Ουδείς εξεπλάγη από το γεγονός ότι έσπευσε να αποδώσει την επίθεση «αγνώστων» στο γραφείο του βουλευτή Αττικής των ΑΝΕΛ Δημήτρη Κατσίκη, σε…σχέδιο ανατροπής του πολιτεύματος. Και να ζητήσει αμέσως την άμεση παρέμβαση του ανωτάτου δικαστηρίου. Από στόματος κοράκου κρα. Αλλά ο πρόεδρος της Βουλής επιτρέπεται να επιδεικνύει τέτοια επιπολαιότητα;
Ο Νίκος Βούτσης, τρίτος ανώτατος θεσμικός παράγοντας του δημοσίου βίου μας κατά τη συνταγματική τάξη, μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό, έσπευσε και αυτός να συνταχθεί με τον Καμμένο και να καταγγείλει την επίθεση στο γραφείο του βουλευτή ως έργο «ακροδεξιών» υπονομευτών της δημοκρατίας, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια έρευνα επί του περιστατικού, χωρίς να έχει εκδηλωθεί κάποια ανάληψη ευθύνης. Δηλαδή με ασυγχώρητη επιπολαιότητα.
Και λίγες ώρες αργότερα βγήκαν οι «επαναστάτες» του «Ρουβίκωνα» να ανακοινώσουν ότι η επίθεση ήταν δικό τους έργο. Αδειάζοντας αλλά και γελοιοποιώντας τις υποτίθεται σοβαρές καταγγελίες του ανθρώπου, ο οποίος με τέτοια σοβαρότητα, με τέτοιο έρμα και τέτοια ψυχραιμία, κρατά στα χέρια του την άμυνα της χώρας έναντι παντός εξωτερικού κινδύνου, ως υπουργός Αμύνης. Αλλά, φευ, και του κορυφαίου θεσμικού παράγοντος, του προέδρου της Βουλής. Για να μην αναφερθούμε δα και στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο, που είχε πάρει τη σκυτάλη από τον Καμμένο.
Εκείνο που με πονά δεν είναι το ότι μια ομάδα «αναρχικών» κογιονάρει και εξευτελίζει τόσον οδυνηρώς τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Τον Βούτση, τον Καμμένο, τον Τζανακόπουλο. Αλλά το ότι τα ίδια αυτά πρόσωπα με τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν, ευτελίζουν τον πολιτικό τους ρόλο και λόγο, ευτελίζουν τις θεσμικές λειτουργίες που έχουν ταχθεί να υπηρετούν. Οταν με τέτοια «σοβαρότητα» και…υπευθυνότητα ενεργούν αυτοί που μας κυβερνούν, όταν τέτοια είναι τα ανακλαστικά τους απέναντι σε κάθε πρόκληση, οθενδήποτε προερχόμενη, ε, δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
* Το ρήμα κογιονάρω, χρησιμοποιείται καθημερινώς στην επτανησιακή διάλεκτο, προερχόμενο από το βενετσιάνικο cogionar και σημαίνει: κοροϊδεύω, εμπαίζω, ειρωνεύομαι, «δουλεύω», χλευάζω, παίρνω στο ψιλό, δουλεύω ψιλό γαζί, κάνω πλάκα. Ενίοτε και εξαπατώ, ξεγελώ.
Γ. Π. Μασσαβέτας
