Το έχουμε ξαναδεί σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις. Και δεν αναφέρομαι τόσο στην καταγραφόμενη φθορά του κυβερνώντος κόμματος από τη μια πλευρά, ή στην αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει το μεγάλο άλμα από την άλλη. Ούτε στο «έμπα ψυχή-έβγα ψυχή» που χαρακτηρίζει τη δυναμική των περισσότερων μικρών σχηματισμών. Αλλά στην κυριαρχία του… κανένα.
Και σε αυτή τη δημοσκόπηση της MRB, το στοιχείο που κυριαρχεί είναι το αρνητικό. Πέρα από το τι επιλέγουν ως πιθανή ψήφο προτίμησης στα κόμματα, οψέποτε στηθούν οι κάλπες, οι πολίτες δίνουν διαχρονικώς, κατά πλειοψηφία, την ίδια σταθερή απάντηση σε δύο κρίσιμα ερωτήματα:
- Στην ερώτηση «ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα του τόπου», μόλις ένας στους τρεις (32,2%) προκρίνει τη Νέα Δημοκρατία, κάτι λιγότερο από ένας στους πέντε (19,1%) εξακολουθεί να εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάτι λιγότερο από ένας στους δέκα (8,8%) εναποθέτει τις ελπίδες του σε «άλλο κόμμα». Και οι πολλοί τι απαντούν; «Κανένα κόμμα» σε ποσοστό 39%.
- Στην ερώτηση για το ποιον θεωρούν καταλληλότερο ως πρωθυπουργό της χώρας, μεταξύ των Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη, οι ερωτώμενοι δίνουν μεν ένα προβάδισμα 32,6% στον Κυριάκο Μητσοτάκη (σχεδόν ταυτίσιμο με το ποσοστό που δίνουν στη Νέα Δημοκρατία), ενώ ο Αλέξης Τσίπρας συγκεντρώνει το 22,8% ξεπερνώντας ελαφρώς τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι πολλοί, σε ποσοστό 40,1% απαντούν ομοθυμαδόν: «Κανένας από τους δύο».
Οταν οι ελπίδες ενός λαού φορτώνονται στην πλάτη του… κανένα, τότε έρχεται ως φυσικό επακόλουθο αυτό που καταγράφεται ως απάντηση στο ερώτημα υπό τον τίτλο «δείκτης αισιοδοξίας». Οπου μόνο το 1,7%, (ναι, λιγότεροι από 2 στους εκατό) αξιολογεί από «καλή» έως «πολύ καλή» την οικονομική κατάσταση της χώρας, ενώ το 87,2% την θεωρεί από «κακή» έως «πολύ κακή». Με τους τελευταίους να ξεπερνούν την απόλυτη πλειοψηφία (52,7%).
Στην υποθετική ερώτηση αν έχω κάποιο αίσθημα αισιοδοξίας ότι θα πάρουν τα κόμματα το μήνυμα και θα κάνουν μεγάλες αλλαγές στα προγράμματα, τα πρόσωπα, στη στρατηγική και την τακτική τους, στη ρητορική και τη συνθηματολογία τους, η απάντηση είναι μονολεκτική: κανένα.
Γ. Π. Μασσαβέτας
