Ο ερμηνευτής και στιχουργός Θοδωρής Τσάτσος δύο χρόνια μετά από το πρώτο του album «Το πιο δικό μου ψέμα» παρουσιάζει, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Ιλεμόσογλου, το δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Εξωγήινος».
Τυφλός εκ γενετής, ο Θοδωρής Τσάτσος, σπούδασε Νομικά και Ψυχολογία. Εργάζεται στην “Black Light”, μια κοινωνική επιχείρηση που απασχολεί κυρίως τυφλούς εργαζόμενους και παράλληλα εργάζεται ως ψυχολόγος. Εχει γράψει τη συλλογή διηγημάτων «Εκτός οπτικού πεδίου» (εκδ. Εύμαρος) και είναι συνιδρυτής του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους», ο οποίος προωθεί την ισότιμη πρόσβαση ατόμων με απώλεια όρασης στη γνώση και τη λογοτεχνία. Μαζί με τη Χρυσέλλα Λαγαρία επιμελούνται τη στήλη «Ζούμε, ρε!» των LiFO podcasts με συναρπαστικές ιστορίες από ΑμεΑ για άτομα με ή χωρίς αναπηρία.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου, o Θοδωρής Τσάτσος μιλάει στην «Ε» για το νέο του άλμπουμ «Εξωγήινος» που προέκυψε από την ανάγκη του να καυτηριάσει τη μη αποδοχή του διαφορετικού από τον κοινωνικό περίγυρο.
«Είμαστε ακόμα πολύ επιφυλακτικοί, συχνά μάλιστα εχθρικοί με αυτό που δεν μας μοιάζει, ή νομίζουμε πως δε μας μοιάζει. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πως μόνο μέσα από την ουσιαστική συνύπαρξη μπορούμε να πετύχουμε πράγματα» λέει ο Θοδωρής Τσάτσος.
Πρόσφατα, μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη πραγματοποίησαν συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο με τίτλο των παραστάσεων «Μαζί στο φως». Μουσικές παραστάσεις στο απόλυτο σκοτάδι για να βιώσουμε και ίσως κατανοήσουμε πώς είναι να ζεις με τυφλότητα.
Θοδωρής Τσάτσος - Κέλλυ Βουδούρη - Δημήτρης Ιλεμόσογλου
Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ «Εξωγήινος» προέκυψε από μια προσωπική σας ανάγκη να καυτηριάσετε τη μη αποδοχή του διαφορετικού από τον κοινωνικό περίγυρο;
Είναι ακριβώς έτσι. Είμαστε ακόμα πολύ επιφυλακτικοί, συχνά μάλιστα εχθρικοί με αυτό που δεν μας μοιάζει, ή νομίζουμε πως δε μας μοιάζει. Για αυτό προσπάθησα να μιλήσω στο ομότιτλο τραγούδι του δίσκου. Είναι ανάγκη πιστεύω να κατανοήσουμε πως μόνο μέσα από την ουσιαστική συνύπαρξη μπορούμε να πετύχουμε πράγματα.
Είστε ένας πολυπράγμων άνθρωπος που του αρέσει να εξελίσσεται. Πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια στα καλλιτεχνικά δρώμενα;
Δεν είμαι άνθρωπος των μακροπρόθεσμων πλάνων. Ωστόσο, μου αρέσει πολύ η προοπτική να καταφέρω να παραμείνω δημιουργικός καλλιτεχνικά και να συνεργαστώ με ανθρώπους που θαυμάζω και θεωρώ πνευματικούς συγγενείς.
Τι σας αρέσει στο κομμάτι της επικοινωνίας και της επαφής με το κοινό στις συναυλίες σας; Τι μηνύματα στοχεύετε να του μεταδώσετε μέσα από τους στίχους σας;
Για μένα μια επιτυχημένη συναυλία, είναι αυτή που κατάφερε να γίνει ένα γενναιόδωρο μοίρασμα ενέργειας μεταξύ κοινού και καλλιτεχνών. Αυτό προσπαθώ και εγώ κάθε φορά που παίζω. Όταν το καταφέρνω νιώθω όμορφα. Δεν αντιλαμβάνομαι την τέχνη ως κατήχηση. Στους στίχους μου μιλάω για αυτά που με καίνε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που γράφονται. Στόχος μου είναι αυτοί οι στίχοι και οι μουσικές των τραγουδιών να αγγίξουν όσους τα ακούσουν. Να κινητοποιήσουν μέσα τους συναισθήματα. Αν αυτή η διαδικασία γίνει, τότε ο καθένας θα βγάλει ελεύθερος τα δικά του μηνύματα μέσα από όσα λένε οι στίχοι.
Πιστεύετε ότι ο κόσμος είναι εξοικειωμένος με την αναπηρία, ή αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο αγκάθι το ζήτημα της διαφορετικότητας και της αναπηρίας;
Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει ακόμη πολύ στρεβλές αντιλήψεις για τα ανάπηρα άτομα. Η αναπηρία είναι ακόμη στο μυαλό πολλών ταυτισμένη με την ανημποριά, τη φτώχια, τη δυστυχία. Για αυτό και ο κόσμος αποφεύγει τη χρήση αυτής της λέξης και νιώθει αμηχανία όταν έρχεται σε επαφή με κάποιο ανάπηρο άτομο. Αυτές οι πεποιθήσεις όμως δε θα μπορούσαν να είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα. Ένα ανάπηρο άτομο μπορεί να εργάζεται, να ταξιδεύει, να ερωτεύεται, να επιχειρεί, να φτιάχνει οικογένειες, ακριβώς όπως και κάποιος που δεν έχει αναπηρία. Ένα ανάπηρο άτομο λοιπόν, μπορεί να είναι ταυτόχρονα ανάπηρο και ευτυχισμένο.
Έχετε εγκαινιάσει την πρώτη σειρά podcasts για άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για αυτά;
Μαζί με τη Χρυσέλλα Λαγαρία τα ξεκινήσαμε. Θέλαμε να κάνουμε μια τέτοια σειρά και να μιλήσουμε για την προσβασιμότητα των ανάπηρων ατόμων σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής. Να μιλήσουμε για την ανάγκη η κοινωνία να γίνει περισσότερο και πιο ουσιαστικά συμπεριληπτική, ώστε να μην αποκλείει τα ανάπηρα άτομα από το δικαίωμα να ζουν ισότιμα με οποιονδήποτε άλλο. Προτείναμε την ιδέα στη Lifo καθώς ακούγαμε τα podcasts που δημιουργούν και μας αρέσει πολύ η δουλειά που γίνεται. Είχαμε τη μεγάλη χαρά να αγκαλιάσουν αμέσως την πρότασή μας. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή τη σειρά και τον αντίκτυπο που έχει σε όσους την ακούνε.
Με σπουδές στη Νομική και την Ψυχολογία και με ταλέντο στη στιχουργία και τη μουσική, αποδεικνύετε πως τα όνειρα είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν ακόμη και μέσα από δυσκολίες αρκεί να το θέλει κανείς. Πιστεύετε ότι αποτελείτε πρότυπο για τη νέα γενιά να μη σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται και να ελπίζει;
Όσα έχω κάνει στη ζωή μου ως τώρα τα χρωστάω σε ανθρώπους. Το έχω πει πολλές φορές και δε θα κουραστώ να το λέω πως νιώθω βαθιά ευγνώμων για τους ανθρώπους της ζωής μου. Έχω μια οικογένεια που με στηρίζει, φίλους που με παρακινούν να δοκιμάσω πράγματα, αλλά επίσης με σταματούν από το να πηγαίνει το μυαλό και οι πράξεις μου σε μέρη που δεν μου ταιριάζουν. Αυτά είναι πολύ βασικά συστατικά για να αποκτούν τα όνειρα πιθανότητες να πατήσουν κάπως στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει δυσκολίες. Άλλος λιγότερες, άλλος περισσότερες. Όλοι καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε με τα μέσα που έχουμε στη διάθεση μας. Δεν σκέφτηκα ποτέ ως πρότυπο τον εαυτό μου. Αν κάποιοι εμπνέονται από κάτι που είπα, ή έκανα ώστε να κυνηγήσουν αυτά που αγαπά η ψυχή τους, θα είναι υπέροχο. Μια ζωή χωρίς όνειρο και ελπίδα είναι αβάσταχτη. Είναι ζωτικής σημασίας να στρέφουμε το μυαλό και την καρδιά σε αυτά που μας δίνουν έμπνευση να συνεχίζουμε.
Τι είναι η μουσική για εσάς;
Ό,τι είναι το νερό για το ψάρι.
Η στιχουργία για εσάς είναι μια μορφή αυτοέκφρασης και σύνδεσης με ενδόμυχες ανησυχίες, φόβους και σκέψεις;
Ξεκίνησα να σκαρώνω στίχους γύρω στα 19. Δεν ήταν καθόλου συνειδητό το πως και γιατί ξεκίνησα. Ήταν ένα καλοκαίρι πολύ δύσκολο για μένα και το γράψιμο λειτουργούσε καθαρτικά, αλλά και σαν μια ταξινόμηση του υποσυνειδήτου μου. Από τότε γράφω περίπου με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο. Πρώτα γράφω κάτι που μου γεννά μια μεγάλη επιθυμία να το βάλω στο χαρτί. Όταν αυτό τελειώσει, καταλαβαίνω από που ήρθε και τι με απασχολεί στη συγκεκριμένη φάση που βρίσκομαι.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους ερμηνευτές και τους συνθέτες του νέου σας δίσκου;
Είμαι πολύ χαρούμενος για τις συνεργασίες που είχα και στους δύο δίσκους μου. Νιώθω μεγάλη τιμή, τόσο για τους συνθέτες που μου εμπιστεύτηκαν τις μουσικές τους, όσο και για τους ερμηνευτές που θέλησαν να τραγουδήσουν τους στίχους μου. Με κάποιους ήμουν καλός φίλος πριν τις συνεργασίες και με άλλους έγινα χάρη σε αυτές. Οι ευκαιρίες για γόνιμες και ουσιαστικές συνεργασίες, είναι από τα πιο σπουδαία δώρα που μου έχει δώσει ως τώρα η ενασχόληση μου με το τραγούδι.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Ετοιμάζω κάποια νέα τραγούδια χωρίς αυτή τη στιγμή να έχω στο μυαλό μου συγκεκριμένο πλάνο. Επίσης θέλω να κάνω κάποια live το επόμενο διάστημα.
Ο «Εξωγήινος» αποτελείται από 8 τραγούδια σε στίχους του Θοδωρή Τσάτσου και μουσικές των Δημήτρη Ιλεμόσογλου, Κώστα Γάκη, Μιχάλη Νήτα και Θοδωρή Τσάτσου. Συμμετέχουν οι ερμηνευτές Κέλλυ Βουδούρη (Ο λυγμός του θηρίου, Πάμε μια βόλτα) και Θάνος Παπαγεωργίου (Χιόνια του Ιούλη).
Έπαιξαν οι μουσικοί Δημήτρης Τσεκούρας (κοντραμπάσο, άταστο ηλεκτρικό μπάσο, loops & effects, φωνητικά), Φώτης Σιώτας (βιολί), Γιάννης Ριζόπουλος (κρουστά), Στέλιος Προεστάκης (πιάνο, πλήκτρα), Στέλιος Πασχάλης (τύμπανα), Δημήτρης Ιλεμόσογλου (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, μαντολίνο, κλασική κιθάρα και μπαγλαμά) και Κέλλυ Βουδούρη (φωνητικά). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν από τον Δημήτρη Τσεκούρα (Riot Studio) και το mastering από τον Δημήτρη Σίντο. Οι φωτογραφίες είναι της Γιώτας Εφραιμίδου ενώ η γραφιστική επιμέλεια του εξωφύλλου έγινε από την Ελένη Άννινου.
