Η κυρία Μαρία Σπυράκη, στο μεταξύ, ευρωβουλευτής της Ν.Δ., δήλωσε μετά σιγουριάς ότι «μόνο με τζόκερ δεν θα μειωθούν οι συντάξεις». Μπράβο κοπέλα μου, την επόμενη φορά βάλε υποψηφιότητα για το ελληνικό Κοινοβούλιο να δεις πόσοι απόμαχοι της ζωής θα σε ψηφίσουν. Ξέρεις, αυτοί που με την πετσοκομμένη τους σύνταξη συντηρούν άνεργα τέκνα και γεμίζουν το πιάτο σε εγγόνια.
Οπως δημοσιεύτηκε, οι μειώσεις των συντάξεων έχουν ήδη αγγίξει το ιλιγγιώδες ποσό των 48 δισεκατομμυρίων ευρώ. Που σημαίνει ότι αποτελεί την πιο σίγουρη φάμπρικα για να πληρωθούν οι δόσεις και οι τόκοι στα ζόμπι και γενικά σε δανειστές και λοιπούς σύγχρονους "δράκουλες".
Ελεγα πως η ζωή μας δεν πλήττει ιδιαίτερα -όλο και κάποια χαραμάδα για γέλια (αν δεν προλάβει το κλάμα) μας δίνει. Αίφνης, στην Αριστομένους, δηλαδή την κεντρικότερη και καλύτερα φωτισμένη και φυλασσόμενη οδό της Καλαμάτας, τσιγγάνοι (με βάση το αστυνομικό δελτίο) άρπαξαν πλάκες πεζοδρομίου που προορίζονταν για το έργο της ανάπλασης, που εδώ που τα λέμε, θυμίζει "γεφύρι της Αρτας", με βάση την απίστευτη καθυστέρηση (κάτι που οδηγεί σε ταλαιπωρία των πολιτών).
Και μέσα σε όλα αυτά τα πικάντικα, βγαίνει -λίγο πριν το ντέρμπι στην Τούμπα- ο "Μεγαλέξανδρος" του ελληνικού ποδοσφαίρου Γιώργος Κούδας, όχι σε ένα σάιτ του συρμού ή φυλλάδα μικρής κυκλοφορίας, αλλά στο επίσημο κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων ΑΠΕ-ΜΠΕ για να δηλώσει κάποιο καλαμπούρι. «Περιμένω» είπε ο παικταράς της εφηβείας μας, «ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός να φανούν αντάξιοι της ιστορίας τους».
Ωραίο ακούστηκε, μόνο που μάλλον δεν αφορούσε τις σημερινές ομάδες Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Αν προσέξατε τις βασικές ενδεκάδες, κάπου το 70% των μαχητών δεν είχαν καμία σχέση ούτε με τις φανέλες των ομάδων τους ούτε βεβαίως με την λαμπρή (όπως θεωρείται) ιστορία τους. Μοναδική σχέση του πλήθους των αλλοδαπών ποδοσφαιριστών με τα κλαμπ τα οποία υπηρετούν, αποτελεί ο βαρβάτος μισθός που τους προσφέρουν ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης. Την Ιστορία την αφήνουν στη διάθεση του αντιπροέδρου Σάββα Θεοδωρίδη, ο οποίος αρέσει όταν θυμώνει, αφού τότε "όλα τα σφάζει" χωρίς βαμβάκι.
Μεθαύριο, Τετάρτη, συμπληρώνονται 46 χρόνια από τον σπουδαιότερο -όπως έχει καταγραφεί από τους ειδικούς- αγώνα πυγμαχίας όλων των εποχών. Στις 8 Μαρτίου του 1971, στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης έγινε ο "αγώνας του αιώνα" μεταξύ του Μοχάμεντ Αλι και του Τζο Φρέιζερ, ο οποίος κρίθηκε στον 15ο γύρο με τον Αλι να πέφτει στο καναβάτσο. Νικητής ο Φρέιζερ, όμως ο Αλι έκανε ένσταση στο Ανώτατο Δικαστήριο και αναδείχτηκε εκείνος νικητής. Αυτό το σπουδαίο παιγνίδι (όπως και η αναμέτρηση του Αλι με τον Φόρμαν στην Κένυα), υπάρχει στο Διαδίκτυο και αξίζει κάποια στιγμή να το απολαύσετε. Αλλωστε, ευκαιρίες για σύγχρονους σπουδαίους πυγμαχικούς αγώνες δεν υπάρχουν, αφού πλέον στην Αμερική (κυρίως) μεγάλοι μποξέρ δεν βγαίνουν. Ξέρετε γιατί; Διότι πλέον «οι μαύροι δεν πεινάνε»!
Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής.
