Ο μεν εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δηλώνει ότι πράγματι «έχει σημειωθεί πρόοδος, αλλά δεν έχουμε ακόμη συμφωνία». Η δε κυβέρνηση, από την πλευρά της, αρκείται σε ένα σχόλιο κατά το οποίο «όταν υπάρξει συμφωνία θα το μάθετε επισήμως και όχι από διαρροές».
Οπότε ας κρατήσουμε τα περί επίτευξης προόδου στις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς». Και να δούμε σε τι συνίσταται αυτή η «πρόοδος». Τα βασικά στοιχεία είναι τρία μεγάλα «ναι» που απέσπασαν ήδη οι «θεσμοί» από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου:
• Μείωση του αφορολόγητου κατά 50%, από τα 12.000 ευρώ στα 6.000.
• Μια ακόμη μείωση των συντάξεων, τόσο ώστε να αντιστοιχεί σε ποσοστό 1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ).
• Πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στην Κοζάνη. Με τέτοιους όρους τους οποίους ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης θεωρεί «λεηλασία». Αλλά παρά ταύτα θα τις ψηφίσει, όπως δηλώνει, ακολουθώντας την πρακτική «διαφωνώ αλλά πειθαρχώ».
Απομένουν τα «εργασιακά», δηλαδή η απελευθέρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που όλα δείχνουν ότι θα πάει για μετά το 2018, αλλά και η ελάφρυνση του χρέους, για την οποία το Βερολίνο διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί τίποτε άλλο, πέρα από την επιμήκυνση της χρονικής περιόδου εξόφλησής του. Ούτε μείωση, ούτε καν «πάγωμα των επιτοκίων».
Οι επιλογές της κυβέρνησης είναι δύο:
- Η μία, η επικρατέστερη εκδοχή, είναι να αποδεχτεί τα πάντα. Οπως κάνει, έστω με νάζια, τα δύο χρόνια που ήδη κυβερνά. Με την ελπίδα ότι θα εμφανισθεί στο μέλλον κάποια ανάκαμψη στην οικονομία, μήπως ανακάμψουν και τα ποσοστά της στο εκλογικό σώμα.
- Η άλλη είναι η… παλαβή εκδοχή. Να κάνει το χατίρι του Κυριάκου Μητσοτάκη και, αφού πει ένα «ηρωικό όχι» στους «θεσμούς», να πάει για πρόωρες εκλογές.
Πριν πείτε ποια από τις δύο θα ισχύσει τελικώς, σκεφτείτε τις… γαλοπούλες. Και αναρωτηθείτε αν έχουν κανέναν λόγο να ζητούν επίσπευση των…Χριστουγέννων.
Γ. Π. Μασσαβέτας
