Από τις οργανώσεις των γιατρών ως εκείνες που παρέχουν στήριξη σε πρόσφυγες και από την ελληνικής… μητρότητας Action Aid, που «υιοθετεί» παιδιά σε χώρες του Τρίτου Κόσμου ως τη Διεθνή Διαφάνεια, που ελέγχει παγκοσμίως τη διαφθορά της εξουσίας.
Στη δική μας περίπτωση, με το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη τέτοιες πραγματικές οργανώσεις που πρόσφεραν σημαντική βοήθεια, ιδίως στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, σε ένα κράτος που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνο του. Αλλά…
Εδώ, δυστυχώς, είναι ο τόπος που εκφυλίζονται, γελοιοποιούνται ή και μεταλλάσσονται σε πονηρές καταστάσεις όλα τα διεθνή κινήματα. Από τον σοσιαλισμό ως τον φεμινισμό και πολλά άλλα. Ιδίως όταν υπάρχει και «νιτερέσο». Από αυτή τη μοίρα δεν έχει γλιτώσει και το «κίνημα» των ΜΚΟ. Σας θυμίζω τις διαπιστώσεις που δημοσιοποίησε μετά από μακρά και επίπονη έρευνα το 2010 ο τότε γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής: «Συνήθως οι ΜΚΟ είναι ένα πρόσωπο το οποίο στοχεύει στο να πάρει κονδύλια».
Κάποτε είχαμε τους συλλόγους και τα σωματεία-“σφραγίδες”, που λυμαίνονταν επιχορηγήσεις από τα υπουργεία και ξεκοκάλιζαν ως την εποχή του Τσοβόλα -να του το αναγνωρίσουμε- τα έσοδα των κρατικών λαχείων.
Με τη φάμπρικα των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» έγινε απλώς πιο εύκολη η αρπαχτή, γιατί δεν χρειάζεται να μαζέψεις 21 μέλη για να ιδρύσεις σωματείο. Δυο-τρεις «έξυπνοι» είναι αρκετοί. Και καταστάσεις με τις επιδοτήσεις ποικιλώνυμων ΜΚΟ από το κρατικό χρήμα, δηλαδή τον ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη, έχουμε δει κατά καιρούς να αποκαλύπτονται, αλλά συνολική εικόνα δεν έχουμε.
Επομένως είναι αναγκαίο να μπει πράγματι μια τάξη. Κατά τούτο δε είναι λυπηρό το ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ψήφισαν τη σχετική ρύθμιση. Αρκεί να μην έχετε την ψευδαίσθηση, στην κυβέρνηση, ότι οι εξεγέρσεις των στοιβαγμένων στη Λέσβο και τα άλλα νησιά οφείλονται μόνο σε υποκινήσεις από «πονηρές» ΜΚΟ.
Οσο οι διαδικασίες «ξεκαθαρίσματος» για το ποιοι δικαιούνται «διεθνούς προστασίας» και ποιοι πρέπει να επαναπροωθούνται στην Τουρκία, κινούνται με ταχύτητα όχι χελώνας αλλά χοχλιού, το «καζάνι» θα εξακολουθεί να βράζει με τις επακόλουθες εκρήξεις.
Γ. Π. Μασσαβέτας
