Αν αυτό το αξίωμα διεκδικεί το εύρος μιας γενικής εφαρμογής, μπορεί να είναι συζητήσιμο. Διότι δύο ερωτευμένοι, που «τα τινάζουν όλα στον αέρα» για να ζήσουν τον έρωτά τους, μπορούν να ισχυρισθούν ότι το αξίωμα αυτό δεν τους αφορά. Στην πολιτική όμως έχει απόλυτη εφαρμογή.
Εγραφα προ ημερών ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο «σουλτάνος της Αγκυρας» προχώρησε σε επίσπευση των εκλογών, είναι η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας. Οτι δηλαδή επιχειρεί να προλάβει, ώστε να εξασφαλίσει «μια ισχυρή ανανέωση της εντολής του, πριν οι Τούρκοι ψηφοφόροι νιώσουν στο πετσί τους ότι η οικονομία της χώρας τους καταρρέει, ότι το περίφημο «οικονομικό θαύμα» του Ερντογάν αποδεικνύεται, παταγωδώς, ότι ήταν μια «φούσκα».
Μια φούσκα η οποία μεγάλωσε, ως το σημείο της έκρηξής της, από τον υπερδανεισμό των πολιτικών του φίλων, των προερχομένων από τα βάθη της Ανατολίας και οι οποίοι εξωθήθηκαν να γίνουν «επιχειρηματίες» με τραπεζικό δανεισμό, που εξασφάλιζαν ως ρουσφέτι. Αλλά και από τη φούσκα των εργολαβιών, προς ημετέρους, κυρίως του οικογενειακού περιβάλλοντος του Ερντογάν, για χάρη των οποίων καταστρέφονται όχι μόνο ελληνικά, εβραϊκά, αρμένικα ή λεβαντίνικα αρχιτεκτονικά μνημεία, αλλά ακόμη και οθωμανικά.
Το πόσο άθλια στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση περιγράφεται γλαφυρότατα με τη χθεσινή απόφαση του οίκου αξιολογήσεων Standard & Poor’s, με την οποία υποβαθμίζεται ακόμη μια φορά το αξιόχρεο της τουρκικής οικονομίας. Τόσο ώστε τα αξιόγραφα του τουρκικού κράτους να κατατάσσονται στην κατηγορία junk, δηλαδή στα «σκουπίδια», στα οποία δεν αξίζει να βάλει τα χρήματά του κανένας διεθνής επενδυτής.
Αν είναι να υπάρξει και στην περίπτωσή μας κάποια επίσπευση των εκλογών, ο μόνος λόγος θα είναι στη βάση του οικονομικός. Διότι μπορεί τα δημόσια οικονομικά να εμφανίζουν, στατιστικώς, μια καλύτερη εικόνα, αλλά αυτό οφείλεται σε μια πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Εξαθλίωση που θα γίνει αγριότερη από την 1η Ιανουαρίου του 2019, με την πλήρη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου και τις λοιπές, προσυμφωνημένες με τους δανειστές, περικοπές.
Γ.Π. Μασσαβέτας
