Θα συμμεριζόμουν την ικανοποίησή σας, αν έβλεπα να έχει ένα κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα αυτό το κείμενο. Αν είχε ως συνέπεια να «μαζευτεί» κάπως ο «σουλτάνος» της Αγκυρας, να βάλει λίγο νερό στο κρασί του. Αλλά εκείνο που βλέπουμε είναι ότι προχωρά ακάθεκτος στην υλοποίηση των σχεδίων του. Παρουσιάζει χάρτες με τα σημεία των σεισμικών ερευνών και των γεωτρήσεων που προτίθεται να πραγματοποιήσει πέριξ του Καστελόριζου και της Κρήτης, με βάση τα «δικαιώματα» που του δίνει η συμφωνία του με τον τουρκικής καταγωγής πρωθυπουργό της Τρίπολης, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία αυτή δεν γίνεται αποδεκτή ούτε από τη Βουλή της Λιβύης.

Το πώς και το γιατί ο πρωθυπουργός της… μισής Λιβύης έχει πέσει τόσο βαθιά στην αγκαλιά του Ερντογάν το εξηγεί με μια δήλωσή του ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι: «Αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη τα τελευταία χρόνια και ο λόγος που η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει αυτά που θέλει εκεί, είναι επειδή είναι όμηρος ομάδων ενόπλων και τρομοκρατικών οργανώσεων στην Τρίπολη».

Πρόκειται για παρακρατικές ομάδες ενόπλων ακραίων ισλαμιστών, που είναι τα βασικά στηρίγματα του ευνοούμενου της Αγκυρας Φαγιέζ αλ Σαράτζ, η θητεία του οποίου έχει λήξει και η Βουλή δεν την ανανεώνει. Με το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, στα ανατολικά, να ελέγχεται από μια κοσμική, μη φονταμενταλιστική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Αμπντουλάχ αλ Τάνι, που απορρίπτει αυτή τη συμφωνία.

Οταν λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχίζει να αναγνωρίζει την κυβέρνηση αυτού του ανθρώπου, είναι σαν να στηρίζει τους ακραίους ισλαμιστές και την Τουρκία, που είναι τα μοναδικά εν όπλοις στηρίγματά του. Επαναλαμβάνεται δηλαδή το μοιραίο λάθος που είχε γίνει και με την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία, όταν η Δύση εγκλωβίσθηκε στα παιχνίδια των ισλαμιστών.

Το ελάχιστο που θα περιμέναμε -και έπρεπε να επιδιώξουμε- ως πραγματικό όφελος για τη σταθερότητα στην περιοχή και για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου, ήταν μια απόφαση άρσης της αναγνώρισης που παρέχει η Ε.Ε. προς την κυβέρνηση του Σαράτζ.

giorgis@massavetas.gr