Στη σημερινή διοργάνωση, ο επισκέπτης βλέπει έργα με σαφείς προβληματισμούς για τα θέματα του χρόνου, της μνήμης, της δημιουργίας, της εξέλιξης. Εργα που μέσα από τον αφαιρετισμό και τους διπλούς συμβολισμούς, καταφέρνουν να συγκινήσουν και να μας βάλουν σε σκέψη...
Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Παναγιώτης Λαμπρινίδης.
- Αυτή την έκθεση την ονομάζετε "Διαδρομές". Τι σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος; Είναι η έκθεση μια αναδρομή από το ξεκίνημά σας ως το σήμερα;
"Εχει έργα και στοιχεία από μια διαδρομή των τελευταίων 20 χρόνων. Ο τίτλος απευθύνεται περισσότερο στο θεατή, όπου μέσα από αυτές τις εικόνες μπορεί να κάνει διάφορες διαδρομές. Εγώ θα έλεγα ότι είναι η δικιά μου διαδρομή. Είναι αυτή η προσωπική πορεία, μέσα στην οποία αναπτύσσεις κάποιες εικόνες, αλλάζεις, προσθέτεις, αφαιρείς…".
- Με την Καλαμάτα σας συνδέει μια σχέση από παλιά...
"Ναι, με αφορμή την γνωριμία μου με τον Παναγιώτη Λαμπρινίδη έγινε μία πρόταση. Οταν λειτουργούσε σε πιο έντονους ρυθμούς η Πινακοθήκη σας, έγινε μια πρόταση να γίνει μια έκθεση με τη Σχολή Καλών Τεχνών. Ετσι ξεκίνησε η συνεργασία και με μένα και με τη σχολή. Εγιναν κάποιες εκθέσεις τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές για την Καλαμάτα και για την Ελλάδα γενικότερα. Επίσης ήμουν από αυτούς τους καλλιτέχνες που με τους σεισμούς είχα δωρίσει ένα πολύ μεγάλο έργο, το οποίο βρίσκεται ακόμα εδώ στην πόλη".
- Από την Καλαμάτα πρέπει να έχετε και πολλούς φοιτητές στη σχολή.
"Ναι έχω πολλά παιδιά, πολύ καλούς καλλιτέχνες. Να πω ακόμη πως για 11 χρόνια δούλευα σε ένα Εικαστικό Σχολείο στη Χαλκίδα, που μαζί με την Καλαμάτα ήταν τα δύο μεγαλύτερα στη χώρα, σε αυτό τον τομέα, της ελεύθερης καλλιτεχνικής μάθησης για τους δημότες. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, πρέπει αυτά τα σχολεία να διατηρηθούν και πρέπει η κοινωνία και οι άρχοντες να τα στηρίξουν. Ο κόσμος επιστρέφει ή ανακαλύπτει και πάλι την τέχνη. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα της επαρχίας, που δεν πρέπει να το χάσετε. Η δυνατότητα να εκφράζεται κανείς μέσα από το χορό, το θέατρο, τη ζωγραφική. Ο κόσμος βλέπω πως τελευταία ψάχνει να δει έργα και παραστάσεις, ανακαλύπτει έναν άλλο τρόπο να προσεγγίσει τη ζωή του".
- Εχετε καταπιαστεί πολύ στα έργα αυτής της έκθεσης με τα ζητήματα της μνήμης και του χρόνου. Οντως αυτά σας απασχολούν;
"Και η μνήμη και ο χρόνος και το πώς ερμηνεύουμε κάποια στοιχεία όπως είναι ο άνθρωπος. Με αυτά έχω δουλέψει. Ο άνθρωπος είναι ένα στοιχείο που τελευταία σε αυτό αναφέρεται ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου. Είτε σαν πορτρέτο ή σαν σύμβολο. Υπάρχει ένα τρίπτυχο στην έκθεση, που είναι ακόμη πιο παλιά δουλειά και αφορά τα σύμβολα που έχει χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος μέσα στην ιστορική του διαδρομή".
- Τα "πόδια" δείχνουν ίσως την μπότα της καταστολής την οποία βλέπουμε και πάλι σήμερα; Ή τον άνθρωπο που καταφέρνει να κάνει ένα βήμα μπροστά ενδεχομένως;
"Το πρώτο είναι το "πόδι - δοχείο", άρα και ο άνθρωπος - δοχείο. Ο άνθρωπος συλλέκτης, αυτός που μπορεί να πάρει και να δώσει πράγματα. Είχε ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη σειρά από αυτό και μετά.
Το πόδι είναι αναγνωρίσιμο, είναι το σημείο επαφής με τη γη και το άνοιγμα, είναι το σκεύος που δέχεται πράγματα. Με αυτή τη σκέψη έγιναν έργα και γλυπτικής και ζωγραφικής. Η σειρά με τα δύο πόδια, δείχνει την ισορροπία".
- Είστε και δάσκαλος στην ΑΣΚΤ εδώ και πολλά χρόνια, εκτός από καλλιτέχνης. Τα τελευταία πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, σας έκαναν να αναρωτηθείτε, να σταθείτε μπροστά στον ηθικό σας καθρέφτη και να δείτε εκ νέου το ρόλο και την ευθύνη των καθηγητών;
"Εγώ θεωρώ πως όλοι μας έχουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Οσο πιο υπεύθυνη θέση έχεις, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη. Δεν έχεις μόνο την ευθύνη να μάθεις στο φοιτητή να ζωγραφίζει, αλλά να του δώσεις κάποιες αρχές, να του επισημαίνεις κάποια πράγματα. Μπορεί να είμαστε απαισιόδοξοι για τα όσα συμβαίνουν, αλλά σαν δάσκαλοι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι".
Ο Αγγελος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στα Τρόπαια Αρκαδίας το 1957. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας ζωγραφική με τους Δ. Μυταρά, Δ. Κοκκινίδη, Β. Δημητρέα και σκηνογραφία με το Β. Βασιλειάδη. Τα γλυπτά του, μικρού ή μεγάλου μεγέθους, είναι συνήθως κατασκευασμένα από μεταλλικό πλέγμα και γυψόγαζα. Παράλληλα όμως χρησιμοποιεί διάφορα τεχνικά και εκφραστικά μέσα (ζωγραφική, φωτογραφία, αντικείμενα, κ.ά.) σε επίτοιχες ή τρισδιάστατες συνθέσεις, με έμφαση στη σχέση τους με το χώρο. Η εικαστική επεξεργασία των έργων του αναδεικνύει την αρτιότητα των μορφών, χωρίς να τονίζει τη στατικότητά τους.
H έκθεση θα είναι επισκέψιμη έως τις Πέμπτη, 2 - 8.30 μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
