Και αυξάνεται και η σύγχυση στους δημότες, οι οποίοι θα πρέπει να αποφασίσουν για το μέλλον αυτής της πόλης, για τη διοίκηση ενός σημαντικού δήμου με αληθινές προκλήσεις και σημαντικές παρακαταθήκες, που έρχονται από το παρελθόν και μας οδηγούν στο μέλλον.
Η εκτίμησή μας είναι αυτή ακριβώς, ότι η νέα πραγματικότητα του "Κλεισθένη" μαζί με την όντως ιδιότυπη εποχή Νίκα στο τιμόνι του Δήμου Καλαμάτας δεν έχει γίνει αντιληπτή κυρίως από τους συνδημότες μας. Μιλάμε ουσιαστικά για το τέλος μια εποχής, της οποίας οδηγός ήταν η γνωστή φράση «τα παράπονα στο δήμαρχο» και της οποίας αρχή και τέλος ήταν το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης και λήψης από τον ίδιο το δήμαρχο σχεδόν του συνόλου των αποφάσεων που αφορούσαν τα δημοτικά πράγματα.
Η απλή αναλογική μοιάζει περισσότερο με απειλή λόγω της πολυπλοκότητάς της και λιγότερο ως απελευθέρωση για τη δημιουργική συνεργασία μεταξύ των αιρετών. Και είναι προφανές και το μη εμφανές… Η εκ του νόμου υποχρεωτική συνεργασία έχει και την κρυφή πλευρά της συναλλαγής -πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας- πριν ή μετά την πρώτη Κυριακή των δημοτικών εκλογών και ό,τι άλλο ευφάνταστο μπορεί κανένας να σκεφτεί.
Στο γόνατο, επίσης, είναι γραμμένες και ψηφισμένες και οι διατάξεις που είναι τεχνικού τύπου, όσον αφορά την εφαρμογή αυτής της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, με αποτέλεσμα να είναι αντίθετες όλες οι πολιτικές πλευρές εκτός της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ακόμα και αυτή, όμως, έχει χαθεί, και ούτε απόφαση δεν μπορεί να πάρει για τη γραμμή πλεύσης της.
Ολα αυτά συμβαίνουν σε όλες τις περιπτώσεις, σε όλη τη χώρα, σε όλους τους δήμους και τις περιφέρειες, σε μια χρονιά πολλών εκλογικών αναμετρήσεων με κυρίαρχη αυτή των εθνικών εκλογών. Και μοιάζει ανεξέλεγκτο και τόσο θολό το πολιτικό τοπίο, που το απρόβλεπτο αιωρείται παντού και δυστυχώς γίνεται και πολιτικά επικίνδυνο. Σε ό,τι αφορά τους δήμους, πέρα από την εκλογική διαδικασία το μεγάλο θέμα εντοπίζεται στη διοίκηση και διαχείριση την επόμενη μέρα. Το πλήθος των συνδυασμών, παράλληλα με το πλήθος των φανερών και άδηλων προσωπικών επιδιώξεων, δείχνουν μια εποχή, όπου το θηρίο του λαϊκισμού θα γιγαντώνεται και ο καθένας για λόγους ιδιοτελείς θα επιδιώκει το μπάχαλο, για να γίνεται αυτός το σημείο αναφοράς και επικαιρότητας - και όχι η ανάδειξη και η λύση του όποιου θέματος αφορά τους πολλούς, με γνώμονα την προώθηση του μείζονος και όχι του επικοινωνιακού πυροτεχνήματος.
Μικρά και καθημερινά θέματα των δημοτών θα μένουν άλυτα, γιατί ενδέχεται να μπαίνουν στη λογική του παζαριού και στη μέτρηση της ανταπόδοσης, αφού η πλειοψηφία θα έχει μεν συγκροτηθεί, αλλά πάντα θα είναι ζητούμενο η συνοχή της και η επαλήθευσή της στο πλαίσιο της δηλωμένης εμπιστοσύνης. Και βέβαια ο δήμος είναι η πιο κοντινή μονάδα εξουσίας στον πολίτη, και αυτό είναι πλεονέκτημα για την επαφή και τη διείσδυση στην κοινωνία, αλλά τροχοπέδη για τη λήψη αποφάσεων που έχουν πολιτικό κόστος, που απαιτούν πολιτική γενναιότητα και οραματική στόχευση.
Εδώ είναι και η απάντηση στον τίτλο της παρέμβασής μας. Ποιος/α υποψήφιος/α δήμαρχος είναι αυτός/ή που θα δείξει πέρα από το δάχτυλό του/της; Ποιος ή ποια θα έχει το ταλέντο να βάλει χρώμα στην γκρι παλέτα ενός προβληματικού θεσμικού πλαισίου, πριν καν εφαρμοστεί, και να ζωγραφίσει τον καμβά με πινέλα περισσότερα, χρώματα ανεξίτηλα, ώστε ο πίνακας να είναι το μέλλον αυτού του πανέμορφου τόπου; Ποιος/α θα πείσει ότι διαθέτει μεράκι για αυτό που πάει να κάνει και ότι η άποψή του/της για τα θέματα της αγαπημένης μας πόλης γίνεται το πρωτοσέλιδο, και όχι η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του/της ή η συμπλήρωση του ψηφοδελτίου του/της ή η παρουσίαση του εμβλήματος του συνδυασμού του/της; Ποιος/α θα σχεδιάσει μαζί με τους δημότες -και όχι για τους δημότες- τις προτεραιότητες για την Καλαμάτα μας; Ποιος/α θα ενώσει και θα συνθέσει πρόσωπα, ώστε ο συνδυασμός του/της να είναι δύναμη και προοπτική και όχι συμπλήρωση μιας λίστας υποψηφίων;
Παραλείπεται εδώ σκόπιμα η όποια παραπολιτική παραφιλολογία, καθώς δεν έχει κανένα νόημα ποιος στηρίζει ποιον, ποιο μέσο προωθεί ποιον, ποιος ταγός είναι «πίσω» από ποιον, ποιο κόμμα θέλει ποιον, και άλλα παρόμοια. Η Καλαμάτα έχει «ιδιοκτήτες» μόνον τα παιδιά μας. Και «ενοικιαστές» τους επισκέπτες μας.
Η Καλαμάτα, η πόλη που αξίζει να ζεις και να επισκέπτεσαι, είναι και ο πυρήνας κάθε λογικής συζήτησης, η οποία περιλαμβάνει και το προγραμματικό πλαίσιο που πρέπει να τεθεί από τους φιλόδοξους δημοτικούς συνδυασμούς της. Γιατί πάνω σε αυτό οι συγκλίσεις θα έλθουν, καθώς δεν είναι τόσο γενικά και συναισθηματικά τα όσα ευαγγελίζεται ο καθένας. Οταν τεθεί η γραμμή προτεραιότητας, είναι πια εύκολο να συναντηθεί με την παράλληλη γραμμή του άλλου. Και αν ακόμα δεν ενωθούν ως μια, τουλάχιστον θα πηγαίνουν, όπως οι ράγες το τρένο, παράλληλα με τον ίδιο προορισμό.
Στις παρέες μας, αυτή είναι και η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί, πόσο διαφορετικά πράγματα λέει ο τάδε από τον/την τάδε, πόση απόσταση έχουν οι επιδιώξεις του ενός από τον/την άλλον/ην. Αν αφαιρέσουμε τα προσωπικά, αν διαιρέσουμε τους ρόλους, αν πολλαπλασιάσουμε τις ιδέες και αν προσθέσουμε το προγραμματικό πλαίσιο, τη ρεαλιστική στόχευση, την ενωτική επιδίωξη, είναι δυνατόν να δούμε ότι είναι εφικτή η σύνδεση, είναι δυνατή η σύμπλευση, είναι εκ των ων ουκ άνευ και η δημιουργική σύμπραξη την οποία δεν επιβάλλει η απλή αναλογική, αλλά την απαιτεί η κοινή λογική! Αυτονόητα μπορούν και πρέπει να γίνουν δημόσιες συζητήσεις, ανοιχτές, όπου θα προβληθούν θεματικά όλα τα ζητήματα. Ακόμα και δημόσια μπορούν να γίνουν και οι συμφωνίες μεταξύ των όντως άξιων συνδημοτών μας, που έχουν θέσει τον εαυτό τους στην πρώτη γραμμή.
Η πρωτοπορία για τη συνεννόηση, η πρωτοβουλία για τη σύγκλιση, η διάθεση για συνεργασία, η ανοιχτή συνομιλία, η συμβιβαστική αντίληψη, η γραμμή της ενότητας και ο δημοκρατικός διάλογος είναι η μέση λογική, ο κοινός τόπος, το ξεκίνημα όλων μας που θα οδηγήσει και το δήμο μας, την Καλαμάτα μας, με ασφάλεια στην επόμενη μέρα…
Παναγιώτης Ι. Λύρας
Τοπικός Σύμβουλος Δημοτικής
Κοινότητας Καλαμάτας
