Ας δούμε πόσο ασύμβατη είναι η συμπεριφορά αυτών των παιδιών, που με πολλή υπερηφάνεια σηκώνουν την ελληνική σημαία, μέσα από δυο ειδήσεις των τελευταίων ημερών. Και ας την συγκρίνουμε με την συμπεριφορά κάποιων δικών μας «καθαρόαιμων» ελληνοπαίδων.

• Είδηση πρώτη: Μια γυναίκα είδε έναν ηλικιωμένο άνδρα να παραπατά, έχοντας χάσει τις αισθήσεις του στην περιοχή του Γουδή. Και πριν προλάβει να τον στηρίξει εκείνη, είχε σπεύσει να τον σηκώσει στην αγκαλιά του ένας... μαύρος γίγαντας. Ηταν ο Γιάννης Αντετοκούμπο. Ας σημειωθεί ότι μιλάμε για τον έναν από τους δέκα περισσότερο ακριβοπληρωμένους καλαθοσφαιριστές του NBA. Με έσοδα που του επέτρεπαν να είναι... αραχτός στο ίδιο πολυτελές ξενοδοχείο της Μεσσηνίας, όπου κατέλυσε και ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

• Είδηση δεύτερη: Το Σάββατο, μέσα στην ντάλα του Ιουλίου, οι αδελφοί Αντετοκούμπο έτρεξαν αγώνα δρόμου πέντε χιλιομέτρων για να ενισχύσουν, με τα έσοδα, τις δομές στήριξης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Το ίδιο Σαββάτο, ως επιβάτης του μετρό, έζησα μια σκηνή που κάθε άλλο παρά συνιστούσε... είδηση για όποιον κινείται με τα αστικά συγκοινωνιακά μέσα. Στον σταθμό Νέου Κόσμου μπήκε στο βαγόνι μια γυναίκα προχωρημένης ηλικίας, εμφανώς καταβεβλημένη, που κουβαλούσε και δύο τσάντες γεμάτες από λαχανικά, από την εκεί λαϊκή αγορά. Στο ίδιο βαγόνι το μάτι μου μέτρησε, προχείρως, εννέα νεαρά άτομα. Αγόρια και κορίτσια. Τα περισσότερα βυθισμένα στο «έξυπνο» κινητό τους. Περίμενα ότι κάποιο θα φιλοτιμηθεί να της παραχωρήσει την θέση του. Εις μάτην.

Οταν μια άλλη κυρία τόλμησε να απευθυνθεί προς δύο δεσποινίδες, που χαχάνιζαν κοιτώντας φωτογραφίες στο κινητό τους, με το ερώτημα «μήπως θα μπορούσατε να δώσετε μια θέση στη γιαγιά;», πετάχτηκε ο νεαρός που ήταν μαζί τους για να απαντήσει: «Αμα δεν μπορεί να κυκλοφορεί, να κάθεται σπίτι της, όχι να μας φορτώνεται». Τουτέστιν… ας κόψει το σβέρκο της. Τόσο γνήσιο και ανόθευτο ελληνικό πνεύμα.