Το μυθιστόρημα της Βάλιας Πετούρη, «Από μένα αντίο», των εκδόσεων «Μίνωας», θα παρουσιαστεί το Σάββατο, στις 6 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της εφημερίδας "Ελευθερία", Γεωργούλη 26, στην Καλαμάτα.

Είναι ένα βιβλίο που δύσκολα κατατάσσεται σε ένα μόνο λογοτεχνικό είδος. Συνδυάζει ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, γεωγραφικές περιγραφές, ιδεολογικές συγκρούσεις και οικογενειακά μυστικά, ενώ διατρέχεται από σασπένς, ανατροπές και βαθιά φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Το «Από μένα αντίο» καλεί τον αναγνώστη όχι απλώς να παρακολουθήσει μια ιστορία, αλλά να πάρει θέση, να αμφισβητήσει και να αναμετρηθεί με τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ψυχής. 
Η Βάλια Πετούρη, με τη διεισδυτική ματιά της δημοσιογράφου και την ευαισθησία της αφηγήτριας, μετατρέπει μια ερωτική ιστορία, με φόντο το φλεγόμενο Παρίσι του '68, σε πολιτικό και συναισθηματικό ντοκουμέντο. Οπως αναφέρει η ίδια μιλώντας στην “Ε”: «Εγραψα τολμηρά, μέσα από την ψυχή μου. Ηθελα να φέρω στην επιφάνεια όλα εκείνα τα ανομολόγητα που αποσιωπούμε, όχι μόνο από τους γύρω μας, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να δοκιμάζονται μέσα από τις σχέσεις τους και, πολύ περισσότερο, από τους έρωτές τους. Να βρίσκονται αντιμέτωποι με τα διλήμματα και τις επιλογές τους. Με αυτή την έννοια, δεν λυπήθηκα τους ήρωές μου· τους έφερα στα όριά τους, αντιμέτωπους με την αλήθεια τους…».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Γιάννης Λαμπρόπουλος, Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη και Βουλευτής Μεσσηνίας, η Τόνια Παυλάκου, φιλόλογος και πρόεδρος της Ενωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων, ο διεθνής καλλιτέχνης Ιων και η Δέσποινα Ηλιοπούλου, δημοσιογράφος και μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Θανάσης Λαγός, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο δήμαρχος Καλαμάτας, Θανάσης Βασιλόπουλος.

“Οι χαρακτήρες μου γεννούν και βασανίζονται από έντονα πάθη”

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται με φόντο το Παρίσι του Μάη του '68. Γιατί επιλέξατε αυτή τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο ως καμβά για την αφήγησή σας, και πώς επηρεάζουν τα πολιτικά γεγονότα και οι ιδεολογικές συγκρούσεις τους χαρακτήρες σας; 

Πρωτοσυναντάμε όντως τους ήρωές μου στο Παρίσι, τις ταραγμένες ημέρες του Μάη του 68, που επηρέασαν όλη την ευρωπαϊκή ιστορία. Όμως, πηγαίνοντας τον χρόνο και μπροστά και πίσω θα τους εντοπίσουμε να “περιδιαβαίνουν” τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Γεγονότα, που σαφώς διαμορφώνουν χαρακτήρες, γεννούν διλήμματα, επιφέρουν συγκρούσεις και εν τέλει σε κάνουν να επιλέξεις τον δρόμο, του πώς θέλεις να πορευτείς στη ζωή σου. Προσπάθησα να δημιουργήσω προσωπικότητες, που εκφράζουν όλες τις πλευρές της έντονης ιδεολογικής σύγκρουσης, η οποία μένονταν τα χρόνια εκείνα και στάθηκα απέναντί τους με αίσθημα δικαιοσύνης, αν και βαθιά μέσα μου, δεν έπαψα στιγμή να  παίρνω θέση απέναντί τους, αυτή όμως αφορά την δική μου προσωπική στάση. Ο αναγνώστης θέλησα να αποφασίσει ανεπηρέαστος με ποιους θα συμπορευτεί και  ποιους θα αφήσει. Εν τέλει όποιον και αν δικαιώσει, το βέβαιον είναι, ότι δεν θα μπορέσει να σταθεί αμέτοχος και τούτο γιατί οι χαρακτήρες μου γεννούν και βασανίζονται από έντονα πάθη.

Το βιβλίο εντάσσεται σε ένα δύσκολα προσδιοριζόμενο είδος, συνδυάζοντας τον έρωτα με την εγκληματολογική ψυχολογία και, συγκεκριμένα, την απόπειρα φόνου. Τι σας ώθησε να διερευνήσετε τη σχέση Ερωτα - Εγκλήματος και πώς προσεγγίσατε την ψυχοδυναμική του «εγκλήματος πάθους»; 

Στην ακραία τους μορφή όλοι οι μεγάλοι, παθιασμένοι έρωτες ενέχουν μία ροπή προς το έγκλημα. Δεν άφησα τους ήρωές μου αμέτοχους και ανεπηρέαστους από τις “μεγάλες στιγμές” των κρίσιμων διλλημάτων, δεν τους επέτρεψα να  διανύσουν ήσυχα τις μέρες τους δίχως εκείνη τη φλόγα, που καίγοντας ζεσταίνει τις καρδιές τους και μεγαλώνοντας αιχμαλωτίζει τις ζωές τους. Τους έθεσα ενώπιους ενωπίοις, φέροντας στην επιφάνεια τα όλα τα τραύματα, τα διλήμματα, τα απωθημένα και τις αντιθέσεις της ψυχής τους. Σε ένα τέτοιο σκηνικό, είναι ζήτημα χρόνου μία ατυχής στιγμή να σε φέρει αντιμέτωπο με ένα έγκλημα, μόνο που το έγκλημα το δικό μου δεν αφορά μόνο δύο, τον θύτη και το θύμα. Σε όλο το βιβλίο οι ρόλοι αυτοί εναλλάσσονται και οι χαρακτήρες μου ενδύονται πότε το ένα και πότε το άλλο κοστούμι, μέχρι να καταλήξουν στο τέλος σε ποιό ταιριάζουν καλύτερα. Ετσι ο αναγνώστης, γνωρίζει από τις πρώτες σελίδες, ότι υπάρχει ένα έγκλημα, αλλά θα πρέπει να φτάσει στις τελευταίες για να ανακαλύψει ποιόν πραγματικά αφορά, καθώς κατά την διάρκεια της ανάγνωσης θα αλλάξει πολλές φορές γνώμη για το ποιός είναι ο θύτης και ποιός το θύμα…

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τη σχέση του καθηγητή με τη νεαρή Μαρίνα;

Οτι το άλλο σου μισό υπάρχει, μόνον που αυτό κρύβεται στην άλλη όψη του φεγγαριού. Ετσι το μαύρο θα χρειαστεί να συναντήσει το άσπρο για να φωτιστεί από τη λάμψη του και το άσπρο θα χρειαστεί να συναντήσει το μαύρο για να γητευτεί από τη γοητεία του. Η Μαρίνα θα περάσει από τα σαράντα κύματα μέχρι να ερωτευτεί, να απαρνηθεί, να αποδομήσει τον Αλκη και στο τέλος να τον δικαιώσει με τον πιο τραγικό τρόπο…

Με δεδομένη την πυκνότητα των θεμάτων που πραγματεύεστε, πόσο συνειδητά δουλέψατε την αρχιτεκτονική και τον ρυθμό της αφήγησης; Υπήρξαν στιγμές που η δομή λειτούργησε ως περιορισμός ή, αντίθετα, ως εργαλείο ελευθερίας;

Μου αρέσει ο όρος ελευθερία, που μεταχειριστήκατε. Οταν άρχισα να γράφω οι εικόνες με κατέκλυαν και οι λέξεις πρόβαλαν χειμαρρώδεις στην περιγραφή τους. Έγραψα τολμηρά, μέσα από την ψυχή μου. Αγνόησα κάθε συνθήκη σύμβασης και δεν φοβήθηκα την αλήθεια, που πρόβαλε μέσα. Μόνον έτσι ένιωσα, ότι θα δικαίωνα την ανάγκη μου να εξιστορήσω. Ένιωθα, ότι πρέπει να φέρω στην επιφάνεια όλα εκείνα τα ανομολόγητα, που κατά συρροή αποσιωπούμε όχι μόνο από τους γύρω μας, αλλά και από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Πιστεύω, ότι οι άνθρωποι πρέπει να δοκιμάζονται μέσα από τις σχέσεις και πολύ περισσότερο από τους έρωτές τους. Να βρίσκονται αντιμέτωποι με τα διλήμματα και τις επιλογές τους. Με αυτή την έννοια τους ήρωές μου δεν τους λυπήθηκα, τους έφτασα στα όριά τους, αντιμέτωπους με την αλήθεια τους…

Η πλοκή θέτει υπαρξιακά ερωτήματα, όπως αν «υπάρχουν αόρατα νήματα της Μοίρας» ή αν «είμαστε όλοι πιόνια κάποιου παιχνιδιού». Ποια είναι η δική σας απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, μέσα από την αφήγησή σας;

Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω, ότι είμαστε πιόνια κάποιας αόρατης δύναμης, που μας εμπαίζει, μας περιγελά και εν τέλει μας κατευθύνει. Η όποια «μοιραία» δύναμη κρύβεται μέσα μας. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι για τα μεγάλα, είμαστε πλασμένοι για την αναμέτρηση μαζί τους μέχρι την τελική πράξη, ποιοί πραγματικά θέλουμε να γίνουμε. Δεν πιστεύω, στη μοίρα και τις προδιαγεγραμμένες εξελίξεις. Η τραγική ειρωνεία έρχεται για να μας αφυπνίσει και να μας οδηγήσει να αναμετρηθούμε με το μπόι μας. Δεν πιστεύω ακόμα στις μίζερες και ανέφελες ζωές, τις θεωρώ δειλές και εξ ορισμού χαμένες. Η ανθρώπινη ψυχή εμφορείται από τη γενναιότητα, αλλά πρέπει να είναι και αρκετά γενναία για να την αναγνωρίσει!

Και τελικά, ποιο ίχνος ή ποιο ερώτημα θα θέλατε να μείνει στον αναγνώστη κλείνοντας το «Από μένα αντίο»; 

Οι μεγάλες μάχες θέλουν και μεγάλους παίκτες. Η Μαρίνα και ο Αλκης χρειάστηκε να περάσουν από τα σαράντα κύματα, χρειάστηκε να διανύσουν αποστάσεις επί αποστάσεων για να φτάσουν ως την άκρη της ψυχής τους κι εκεί να βρουν την βαθιά  σύνδεση τους. Βίωσαν τον πόθο, τον έρωτα, το μίσος και την αγάπη, παραμένοντας όρθιοι και ενωμένοι. Ο αναγνώστης, θα ταυτιστεί μαζί τους, θα τους αμφισβητήσει ή θα τους δικαιώσει. Θα κάνει πάνω τους τις προβολές του, βουτώντας μέσα στα φρουδικά όνειρά τους, φωτίζοντας τις πολυδιάστατες ψυχές τους. Θα νιώσει το σασπένς, την αγωνία και την ακραία έκπληξη. Ισως κάποια στιγμή σκεφτεί, ότι έπαιξα με το μυαλό του. Εν τέλει όμως θα με δικαιώσει, διότι η επώδυνη κάθαρση, που επιφέρω, νομίζω ότι θα ικανοποιήσει την ψυχή του.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Οταν  Μαρίνα Ρηγοπούλου τον πρωτοείδε στο κατάμεστο αμφιθέατρο να σκουπίζει σχολαστικά τα γυαλιά του, είχε ήδη ακούσει για τον Ελληνα ψυχαναλυτή στη Σορβόννη. Πρόσωπο δραστήριο, ο Αλκης Δρόσος ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας και ηγετική φυσιογνωμία στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Εκείνη μπήκε επίτηδες καθυστερημένα στο μάθημά του, κι ο ανυποψίαστος καθηγητής αντίκρισε έναν όμορφο αναψοκοκκινισμένο σίφουνα, που σήκωσε τα πράσινα μάτια του και τον σημάδεψε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε πετύχει τον στόχο. Το αμφιθέατρο ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο στις διαλέξεις του Δρόσου, που με τη βαθιά φωνή και τις ανατρεπτικές πεποιθήσεις του μάγευε τους φοιτητές. Είχε το ταλέντο να συνδέει τις παραδόσεις του με τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής του – και ήταν αληθινά ταραγμένες οι μέρες εκείνες... Μοιάζει με λιοντάρι μέσα σε κλουβί. Τα μάτια του βγάζουν φλόγες και η φωνή του δεν είναι πια μειλίχια. Είναι μια ουρανομήκης κραυγή αγωνίας, που ακούγεται, θαρρείς, στα πέρατα της γης, σκεφτόταν η Μαρίνα παρατηρώντας τον στα οδοφράγματα του Καρτιέ Λατέν. Μόνο που το λιοντάρι εκείνου του Μάη δεν γνώριζε ότι μπορούσε να τα βάλει με το κατεστημένο, όχι όμως και με μια δεκαοκτάχρονη…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Βάλια Πετούρη είναι δημοσιογράφος και παρουσιάστρια πολιτικών εκπομπών. Εχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με το πολιτικό ρεπορτάζ και το πολιτικό σχόλιο. Χαρακτηριστικό πρόσωπο της δημόσιας τηλεόρασης (ΕΡΤ), ξεκίνησε την καριέρα της από τον τηλεοπτικό σταθμό Star, τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9.84 και την εφημερίδα Η Αυγή. Το βιβλίο «Από μένα αντίο» αποτελεί το πρώτο της μυθιστόρημα, ενώ έχουν δημοσιευτεί, κατά καιρούς, πολλά άρθρα και διηγήματά της.