Σε δεύτερο πλάνο πέρασε επίσης το γεγονός ότι άρον-άρον εκχωρούνται στο «υπερταμείο» των δανειστών, από την κυβέρνηση του… «δεν πωλείται», ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΘ, ΕΛΒΟ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, «τα πάντα όλα» που θα έλεγε και ο Αλέφαντος. Και φύλλο δεν κουνιέται! Ποια χρυσαφικά και ποια ασημικά; Εδώ πωλούνται ακόμη και τα μπακίρια και τα τσίγκινα. Αλλά εκείνοι που άλλοτε βάζανε φωτιά στα τόπια, τώρα λουφάζουν. Διότι, τώρα, το ξεπούλημα γίνεται από τους «δικούς μας». Και επομένως πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως... ευλογημένο.
Μα τότε, γιατί «τσιμπάς» και ασχολείσαι κι εσύ με αυτή την υπόθεση της αναδιανομής του τηλεοπτικού τοπιού από τον κ. Παππά, θα ρωτήσει κάποιος, καλοπίστως.
Ειλικρινώς δεν θα αφιέρωνα τόσο χρόνο στην υπόθεση αυτή, αν δεν συνέβαινε να θεωρώ ότι έχουμε να κάνουμε με μια προσπάθεια αλλοίωσης του πολιτεύματος. Οτι, διά της επιβολής ημετέρων «καναλαρχών» σήμερα, έκδοτων εφημερίδων αύριο, επιδιώκεται μια κακή απομίμηση, μια αντιγραφή μεθόδων που χαρακτηρίζουν αυτό που ήδη έχει επιτευχθεί στην Τουρκία: Η διολίσθηση προς μια «κοινοβουλευτική δικτατορία».
Ευτυχώς, το μέγεθος της αλαζονείας των χειριστών αυτής της υπόθεσης είναι τέτοιο, ώστε να διαπράττουν εν ψυχρώ το ένα ατόπημα μετά το άλλο - θεωρώντας ότι ελέγχουν ήδη την κατάσταση, τόσον ώστε να μπορέσουν να περάσουν αβρόχοις ποσί όλους τους διαύλους με τα θολά νερά. Και έτσι, κάνουν ενδιαφέρουσα την ενασχόληση με το όλο εγχείρημα για έναν ακόμη λόγο: Διότι όλα δείχνουν πως αυτή η αλαζονική επιχείρηση θα αποδειχθεί ότι λειτουργεί ως έναρξη ξηλώματος του πλεκτού.
Κρίμα, αλλά μια αληθώς μεγάλη ευκαιρία της Αριστεράς πάει χαμένη, λόγω υπερφίαλης αλαζονείας. Λόγω «υπεροψίας και μέθης» του καβαφικού Δαρείου.
Γ. Π. Μασσαβέτας
