Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και ο Γιώργος Χρυσοστόμου θα υποδυθούν τους ρόλους του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη αντίστοιχα, μαζί με μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών, προσπαθώντας να ιδρύσουν τη δική τους ιδανική πολιτεία στους αιθέρες, μακριά από τους ανθρώπους.

Με αφορμή την παράσταση, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος μιλά στην "Ε" για τον ρόλο του. Επισημαίνει ότι η παράσταση διατηρεί την αμοιβαία σχέση των πρωταγωνιστών καθ' όλη τη διάρκεια, τονίζοντας τη σημασία του «μαζί» απέναντι στο «μόνος». Αναφέρει επίσης τη θετική ανταπόκριση του νεότερου κοινού στο θέατρο.

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

 - Τι σας ενέπνευσε να αναλάβετε τον ρόλο του Πεισθέταιρου στην παράσταση "Όρνιθες"; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά την προετοιμασία;

Γενικά δεν επιλέγω ρόλους, αλλά με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες με τους ανθρώπους. Ο κάθε ρόλος έχει το δικό του ειδικό βάρος και πάντα υπάρχουν πράγματα που θα βρω να με εμπνεύσουν. Η συνάντησή μου με τον  Αρη Μπινιάρη ήταν η αφορμή.  Είχαμε πει καιρό ότι θέλουμε να συναντηθούμε. Με κάποιο τρόπο βρέθηκε η αφορμή των «Ορνίθων» και ο ρόλος του Πεισθέταιρου. Φτάνοντας στην πρόβα και μελετώντας με συγκίνησε στο ρόλο αυτό, το γεγονός ότι πήραμε δύο κεντρικές αποφάσεις και αυτές είναι που με ενδιαφέρουν, να μετακινηθεί ο ρόλος από τον αρχικό του ηγέτη, δηλαδή του ανθρώπου, που τελικά φτάνει να δημιουργεί μια καινούρια πολιτεία και να ηγείται αυτής. Να μετακινηθεί σε έναν άνθρωπο που καθόλου τέτοιος δεν είναι. Δεν έχει καθόλου ηγετικές τάσεις. Είναι απλώς ένας άνθρωπος που κάπως δεν τα καταφέρνει μέσα στη ζωή και βρίσκει τη δύναμή του μέσα από τη συνύπαρξή του με τα πουλιά. Και καθόλου δεν γίνεται τελικά ένας μικρός τύραννος, όπως ο Αριστοφάνης κλείνει λίγο ένα μάτι στο τέλος του έργου ότι υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Εμάς εδώ ο άνθρωπος αυτός είναι ένας από μας, ένας πολύ απλός, μάλλον φοβισμένος, μάλλον τρομοκρατημένος ανθρωπάκος, που σιγά σιγά βρίσκει τα πατήματά του και τη δύναμή του. Αυτό είναι το ένα ελκυστικό για μένα και το δεύτερο είναι η ιστορία της φιλίας. Στο έργο ο Αριστοφάνης αφήνει τον έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών, τον Ευελπίδη, τον φίλο του Πεισθέταιρου δηλαδή, που τον ερμηνεύει ο Γιώργος Χρυσοστόμου. Τον αφήνει, τον ξεχνάει σιγά σιγά και μένει μόνο στο θέατρο. Εμείς στην παράσταση τους κρατάμε από την αρχή μέχρι το τέλος μαζί. Λέγοντας στ' αλήθεια ότι αυτή η συνύπαρξη, αυτή η συμπόρευση είναι και ένας δρόμος, είναι και ένας τρόπος να κοιτάξεις τη ζωή, το μαζί δηλαδή και όχι το μόνος.

- Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρωταγωνιστές στην προσπάθειά τους να πείσουν τα πουλιά να ιδρύσουν τη Νεφελοκοκκυγία;

Στα πουλιά η καχυποψία είναι ένας βασικός παράγοντας, που παίζει μεγάλο ρόλο. Τα πουλιά ως εκφραστές της φύσης, ως εκφραστές του φυσικού περιβάλλοντος, τρέφουν μεγάλη καχυποψία απέναντι στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που πάντοτε στάθηκαν εχθρικοί απέναντί τους. Αυτό έχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον να το σκεφτεί κανείς και γράφεται 2.500 χιλιάδες χρόνια πριν, δηλαδή δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν, η ανθρωπότητα ήδη αναρωτιέται για το πόσο φιλικά στέκεται ο άνθρωπος απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Και δεν το λέω μόνο από οικολογικής απόψεως, αλλά από φιλοσοφικής απόψεως. Διαχωρίζει δηλαδή τον εαυτό του από το φυσικό περιβάλλον και τελικά δεν συμπορεύεται με αυτό, αλλά αντίθετα λειτουργεί εναντίον του.  Αυτή η καχυποψία του φυσικού στοιχείου απέναντι στον άνθρωπο είναι ο μεγάλος εχθρός και ο μεγάλος αντίπαλος των δύο ανθρώπων αυτών προκειμένου να πείσουν τα πουλιά, που είναι οι εκφραστές του φυσικού περιβάλλοντος, να τους δεχτούν. Οταν θα καταλάβουν ότι πραγματικά η πρόθεση είναι καλή και πραγματικά δε θέλουν καθόλου να εκμεταλλευτούν τη δύναμη των πουλιών αλλά να συμπορευτούν μαζί τους, τότε θα γίνουν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές τους.

- Ποια είναι η γνώμη σας για την ανταπόκριση του νεότερου κοινού στην παράσταση "Όρνιθες";

Είναι πολύ θετική. Το κοινό -και αυτό είναι κάτι το οποίο έχει συμβεί και μετά τον κορωνοϊό είναι και ακόμα πιο έντονο - κατεβαίνει σε ηλικία. Παραδοσιακά το κοινό του θεάτρου ήταν οι ηλικίες των  40 - 60. Αυτές οι δύο δεκαετίες των ανθρώπων έβλεπαν θέατρο. Τα τελευταία χρόνια όλο και μικραίνει ο αριθμός. Κι έχουμε ανθρώπους από την ηλικία των είκοσι να βλέπουν με μεγάλη αγάπη θέατρο. Πόσω μάλλον το καλοκαίρι, που είναι και μια ευκαιρία και για μας να συναντηθούμε με τον κόσμο που ζει εκτός Αθηνών, αλλά και για τον κόσμο που δεν ζει στην πρωτεύουσα να δει παραστάσεις από την Αθήνα. Οπότε για μένα είναι μεγάλος στόχος η έλευση νέου κόσμου στο θέατρο.

- Ποια είναι η κορυφαία σκηνή της παράστασης κατά τη γνώμη σας και πώς συμβάλλει στην ανάπτυξη της πλοκής;

Η τελετή της μύησης των ανθρώπων στον κόσμο των πουλιών. Είναι στο κέντρο της παράστασης. Είναι εκεί που αλλάζει τροπή το έργο κι εκεί που γίνεται η απόλυτη αποδοχή των πουλιών στους ανθρώπους και που τους δείχνουν με έναν τρόπο τι σημαίνει να πετάω. Αυτή είναι για μένα η πιο σημαντική στιγμή του έργου.

- Ποια είναι η άποψή σας για τον τρόπο με τον οποίο ο Αριστοφάνης συνδυάζει το κωμικό στοιχείο με σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα στην πλοκή του έργου;

Για μένα αυτό είναι το μόνο που με ενδιαφέρει στον Αριστοφάνη. Το κωμικό στοιχείο του λίγο με απασχολεί. Άλλωστε το κωμικό στοιχείο πεθαίνει μετά το πέρας μιας εποχής, όταν τελειώνει μια ολόκληρη εποχή τελειώνει και το αστείο μαζί της. Γιατί το αστείο έχει πάντοτε επικαιρικό χαρακτήρα. Τα αστεία αφορούν πάντοτε στην εποχή, στην εποχή στην οποία γράφτηκαν. Είναι απολύτως σύγχρονα της εποχής τους. Η ποίηση, η φιλοσοφία, οι υπαρξιακές αναζητήσεις των ανθρώπων έχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Αν λοιπόν κάτι μένει στα έργα του Αριστοφάνη που με ενδιαφέρει εμένα προσωπικά, δεν είναι η κωμωδία του. Η κωμωδία του πρέπει να βρει έναν τρόπο κάθε δημιουργός να την ξαναεφεύρει με σύγχρονους όρους, προκειμένου να μπορεί να επικοινωνήσει με το σύγχρονο κοινό. Αν κάτι μένει μέσα στα κείμενα αυτά του Αριστοφάνη είναι η ποίησή του και είναι και η ανάγκη του να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο.

- Πώς ήταν η συνεργασία με το υπόλοιπο καστ και τον σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια των προβών για τους "Ορνιθες";

Είναι απόλυτα αρμονική. Είμαστε μια ομάδα. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουμε μαζί, δουλεύουμε καιρό μαζί και ο Αρης έχει και συνεργάτες από προηγούμενες δουλειές. Εγώ έχω βρεθεί αντίστοιχα με πολλούς ανθρώπους μέσα από την παράσταση ξανά και ξανά. Με κάποιους είναι καινούργια συνάντηση, όμως όλοι μαζί νομίζω ότι είμαστε ένα σύνολο που λειτουργεί άψογα.

- Τι σας περιμένει επαγγελματικά το επόμενο διάστημα; Υπάρχει κάτι που είναι ανακοινώσιμο;

Εχουν ανακοινωθεί δύο σκηνοθεσίες μου, που είναι για το φθινόπωρο και για την αρχή του χειμώνα. Η μία μετά την άλλη σε δύο διαφορετικά θέατρα. Και φέτος δεν θα είμαι επί σκηνής. Φέτος δεν θα παίξω στο θέατρο.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Δυο φίλοι, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απογοητευμένοι από τις συνθήκες ζωής στην πόλη τους, αναζητούν έναν νέο τόπο όπου θα μπορέσουν να ζήσουν με ηρεμία και χαρά. Η επαφή τους με τον κόσμο των πουλιών θα τους δώσει την ιδέα να ιδρύσουν μια καινούργια πολιτεία στους αιθέρες, μεταξύ γης και ουρανού. Ενώ το χτίσιμο της πόλης βρίσκεται σε εξέλιξη, καταφθάνουν απρόσκλητοι επισκέπτες από τον κόσμο των ανθρώπων, διεκδικώντας αυθαίρετα εξουσίες και προνόμια, ενώ παράλληλα απεσταλμένοι των θεών του Ολύμπου διαμαρτύρονται θορυβημένοι για την αμφισβήτηση της θεϊκής κυριαρχίας καθώς η νέα πόλη εμποδίζει τους καπνούς από τις θυσίες να φτάσουν στον ουρανό. Θα καταφέρουν ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, με τη συμβολή των πουλιών, να ολοκληρώσουν το χτίσιμο της Νεφελοκοκκυγίας;  Πόσο εύκολο θα είναι να πραγματώσουν τη δική τους ουτοπία; Η σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη αξιοποιεί το στοιχείο της τελετουργίας με στόχο να αναδειχθούν οι αλληγορικές προεκτάσεις του αριστοφανικού έργου, ενώ η μουσική και η κίνηση τοποθετούν στο επίκεντρο της παράστασης την ανθρώπινη κατάσταση, τη μεταμόρφωση και την αποκατάσταση μιας κοσμικής δικαιοσύνης. Με τον ανθρώπινο πολιτισμό να έχει φτάσει σε μια οριακή στιγμή, το πέταγμα των πουλιών μοιάζει με μια τελετή μύησης και επανασύνδεσης του ανθρώπου με τον φυσικό κόσμο και με την πρωτόγνωρη δύναμη που προκύπτει από αυτή τη σχέση.

ΠΑΙΖΟΥΝ

Πεισθέταιρος, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Ευελπίδης, Γιώργος Χρυσοστόμου. Έποπας, Κώστας Κορωναίος. Χρησμολόγος- Προμηθέας,  Στέλιος Ιακωβίδης. Ποιήτρια- Ίρις, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Μέτων- Ηρακλής, Ερρίκος Μηλιάρης. Επίτροπος- Ποσειδώνας, Μάριος Παναγιώτου. Συκοφάντης, Θανάσης Ισιδώρου. Χορός: Μιχάλης Βαλάσογλου, Θανάσης Ισιδώρου, Τάσος Κορκός, Σοφία Κουλέρα, Αυγουστίνος Κούμουλος, Μαρία Κυρώζη, Κυριάκος Σαλής, Αλεξία Σαπρανίδου, Ειρήνη Τσέλλου.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση: Τάσος Ρούσσος. Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης. Δραματουργική επεξεργασία- Διασκευή: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου- Άρης Μπινιάρης. Σκηνικά- Κοστούμια: Πάρις Μέξης. Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης. Κινησιολογία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου. Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας. Μάσκες Χορού: Δήμητρα Καίσαρη. Ά βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Παπαναστασοπούλου. Β'βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Πρασσάς. Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Αλέγια Παπαγεωργίου. Επικοινωνία & Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη. Διαφήμιση-social media: Renegade Media. Παραγωγή: Τεχνηχώρος Θεατρικές Παραγωγές. Φωτογραφίες promo: Μαρίζα Καψαμπέλη. 3D graphics: Εριφύλη Δουκέλη. Video promo: Θωμάς Παλυβός.

Προπώληση στο https://www.more.com/theater/ornithes-tou-aristofani-1/