Μια παράσταση που φτιάχνεται εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια σας και βασίζεται αποκλειστικά στις δικές σας ιδέες. Γρήγοροι ρυθμοί, άφθονα σκετς, stand-up comedy, τραγούδια και μια διαδραστική ατμόσφαιρα παρέας. Αν βλέπατε το «Κάψε το σενάριο» στην τηλεόραση ξεχάστε το γιατί πολύ απλά το live είναι 100 φορές καλύτερο, όπως λέει ο Λάμπρος Φισφής. Παίζουν επίσης: Δημήτρης Μακαλιάς, Ζήσης Ρούμπος, Γιώργος Βαγιάτας, Γιώργος Αγγελόπουλος, Γιάννης Σαρακατσάνης. 

- Πρόκειται για την μετεξέλιξη της τηλεοπτικής εκπομπής "Κάψε το σενάριο";

«Η παράσταση δεν είναι μετεξέλιξη, αλλά ουσιαστικά ένα κομμάτι της εκπομπής. Δηλαδή το κομμάτι του αυτοσχεδιασμού που έβλεπε στην τηλεόραση κάνουμε περιοδεία και παρουσιάζεται στον κόσμο στην καλύτερή του μορφή γιατί ο κόσμος είναι εκεί και το βλέπει και όχι μέσα από τις οθόνες. Ο κόσμος πια είναι μέρος της παράστασης, φωνάζει τις προτάσεις και τις ιδέες του και τους ακούμε. Είναι λοιπόν το κομμάτι του κωμικού αυτοσχεδιασμού που γίνεται παράσταση ζωντανή και που σίγουρα είναι εκατό φορές καλύτερη απ’ όταν το βλέπει στην τηλεόραση. Ολη η κωμωδία βασίζεται σε μια ατμόσφαιρα και σε μια παρέα που δημιουργείται στο live και σίγουρα είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι βλέπεις στην τηλεόραση».

- Στην τηλεόραση ωστόσο ο ηθοποιός έχει τον έλεγχο. Δεν είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις ζωντανό κοινό απέναντι;

«Οχι, γιατί και στην τηλεόραση όταν το κάναμε είχαμε πάντα τον κόσμο εκεί. Αυτό που είχαμε στην τηλεόραση σαν ασφάλεια ας πούμε, ήταν ότι γυρνάγαμε μία ώρα υλικό για παράδειγμα και κρατούσαμε τα 40 λεπτά. Το αστείο βέβαια μ’ αυτό ήταν πως όταν γυρίζαμε στο στούντιο κάναμε το 100% κι εμείς και ο κόσμος, αλλά όταν ήταν να παιχτεί αρχίζαμε και παρατηρούσαμε πως η μια σκηνή έπρεπε π.χ. να κοπεί γιατί δεν είχε βγει καλά φωτισμένη. Στο live όμως λειτουργούσαν όλα καλά».

- Χρειάζεται ειδικές ικανότητες για έναν ηθοποιό να κάνει μια τέτοια παράσταση;

«Είναι κάτι που μαθαίνεται. Εγώ πάντα το παρομοιάζω σαν ένα παιχνίδι με πάρα πολλούς κανόνες, σαν ένα πολύπλοκο επιτραπέζιο, που όταν αρχίζεις και παίζεις όμως σιγά-σιγά καταλαβαίνεις τους κανόνες και μιλάς την ίδια γλώσσα πια και με τους άλλους παίκτες, οπότε αρχίζεις και το ευχαριστιέσαι. Ετσι είναι και ο αυτοσχεδιασμός. Εχει διαδικασία για να μάθεις κάποια πράγματα, να μοιραστείς κοινούς κώδικες με τους ανθρώπους που παίζεις μαζί και όταν αυτό το καταφέρεις, αρχίζει και γίνεται όλο και πιο εύκολο. Πάντα όμως χρειάζεται μια αμεσότητα, μια ετοιμότητα, φαντασία. Δεν είναι εύκολο, αλλά πάντως είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι φαίνεται!».

- Σου έχει τύχει σε παράσταση αυτοσχεδιασμού και stand-up, να έχεις από κάτω δύσκολο κοινό;

«Ναι βέβαια, αρκετές φορές. Αλλωστε έζησα τέσσερα χρόνια στην Ολλανδία που εκεί πραγματικά είχα δύσκολο κοινό συνεχώς! Οι δυσκολίες που μπορεί να σου φέρει ο θεατής είναι πάρα πολλές. Από το πιο απλό που είναι να μην γελάει, μέχρι να μην δίνει σημασία, να μιλάει, να σου κάνει μια λεκτική επίθεση την ώρα που μιλάς εσύ. Δεν είναι βέβαια πολύ συχνά φαινόμενα αυτά, αλλά έχουν συμβεί. Υπάρχουν ωστόσο πράγματα που μπορείς να κάνεις πριν ανέβεις στη σκηνή ώστε να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες. Αλλά αυτό συμβαίνει όχι μόνο στον αυτοσχεδιασμό ή στο stand-up comedy, αλλά σε οποιαδήποτε παράσταση κωμωδίας μπορεί να σου τύχει. Απλά το θετικό στη δική μας περίπτωση είναι ότι δεν έχεις τον θεατρικό τέταρτο τοίχο και μπορείς πάντα να σπάσεις τον πάγο μιλώντας στον κόσμο, αναφέροντας αυτό που συμβαίνει. Αυτό φυσικά δεν μπορούν να το κάνουν οι ηθοποιοί που παίζουν βάσει ενός κειμένου που δεν μπορούν να "σπάσουν" αυτόν τον τέταρτο τοίχο».

- Οταν κάνεις μια stand-up comedy παράσταση "κόβεις" φάτσες θεατών που στη συνέχεια μπορείς να τους απευθυνθείς στην παράσταση;

«Οχι ποτέ! Γιατί όταν θα κόψεις φάτσα και θεωρήσεις ότι με γνώμονα την εξωτερική εμφάνιση κάποιου θα μιλήσεις μαζί του και αυτός θα σου λειτουργήσει στην παράσταση, είναι λάθος. Αυτά είναι πολύ επιφανειακά στοιχεία για να βασίσεις την επικοινωνία σου με τον κόσμο. Για να γίνει αυτή η επικοινωνία, θέλει και λίγο το έναυσμα από τον κόσμο, να σου δώσει ο άλλος το ok. Δεν θέλεις ποτέ να πας και ν’ ανοίξεις κουβέντα με έναν τύπο που πραγματικά δεν το θέλει, οπότε δεν προκαλείς κανέναν. Μπορείς βέβαια να το κάνεις έμμεσα. Για παράδειγμα να δεις ένα ζευγάρι και σε κάποια στιγμή της παράστασης που θα λες κάτι για τα ζευγάρια, να ρωτήσεις "σας συμβαίνει κι εσάς παιδιά;". Να συνδέσεις δηλαδή το κοινό κάπως έτσι μέσα από το κείμενό σου».

- Τι σε τράβηξε στο χώρο του θεάτρου;

«Εγώ δεν είμαι ηθοποιός, δεν έχω σπουδάσει ηθοποιός. Δηλώνω κωμικός, κάνω stand-up, γράφω. Αυτά δηλαδή που μου άρεσαν να κάνω από μικρός, γιατί ήθελα να κάνω τον κόσμο να γελάει. Απλά σε κάποια στιγμή αφού ασχολήθηκα με διάφορα άλλα πράγματα που ανακάλυψα ότι δεν μου άρεσαν, αποφάσισα να ρισκάρω και να ακολουθήσω αυτό το δρόμο». 

- Δικαιώθηκε η επιλογή σου;

«Ναι! Για μένα η κωμωδία είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο και δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό! Εχω κάνει πάρα πολλές δουλειές από τα 17 μου περίπου που δουλεύω εντατικά και καμία απ’ αυτές τις δουλειές δεν έχει αγγίξει ούτε στο ελάχιστο τη σύγκριση του πόσο ωραία δουλειά είναι η κωμωδία».

- Είναι "θεραπεία" η κωμωδία;

«Για κάποιους μπορεί να είναι, για μένα όχι. Δηλαδή δεν είναι σαν να λέμε "κάνω κωμωδία και γλιτώνω λεφτά από τους ψυχολόγους". Από την άλλη βέβαια, επειδή έχω πολλά κομμάτια στην κωμωδία που κάνω, τα οποία είναι αυτοσαρκαστικά, πιστεύω ότι βοηθάει αρκετά στη ζωή ως γενικότερη στάση. Δηλαδή να μην παίρνεις τον εαυτό σου πολύ σοβαρά, να κάνεις πλάκα με τα ελαττώματά σου. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που δημιουργήθηκε από την κωμωδία, το είχα πάντα ως χαρακτηριστικό και απλά εξελίχθηκε στο stand-up comedy».

- Το χιούμορ βοηθάει να κάνει κανείς φίλους;

«Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήμουν ο αστείος της παρέας μου, αλλά αυτό είναι γενικότερο υπό την έννοια ότι όλες οι παρέες έχουν κάποιους που κάνουν αστεία και χαβαλέ. Το θέμα είναι πώς αυτό το κάνεις επάγγελμα, γιατί άλλο να είσαι αστείος στην παρέα σου και άλλο να πρέπει αυτό να το κάνεις συστηματικά και να πληρώνουν μάλιστα για να σε βλέπουν. Γενικά όμως το χιούμορ προσελκύει άτομα γύρω σου και σε βοηθάει να κάνεις και φίλους, γιατί όταν κάνεις τον άλλο να περνάει καλά, γιατί να μην είναι θετικός απέναντί σου και να σε θέλει για φίλο του;».

- Βοηθάει και στο φλερτ;

«Μπα, δε νομίζω! Γενικά είναι ωραίο να κάνεις τον κόσμο να γελάει, οπότε δεν μπορεί να σου πάει και πολύ στραβά και στον τομέα του φλερτ… Ομως ένας άνθρωπος που είναι πολύ αστείος δεν θα βρει κοπέλα μόνο και μόνο γιατί την κάνει να γελάει. Γιατί μετά, όταν θα προχωρήσουν τα πράγματα, θα σου πει: "Ωραία, ας μιλήσουμε τώρα και λίγο σοβαρά και σταμάτα να κάνεις αστεία"».

- Ο Ελληνας εξακολουθεί να γελάει, να έχει χιούμορ;

«Ναι και γελάει και πολύ και έρχεται μάλιστα και έτοιμος για να γελάσει! Το θέλει να γελάσει, γι’ αυτό και επιλέγει την κωμωδία».