Οτι δηλαδή, λόγω της τουρκικής προκλητικότητας, η συνεχώς αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας επικίνδυνης ανάφλεξης, που μπορεί να προέλθει από «ένα τυχαίο ατύχημα».
Το βασικό ερώτημα είναι αν υπάρχουν σοβαρές προοπτικές για αλλαγή του κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με προοπτική βελτίωσής τους. Ή αν, αντιθέτως, υπάρχουν λόγοι που αιτιολογούν μια περαιτέρω κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας. Και δυστυχώς η απάντηση δεν βρίσκεται στην πλευρά της λογικής και της αισιοδοξίας.
Ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνον από την αλαζονεία του «σουλτάνου» Ταγίπ Ερντογαν. Αλλά και από το γεγονός ότι έχει ανάγκη να τροφοδοτεί την κοινή γνώμη της χώρας του με μεγάλες δόσεις εθνικισμού, για να αποτρέψει την προσοχή της από την τεράστια αποτυχία της οικονομικής του πολιτικής.
Οταν ο Ερντογαν «έκοψε» από το τουρκικό νόμισμα τα πολλά πληθωρικά μηδενικά, καθόρισε με υπερβάλλουσα φιλοδοξία την ισοτιμία της τουρκικής λίρας, έναντι του ευρώ, στο ένα προς ένα. Μια τουρκική λίρα ισοδυναμούσε προς ένα ευρώ. Τώρα η λίρα χάνει συνεχώς την αξία της, επειδή ο Ερντογαν απαγορεύει στη διοίκηση της τουρκικής κεντρικής τράπεζας να κάνει νομισματικές διορθώσεις και να περιορίσει τη φούσκα των χαμηλότοκων δανείων, που έχουν οδηγήσει σε επικίνδυνο υπερδανεισμό. Σήμερα, η ισοτιμία της λίρας έχει πέσει πολύ χαμηλά. Χρειάζονται πέντε λίρες για ένα ευρώ. Και οι προοπτικές είναι ακόμη δυσμενέστερες, όπως εξηγούν οι εγκυρότερες γερμανικές οικονομικές εφημερίδες.
Αλλά γίνονται δυσμενέστερες και για εμάς, με την εύθραυστη οικονομία μας, όταν ο Ερντογαν μας παρασύρει σε ένα παιγνίδι εξοπλισμών. Παιγνίδι που δεν έχει πάτο. Κυρίως αν αναλογισθούμε ότι τα μεγαλεπήβολα εξοπλιστικά προγράμματα του Ερντογαν δεν γίνονται με αποκλειστικό στόχο την Ελλάδα, αλλά την διάθεσή του να καταστεί υπερδύναμη, ικανή να επιβάλει τις θελήσεις της σε όλη την ανατολική Μεσόγειο.
Επομένως, η μόνη δική μας λογική διέξοδος, αντί των θυμικών αντιδράσεων τού, κακή τη τύχη, υπουργού Αμύνης Πάνου Καμμένου, είναι να μετατρέψουμε, με σοβαρή διπλωματική δουλειά, τις «ελληνοτουρκικές» διαφορές σε «ευρωτουρκικές». Στέλνοντας τον αναγκαίο λογαριασμό στις Βρυξέλλες.
Γ.Π. Μασσαβέτας
