Οταν συμβαίνει να «λαλούν πολλά κοκόρια», όπως στις διασκέψεις κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου πέραν των 27 ηγετών των χωρών-μελών εμπλέκονται και περίπου άλλοι δέκα εκπρόσωποι θεσμικών οργάνων, από την Εκτελεστική Επιτροπή ως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Κεντρική Τράπεζα, οι τηλεδιασκέψεις λειτουργούν θετικά μόνον όταν δεν υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες.
Ηταν προδιαγεγραμμένο ότι όσοι περίμεναν να υπάρξει «λευκός καπνός» από την τηλεδιάσκεψη κορυφής της Παρασκευής, για τα πολυαναμενόμενα 750 δισεκατομμύρια του «Ταμείου Ανάκαμψης», θα έμεναν με την προσδοκία. Διότι η τηλεδιάσκεψη των περίπου σαράντα προσώπων δεν διαθέτει έναν αποτελεσματικό καταλύτη που λειτουργεί μόνον με τις προσωπικές επαφές: Τα «πηγαδάκια». Την δυνατότητα να κάνουν π.χ. η Μέρκελ και ο Μακρόν συστηματικό «ψηστήρι» στο παρασκήνιο, στα διαλείμματα, σε κάθε πείσμονα διαφωνούντα. Και οι διαφωνούντες αντί να μειώνονται αυξάνονται. Στο αρχικό μέτωπο Αυστρίας, Ολλανδίας, Σουηδίας, έχουν ήδη προστεθεί η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχία, εν μέρει δε και η Φινλανδία. Με τον πρωθυπουργό του Βελγίου να αλληθωρίζει.
Δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα της ΕΕ. Καμία απόφαση δεν παίρνεται στην ώρα της. Οι οικονομίες βυθίζονται στην ύφεση. Οι λαοί «καίγονται» να δουν να εφαρμόζονται πολιτικές «ανάκαμψης». Αλλά οι αποφάσεις πάνε όλο και παραπίσω. Και είναι λίαν αμφίβολο αν δεν θα έχουμε την ίδια κατάσταση και στην επόμενη σύνοδο.
Στο μεταξύ τα γεγονότα τρέχουν. Και δεν είναι μόνον τα οικονομικά. Αλλά και οι γεωπολιτικές εξελίξεις, τις οποίες, για μια ακόμη φορά, η Ευρώπη παρακολουθεί ως ουραγός.
Τυπικό παράδειγμα όσα τεκταίνονται στην Λιβύη. Ο Ερντογάν ανακοινώνει ότι τα βρίσκει, για την «μοιρασιά» στην άλλοτε ευημερούσα και τώρα δυστυχή αυτή χώρα, τόσο με τον «τσάρο» Πούτιν όσο και με τον ιδιόρρυθμο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Με τον πρώτο να του επιτρέπει, και τον δεύτερο να τον ενθαρρύνει, να εισβάλει σε αυτή την χώρα, τόσο με τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις, όσο και με, συριακής κυρίως προελεύσεως, μισθοφόρους.
Επιχειρείται η επιβολή τετελεσμένων. Εις βάρος των συμφερόντων τεσσάρων χωρών της Ενωσης. Της Ελλάδας, της Κύπρου, της Μάλτας και της Ιταλίας. Με πλήρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου των θαλασσών. Οι Βρυξέλλες θα «ξυπνήσουν» όταν θα είναι πολύ αργά.
Γ.Π. Μασσαβέτας
