Για τους πάσχοντες που προσφεύγουν, ειδικά τούτο το μήνα, ικετεύοντας να ασχοληθείς με το πρόβλημά τους. «Να βάλεις του χεράκι Σου», για να πάει καλύτερα η ζωή τους. Τούτο τον καιρό σε φορτώνουν και με άλλου είδους αιτήματα.
Εχω τη συνήθεια όταν διαβάζω την νύκτα να αφήνω το ραδιόφωνο σε έναν από τους σταθμούς που παίζουν καλή μουσική, χωρίς παρλαπίπες και κρυάδες από παραγωγούς. Κάτι έγινε όμως και απορρυθμίστηκαν προχθες οι σταθεροποιημένες μνήμες, με αποτέλεσμα ξαφνικά να ακούω άλλον, «ενημερωτικό» σταθμό. Οπου 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, τηλεφωνούσαν διάφοροι και έβγαζαν τα σώψυχά τους. Μου έκανε εντύπωση ότι τέτοια ώρα ξαγρυπνούσαν για να μιλήσουν «στη γραμμή ένα ο κύριος Θανάσης από το Χαλάνδρι», ή «στη γραμμή δύο η κυρία Στέλλα από τη Γλυφάδα». Και αποφάσισα να το αφήσω για λίγο εκεί, να ακούσω τι στην ευχή λένε οι άνθρωποι τέτοια ώρα.
Το πρώτο που ανακάλυψα ήταν ότι οι περισσότεροι από αυτούς που τηλεφωνούν είναι τόσο «τακτικοί ακροατές», ώστε πια τους γνωρίζουν οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Από κει και πέρα, μετά από το συνηθισμένο «συγχαρητήρια για την πολύ ωραία εκπομπή σας», ακούς ό,τι θες. Αλλά δεν περίμενα ότι παραμονιάτικα να... διανυκτερεύει και η υπηρεσία καταγραφής αιτημάτων προς την Υπεραγία Θεοτόκο!
Ακουσα τη μια ζητάει «να φωτίσει η Μεγαλόχαρη τον πρωθυπουργό να αποφασίσει επιτέλους να κάνει μια αλλαγή στο πρόσωπο και την πολιτική της κυβέρνησης». Αυτή η κυρία Σοφία προφανώς απευθυνόταν στα χερουβείμ που φανταζόταν να κάθονται στα... αριστερά της Θεομήτορος. Και «καπάκι» ήρθε το απαντητικό αίτημα από τον κ. Τέλη, προφανώς προς τα εκ δεξιών καθήμενα εξαπτέρυγα, «πες καλύτερα να τον φωτίσει να παραιτηθεί, να έλθει επιτέλους ο Κυριάκος, μήπως και ξαναδούμε άσπρη μέρα».
Μετά την διακοπή για διαφημιστικά μηνύματα, ομολογώ ότι ξαναγύρισα στον μουσικό μου σταθμό. Μη έχοντας καν την περιέργεια να περιμένω να ακούσω αν κανένας ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ από το Κερατσίνι θα ζητούσε κι αυτός τη βοήθειά Της, για να σταθεροποιηθεί η γραμμή του κόμματος ή να μην κάνει επικίνδυνα νάζια ο Καμμένος.
Τι τραβάς κι Εσύ, Παναγία μου...
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
