«Συγνώμη, ήμουν πολύ πιεσμένος.. δεν θα ξαναγίνει..»

«Μην ανησυχείς, εκεί που σε χτύπησα δεν φαίνεται..»

«Σ αγαπάω, δεν θέλω να σε χάσω..»

«Να με ακούς, μόνο έτσι δεν θα έχουμε εντάσεις.. εντάξει;»

Όχι, τίποτα δεν είναι εντάξει..

Η βία γνωρίζουμε καλά πως έχει πολλές μορφές αλλά σίγουρα ΕΝΑ πρόσωπο.

Το πρόσωπο του «δικού σου» ανθρώπου, του ανθρώπου που μέχρι τότε εμπιστευόσουν, αγαπούσες και σεβόσουν.

Ψυχολογική, σωματική, λεκτική, σεξουαλική.. σου φαίνεται απίστευτο; Αρχικά αθώο και ασήμαντο το «χτύπημα» με ανούσια αφορμή και την οικειότητα την τέλεια δικαιολογία που γίνεται σκαλοπάτι για μια πιο οδυνηρή Δεύτερη Πράξη.

«δώσε τόπο στην οργή, σ' αγαπάει, γι' αυτό το κάνει»

«μη μιλάς κι εσύ πια, θα του περάσει»

«μη διαλύσεις την οικογένειά σου για μια κακή στιγμή»

Οι συνηθισμένες συμβουλές συγγενών και φίλων που απλά σε φιμώνουν και σε βυθίζουν κι άλλο -αργά και σταθερά- στη δίνη της παράνοιας.

Ντρέπεσαι γι’αυτό που σταδιακά γίνεσαι. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, δεν μπορείς να φας, να κοιμηθείς, απομακρύνεσαι από τους γύρω σου και αναλαμβάνεις πλήρως την ευθύνη των πράξεων του.

Η βία στα πλαίσια της οικογένειας αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ανδρική συμπεριφορά, κανόνας ο οποίος φυσικά έχει και τις εξαιρέσεις του. Από στατιστικής πλευράς, οι πιθανότητες ενός προσώπου, οποιασδήποτε ηλικίας και φύλου, να υποστεί φυσική επίθεση είναι μεγαλύτερες στην οικογένεια από ότι να κυκλοφορεί μόνο του τη νύχτα στο δρόμο. Το σπίτι είναι στην πραγματικότητα το πιο επικίνδυνο μέρος στη σύγχρονη κοινωνία.

Τα στοιχεία της 24ωρης τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων σοκαριστικά: πάνω από 28.000 κλήσεις στο τηλεφωνικό της κέντρο τα χρόνια της κρίσης, με το 80% αυτών να αφορά καταγγελίες για έμφυλη βία. Φέτος, το διάστημα της πρώτης καραντίνας οι κλήσεις προς την ίδια Τηλεφωνική Γραμμή, αυξήθηκαν κατά 230% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα της προηγούμενης χρονιάς.

Περαιτέρω, και σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της και μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι μέσα σε ένα μόλις χρόνο, πάνω από 16.700.000 γυναίκες έχουν υποστεί σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παγκοσμίως και εν μέσω πανδημίας, τα περιστατικά βίας αυξήθηκαν κατά 60% ενώ υπολογισμοί δείχνουν πως αν ο εγκλεισμός διαρκούσε 6 μήνες, τότε τα θύματα βίας, γυναίκες και παιδιά, θα έφταναν τα 31 εκατομμύρια. Όσο αφορά το χώρο εργασίας, η εικόνα λίγο-πολύ γνωστή: 1 στις 3 γυναίκες έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, με το 32% των θυμάτων να δηλώνει ότι ο δράστης ήταν ιεραρχικά ανώτερος.

Ο κοινωνικός στιγματισμός, η έλλειψη ψυχολογικής υποστήριξης, η ανεργία και η ανυπαρξία οποιουδήποτε εισοδήματος είναι ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών, θυμάτων έμφυλης βίας. Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου -αν και με καθυστέρηση- για πρώτη φορά στην Ελλάδα, οι γυναίκες αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, με σκοπό να κινητοποιηθούν και απεγκλωβιστούν οριστικά από τον προσωπικό τους φαύλο κύκλο κακοποίησης.

Γιατί δεν είσαι αντικείμενο, ούτε βραβείο, ούτε λάφυρο, ούτε... είσαι άνθρωπος και η αξιοπρέπεια σου είναι μόνο στο δικό σου χέρι.

Βρες τη δύναμη και βγες από το σκοτάδι σου.

Μίλα

Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι η μόνη.