- Ελευθερία - Αλκηστις στη σκηνή και πάλι μαζί. Μια συνεργασία γνώριμη από τη "Λεωφόρο". Τι έχει αλλάξει και τι μένει ίδιο από τότε;

«Με την Αλκηστη συναντιόμαστε ξανά σε μια υπέροχη στιγμή και για τις δυο μας, σε μια στιγμή που η καθεμία έχει κάνει την προσωπική της διαδρομή και τα δικά της ταξίδια στη μουσική και τον κόσμο. Εχω θαυμάσει τα τραγούδια και την πορεία της. Η Αλκηστη είναι μια φωνή που με ενεργοποιεί. Ερμηνεύει με έναν τρόπο οριστικό και δεν αφήνει περιθώρια άλλης σκέψης ή ερμηνείας των τραγουδιών της. Η συνεύρεσή μας πάνω στη σκηνή είναι για μας πολύ φυσική λες και όλα αυτά τα χρόνια κάναμε στενή παρέα. Βρισκόμαστε συνεχώς πάνω στη σκηνή παρέα και ανταλλάσσουμε τραγούδια σαν μια παρτίδα τένις, όπως λέει η Αλκηστις πολύ συχνά, η συνεννόηση είναι απόλυτη και η συνεύρεσή μας γίνεται με πολύ χιούμορ, με πολλή αγάπη και με μεγάλο σεβασμό. Από τότε όμως, επίσης, έχουν αλλάξει όλα. Τα μόνα κοινά σημεία που υπάρχουν με εκείνη την περίοδο είναι η βαθιά αγάπη για την τέχνη μας, η εμπιστοσύνη που δείχνουμε και μας δείχνουν οι συνεργάτες μας και η σχέση με το κοινό: μια σχέση εμπιστοσύνης και μεγάλης οικειότητας που κρατάει χρόνια, ενώ τα πάντα γύρω μας έχουν αλλάξει».

- Η μουσική νικάει… ή ξεγελάει το χρόνο;

« Η μουσική νικάει το χρόνο. Εμείς μέσα από τη σπουδαία τέχνη της μουσικής ξεγελάμε το χρόνο. Και αυτό που είναι και προσωπική μου φιλοδοξία είναι σε αυτή την πάλη με το χρόνο η νίκη να βγει μέσα από την τέχνη του τραγουδιού, την τέχνη μου και να αφήσω ένα πολύ μικρό λιθαράκι σε αυτό που λέγεται ελληνικό τραγούδι».

- Τη χρονιά που πέρασε βρεθήκατε σε ένα από τα πιο διάσημα θέατρα, στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Τι νιώθετε κάθε φορά σε τέτοιες εμφανίσεις;
«Η παρουσία μου στο Carnegie Hall είναι μια πολύ ξεχωριστή ιστορία. Ηταν μια ιδιαίτερης σημασίας συναυλία σε ένα από τα πιο ξεχωριστά και σημαντικά θέατρα του κόσμου, όπου έχουν εμφανιστεί τεράστιοι καλλιτέχνες και έχουν κάνει το ντεμπούτο τους πολλά σπουδαία ονόματα από όλο τον πλανήτη. Ηταν μεγάλη η τιμή που μου έγινε κι είναι αποτέλεσμα ενός ταξιδιού που έχει ξεκινήσει εδώ και 17 περίπου χρόνια σε πολύ μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Αυτή, λοιπόν, η τιμητική πρόσκληση έρχεται ως επιστέγασμα αυτού του μεγάλου μουσικού ταξιδιού με κύριο πυλώνα το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Σε όλες αυτές τις παραστάσεις ανά τον κόσμο ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσεις είναι η μουσική και το αίσθημα που βγαίνει είτε από εμένα όταν τραγουδάω, είτε από τους μουσικούς είτε από όλους μαζί. Για μένα αυτή είναι η esperando γλώσσα: η γλώσσα της μουσικής και είναι η πιο γοητευτική, πανανθρώπινη, ουσιαστική, ελεύθερη γλώσσα του κόσμου που φέρνει λαούς και κουλτούρες κοντά. Και γι' αυτό η μουσική είναι τουλάχιστον μια εκ των τεχνών που στέκεται απέναντι στη βία και τον ρατσισμό».

- Εχετε δηλώσει ότι «η Ελλάδα περνάει μια περίοδο κατάθλιψης». Κατάθλιψης ή θλίψης;
«Εχει να κάνει με τη γενιά. Οι μεγαλύτερες γενιές αισθάνονται ότι η κρίση αυτή είναι μη αναστρέψιμη τουλάχιστον για πάρα πολλά χρόνια, ακόμα και αν δεν είναι ακριβώς έτσι. Για τους νεότερους υπάρχει αυτή η θλίψη και ο τρόμος τού τι ξημερώνει την επόμενη μέρα κι εδώ πραγματικά εύχομαι να είναι κάτι παροδικό».

- Τι είναι ικανό να μας βγάλει απ’ αυτήν την κατάσταση;

«Οι τέχνες γενικά και ειδικότερα η μουσική ίσως είναι ένας τρόπος που μπορεί να μας παρηγορήσει, να μας κάνει να ξεχαστούμε, να ελπίσουμε και που μπορεί να επιδράσει στη μνήμη μας εμποδίζοντάς μας να ξεχάσουμε. Αυτό όμως που θα μπορούσε να μας βγάλει από αυτή την κατάσταση  πραγματικά θα ήθελα πάρα πολύ να το ξέρω γιατί αν το ήξερα εγώ θα το ξέραμε και όλοι και θα βγαίναμε από αυτή την κατάσταση. Νομίζω πάντως ότι στην κρίση αυτή έρχομαι αντιμέτωπη με την προσωπική μου ευθύνη. Συνεπώς λύση για μένα είναι να γίνω πιο ενεργός πολίτης. Ενεργός πολίτης σημαίνει ελέγχω τον πολιτικό που εμπιστεύθηκα, σημαίνει ψηφίζω και στέκομαι απέναντι στην εξουσία ελέγχοντάς την ανά πάσα στιγμή».

- Μετά το καλοκαίρι τι έχει το πρόγραμμα; Εμφανίσεις, δισκογραφία, ξεκούραση;
«Μετά τις παραστάσεις με την Αλκηστη έχει δισκογραφία, νέες εμφανίσεις και ξεκούραση».