Ακουσα ότι εκδόθηκε μια «σημαντική ανακοίνωση» για τη δράση της Frontex και έσπευσα να την διαβάσω. Υποθέτοντας ότι θα αναφέρει συγκεκριμένα επιτεύγματα στον αγώνα κατά των διακινητών, με τον οποίο έχει επιφορτισθεί εδώ και μια τετραετία. Πόσους από αυτούς συνέλαβε, με ποιες μεθόδους περιορίζει τη δράση τους. Ωστε να της πούμε και ευχαριστώ, αν αποδεικνύεται ότι χωρίς την παρουσία της στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο αυτή την ώρα δεν θα είχαμε φθάσει τους 15.000 «φιλοξενούμενους» στη Μόρια, αλλά θα είχαμε τριπλάσιους.
Αντί για οτιδήποτε τέτοιο, η ανακοίνωση έμοιαζε με έκθεση στατιστικής υπηρεσίας. Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό σημείο: «Τον Σεπτέμβριο, ο αριθμός των εντοπισμών παράνομων συνοριακών διαβάσεων στα κυριότερα μεταναστευτικά δρομολόγια της Ευρώπης αυξήθηκε κατά 14% από τον προηγούμενο μήνα σε πάνω από 17.200 λόγω των υψηλότερων αφίξεων στα ελληνικά νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο».
Θα μας τρελάνουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό συστάθηκε αυτό το σώμα; Γι’ αυτό πληρώνονται με εξαιρετικώς υψηλούς μισθούς οι άνθρωποι που το στελεχώνουν; Γι’ αυτό επιβαρύνονται με τη λειτουργία του οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, μεταξύ των οποίων και εμείς; Για να μετράνε πόσοι μπαίνουν από τα ελληνικά νησιά και τον Εβρο, πόσοι από την ιταλική Λαμπεντούζα και πόσοι από την Ισπανία; Ας έβαζαν μερικούς υπαλλήλους της Eurostat να κάνουν αυτή τη δουλειά. Είναι πιο εξειδικευμένοι στις στατιστικές και θα μας κόστιζαν λιγότερο.
Πού είναι τα μεγάλα λόγια που ακούσαμε το 2015 για δήθεν αποφασιστικά κτυπήματα στη λειτουργία του μηχανισμού των διακινητών; Αλλά είχα προειδοποιήσει από τότε -και τα γραπτά μένουν- για την αποτυχία. Διότι οι «διακινητές δεν μπαίνουν στις βάρκες». Πατούν σταθερά στο τουρκικό έδαφος, με ένα καθεστώς που τους «αβαντάρει» επί αντιπαροχή.
Γ. Π. Μασσαβέτας
