- Κυκλοφόρησε λοιπόν ο δεύτερος προσωπικός σου δίσκος. Η διαδρομή από τον πρώτο με τίτλο "Μονόγραμμα" ως τον νέο δίσκο πως ήταν;
"Ηταν και είναι μια διαδρομή με λίγες ευθείες, πολλές στροφές και πολλές ανηφόρες επίσης, μια τυπική διαδρομή δηλαδή για κάποιον που αψηφά τα "πρέπει" και οδεύει στο δρόμο που έχουν χαράξει τα όνειρά του...
Τίποτα δε σου χαρίζεται χωρίς προσπάθεια και μόχθο (αυτή είναι η ζωή άλλωστε και έτσι πρέπει να είναι). Kαι σε αυτή τη διαδρομή, γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου, ωριμάζω, γνωρίζω καλύτερα τους ανθρώπους και μέσα από αυτή τη διαδικασία, νομίζω πως γίνομαι καλύτερος μουσικός και κυρίως προσπαθώ να γίνομαι συνέχεια καλύτερος άνθρωπος.
Η μουσική άλλωστε λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για μένα, τρέφει την ψυχή μου και αυτό είναι ικανό από μόνο του να με κάνει να συνεχίσω να ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές, να αποτυπώνω όσο πιο ειλικρινά μπορώ σε στίχους συναισθήματα και εμπειρίες, παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου και παρατηρώντας εμένα σε σχέση μ' αυτούς...
Το άλμπουμ "Μονόγραμμα" ήταν η αρχή αυτής της διαδρομής που ξεκίνησε πριν 2 χρόνια για να φτάσει σήμερα στο 2ο άλμπουμ με τίτλο "Δεν ανήκω εδώ" και ελπίζω να συνεχίσει για πολύ ακόμα…".
- "Δεν ανήκω εδώ" λοιπόν. Τι σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος;
"Τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ γράφτηκαν σχεδόν όλα, στο δρόμο. Η ζωή τρέχει μπροστά στα μάτια μας, κι εμείς οφείλουμε να ακολουθούμε. Με όλες μας τις αισθήσεις ανοιχτές, όσο περισσότερο γίνεται. Ο καναπές και το τηλεκοντρόλ δεν είναι λύση. Ούτε ο φόβος είναι. Η Αθήνα έχει γίνει μια άγρια πόλη, όπου ανά πάσα στιγμή όλα μπορούν να συμβούν. Ο κόσμος έχει πολύ θυμό μέσα του, νιώθει αδικημένος, ζει στην εξαθλίωση σε ένα μεγάλο ποσοστό, και ακόμα και τώρα, επιλέγει να αφήνει τα πράγματα στην τύχη, να μην ενημερώνεται για τις πολιτικές καταστάσεις, να μην παιδεύει το μυαλό του πολύ με όλα αυτά, προτιμώντας να ξεδίνει στη μπάλα και στα μπουζούκια...
Ζώντας με αυτόν τον παραλογισμό, όπου τα αυτονόητα έχουν γίνει ανόητα, δηλώνω ρομαντικός και ονειροπόλος. Για αυτό το λόγο "...δεν ανήκω εδώ και το δρόμο μου τραβάω, μα δεν ξέρω πού να πάω...".
Εγκλωβισμένος λοιπόν ανάμεσα σε Συμπληγάδες, ξεκινώντας από τον εαυτό μου, θα προσπαθώ συνεχώς, με τον δικό μου τρόπο να αλλάξω αυτόν τον κόσμο γύρω μου".
- Εχεις δυνατό, δυναμικό ήχο στα τραγούδια σου. Θα τα χαρακτήριζες ροκ;
"Η έννοια της ροκ κουλτούρας χάνεται από τη στιγμή που θα της βάλεις αυτή την ταμπέλα. Θα νιώσω όμως μεγάλη υπερηφάνεια αν κάποια στιγμή η ιστορία με κατατάξει μέσα σε αυτή την κατηγορία, εκεί άλλωστε όπου ανήκουν και οι παιδικοί μου ήρωες. Από τον Καζαντζάκη στον Jim Morrisson και από τον Ξυλούρη στους Pink Floyd.
Ροκ για μένα είναι ότι έχει ψυχή μέσα του και ότι είναι ανατρεπτικό με την έννοια της εξέλιξης και όχι της καταστροφής. Δεν έχει να κάνει λοιπόν με το πόσο δυνατά χτυπάει στα αυτιά σου αυτός ο ήχος, αλλά πόσο δυνατά χτυπάει στην ψυχή σου. Αφήνω σε σας λοιπόν το χαρακτηρισμό…".
- Τα τραγούδια σου είναι απολύτως δικά σου, από την άποψη ότι γράφεις στίχους, μουσική, τα ερμηνεύεις. Αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο ασφαλής;
"Δεν είναι θέμα ασφάλειας, είναι θέμα ανάγκης και έκφρασης. Και επίσης, θεωρώ ότι είναι δύσκολο να βρεις συνοδοιπόρους που να καλύπτουν την αισθητική σου... Νιώθω τυχερός όμως προσωπικά, γιατί έχω βρει ήδη δύο.
Στο "Μονόγραμμα" υπάρχουν δυο τραγούδια, το ομότιτλο και το "Ολα αυτά που αγάπησα" όπου έχουμε γράψει τη μουσική μαζί με το φίλο και συνεργάτη Γιάννη Μπάκουλη.
Και στο καινούργιο άλμπουμ υπάρχει το μελοποιημένο ποίημα της Στέβης Σαμέλη με τίτλο "Σε μια πόλη παλιά" που έχουμε γράψει τη μουσική μαζί.
Είναι μαγικό να συνεργάζονται άνθρωποι μεταξύ τους που πλέουν στο ίδιο μήκος κύματος με σένα. Δημιουργούνται καταπληκτικά αποτελέσματα.
Αυτή η εποχή δυστυχώς, λόγω έλλειψης χρόνου κυρίως, μας έχει κάνει να λειτουργούμε σαν μονάδες και έτσι αποδυναμωνόμαστε".
- Οταν δεν γράφεις τραγούδια, ακούς μουσική; Τι είδους αλήθεια;
"Ακούω πολλή μουσική, δυστυχώς όμως είναι λίγες οι στιγμές που την απολαμβάνω σαν ακροατής, αφού το μυαλό μου εστιάζει συνεχώς σε νότες και μελωδίες προσπαθώντας να τις αποκωδικοποιήσει.
Ακούω από blues μέχρι τα παραδοσιακά μας και από ρεμπέτικα μέχρι country... Η καλή μουσική δεν είχε ποτέ ταμπέλες. Και χαίρομαι επίσης τους ανθρώπους που απολαμβάνουν τη μουσική μέσα από όλα αυτά τα ετερόκλητα είδη!
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δέχομαι τη χαρακτηριστική έκφραση "ακούω τα πάντα"… Δεν περιέχουν τα πάντα αυτήν την "αλήθεια" που διψάει η ψυχή μας να νιώσει".
- Εχεις κλείσει εμφανίσεις για την παρουσίαση των νέων τραγουδιών σου;
"Πριν λίγες μέρες έκανα την παρουσίαση του άλμπουμ στην Αθήνα σε ένα πολύ όμορφο χώρο, στο Holy Wood Stage, η επόμενη εμφάνιση θα είναι στις 29 Νοέμβρη στο Rockwood, στην Αθήνα πάλι και ήδη κλείνουμε τις επόμενες εμφανίσεις για το Δεκέμβρη και Ιανουάριο σε Αθήνα αλλά και σε υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας. Η Καλαμάτα φυσικά είναι προορισμός με προτεραιότητα για μένα, αφού για πολλούς λόγους, είναι στην καρδιά μου…".
Το cd "Δεν ανήκω εδώ" κυκλοφορεί από την Final Touch/cobalt στα Public όλης της Ελλάδας και στα δισκοπωλεία.
