Μόνο που εδώ στο ρόλο της κοιμωμένης δεν είναι η αγάπη του λαϊκού τροβαδούρου, αλλά η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η οποία υποτίθεται ότι έχει και εξωτερική πολιτική. Διό και διαθέτει και αρμόδιο… ύπατο. Τον Ισπανό Ζοζέπ Μπορέλ.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πολύ εγγύτερος γείτονας προς την Λιβύη, από όσο είναι η Ρωσία και η Τουρκία, που αναλαμβάνουν όλο και εντονότερες πρωτοβουλίες, μηδέ της στρατιωτικής εμπλοκής εξαιρουμένης, για την «διευθέτηση» της λιβυκής κρίσης, κατά τον τρόπο που να ευνοεί τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων αυτής της βορειοαφρικανικής χώρας. Δύο από τις χώρες της Ενωσης, η Ιταλία και η Ελλάδα, είναι αμεσότατοι γείτονες της Λιβύης. Παρά ταύτα, από αδυναμία διαμόρφωσης μιας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής, αφήνεται η πρωτοβουλία των κινήσεων στα χέρια του Πούτιν και του Ερντογαν.
Ευτυχώς για την μουδιασμένη Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ηγέτες της Ανατολικής Λιβύης, όπως ο πρόεδρος της εκλεγμένης Βουλής της Λιβύης, που εδρεύει στην Βεγγάζη, και ο αρχηγός του «Λιβυκού Εθνικού Στρατού» Χαλίφα Χαφτάρ κατέστησαν ανενεργή την επιχείρηση των Πούτιν-Ερντογαν να επιβληθούν, μέσω μιας συμφωνίας των δυο αντιμαχόμενων πλευρών, ως «εγγυήτριες δυνάμεις». Οι διπλωματικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης της Βεγγάζης έπεισαν τον Χαφτάρ να εγκαταλείψει την Μόσχα χωρίς να υπογράψει την συμφωνία, με το εύλογο επιχείρημα ότι, αν υπέγραφε, θα «νομιμοποιούσε» την τουρκική παρουσία στην Λιβύη.
Τώρα έχουμε μπροστά μας την διάσκεψη που οργανώνεται στο Βερολίνο, το Σαββατοκύριακο, με πρωτοβουλία του ΟΗΕ. Και πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν τα συμφέροντα της γαλλικής εταιρείας πετρελαιοειδών TOTAL θα συνταιριασθούν με εκείνα της ιταλικής ENI, ώστε δύο ευρωπαϊκές χώρες με άμεση ανάμειξη στα τεκταινόμενα, λόγω όχι μόνον γειτνιάσεως αλλά και οικονομικών συμφερόντων, να παύσουν να εμφανίζονται ως αλλήθωροι οφθαλμοί του ευρωπαϊκού νότου.
Οσο για μας, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το δικό μας εθνικό συμφέρον είναι άκρως αντίθετο από όσα μεθοδικώς επιχειρεί να επιβάλει ο σουλτάνος της Αγκυρας. Αλλά πρέπει να βοηθήσουμε και τους άλλους εταίρους μας να αντιληφθούν ότι το συμφέρον της Ευρώπης δεν μπορεί να ταυτισθεί με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και τους άλλους φανατικούς ισλαμιστές συμμάχους του Ερντογαν.
Γ. Π. Μασσαβέτας
