Μας αποχαιρέτισε το 2020, και δυστυχώς ενθρονίστηκε στο κέντρο του απέραντου νεκροταφείου της ιστορίας των χρόνων. Δύσκολος χρόνος δαιμονισμένος, βασανιστικός, κακοφορμισμένος. Φορτωμένος με τον επικίνδυνο ιό, ένα απειροελάχιστο ον που αναστάτωσε τον κόσμο όλο, φόβισε, φυλάκισε, έσπειρε θάνατο, μας μασκοφόρεσε. Αυτός ο γεμάτος με φοβίες χρόνος ας πάει στον αγύριστο, αλλά όπως συμβαίνει πάντα με τα μεγάλα γεγονότα στην ιστορία ευεργετικά ή αιματοβαμμένα παραμένουν στην παγκόσμια συλλογική μνήμη ανεξίτηλα.
Το 2020 θα παραμείνει ως ο χρόνος της υγειονομικής κρίσης, της οικονομικής καχεξίας, της ανεργίας, των κοινωνικών εντάσεων, της άρνησης της πραγματικότητας, της συνωμοσιολογίας, της καραντίνας- για την Ελλάδα επιπλέον των απειλών εξ’ ανατολών, των μεταναστών, της ανασφάλειας των πολιτών-αλλά και της αναγνώρισης της επιστήμης, της τεχνολογίας ως συμμάχων στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.
Πέραν αυτών ο κόσμος προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, πώς αλλάζει η ζωή του, πώς ανατρέπονται σταθερές χρόνων στην υγεία, στην οικονομία, στην καθημερινότητα. Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η πρόκληση σε σειρά κρίσιμων ερωτημάτων και στην απάντηση αυτών πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι για να συμβάλουμε σε μια παραγωγική συζήτηση για την επόμενη μέρα, ερωτήματα αναγκαία να απαντηθούν στο δημόσιο διάλογο. Ενδεικτικά αναφέρονται: ποιά είναι τα όρια των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και σε ποιό βαθμό γίνεται αποδοχή της περιστολής τους; Τι συνιστά προστασία του αγαθού της δημόσιας υγείας και πως προστατεύεται; Πού μπαίνει άνω τελεία σε συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα; Τι συνιστά δικαιοσύνη εν μέσω κρίσης; Ποιό το νέο κοινωνικό συμβόλαιο μετά την κρίση; Υπάρχει ισότητα εν μέσω κρίσης; Τα χρήματα αρκούν για να γλιτώσει κανείς από μια πανδημία ή η μοίρα όλων είναι κοινή; Υπάρχουν και πολλά άλλα μέχρι να αποκατασταθεί η κανονικότητα; Έχουμε δρόμο και άρα χρόνο για υγιή προβληματισμό, μακριά από φανατισμό και συνωμοσιολογίες με χώρο στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη;
Οι πρώτες ημέρες του χρόνου, με τις πολλές ευχές για χρόνια πολλά και υγεία και άλλα παρόμοια πέρασαν. Περάσαμε αμέσως στην σκληρή πραγματικότητα. Η πανδημία δείχνει τα δόντια της ,η καραντίνα συνεχίζεται, τα προβλήματα που σχετίζονται με την οικονομία αυξάνονται, ακόμη και η αυτοκρατορική Μ. Βρετανία ζει περίοδο ακραίων κοινωνικών εντάσεων και αμφισβήτηση της ηγεσίας τους.
Η παγκόσμια κοινότητα έχει εναποθέσει την αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης στο “θαυματουργό” εμβόλιο, που ήδη η χρήση του είναι γεγονός, παρά τα οποία δικαιολογημένα (ίσως) ερωτηματικά. Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει δυσκολία να πεισθεί ο πολίτης σήμερα, ότι ένας καλύτερος κόσμος μας περιμένει μετά τον ακήρυχτο πόλεμο με τον covid-19; Από την άλλη η απώλεια της ελπίδας είναι ο μεγαλύτερος υπονομευτής της ψυχικής υγείας. Όμως αποτυπωμένες δυσκολίες, καθώς διαβαίνει και χάνεται ένας χρόνος, καθώς δηλαδή κλείνει μια συγκεκριμένη περίοδος του βίου μας και του έθνους, όχι μόνο δεν μας επιτρέπεται να ζούμε σε κατάσταση αμεριμνησίας, αλλά ούτε έχουμε τη δυνατότητα να σβήσουμε από τα κιτάπια μας και να διαγράψουμε τα χρέη της προηγούμενης χρονίας. Το χειρότερο συνεχώς προστίθεται εις βάρος μας, νέες υποχρεώσεις, νέες ευθύνες, προσωπικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, εθνικές υποχρεώσεις υγιούς πολίτη. Και αίφνης ανακύπτει η έννοια του χρέους και ιδιαίτερα σε στιγμές πολύπλευρης κρίσης η έννοια του χρέους προς την πατρίδα, την ιστορική της υπόσταση, το μέλλον της, με κανόνες δικαίου ισότητας και δικαιοσύνης, την εθνική της κυριαρχία ως υπέρτατο ήθος αρχόντων και αρχομένων.
Στη σφαίρα του χρέους εντάσσονται και οι επετειακοί εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 21. Αποτελούν αφορμή αναστοχασμού για όσα έχουν παρέλθει αλλά και προβολής στο μέλλον για όσα εν δυνάμει έρχονται. Αυτή η διπλή λειτουργία της επετείου γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν αυτές εορτάζονται σε συγκυρίες έντονης κρίσης και κλυδωνισμού. Η πανδημική λοιπόν επέτειος του 2021 είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός-θα ανακύψουν αφηγήματα περί έθνους, πολιτείας, συλλογικότητας και ιδιοσυστασίας, παράγωγα από τα ιστορικά τους συγκείμενα.
Το 2021 θα είναι το έτος επιτυχίας, του εμβολίου, εξόδου από την πανδημία αλλά και οι εορτασμοί της 200ης επετείου της Παλιγγενεσίας του έθνους. Είναι η στιγμή να επανεξετάσουμε τον Ελληνισμό και να προσπαθήσουμε να τον προσαρμόσουμε στον κόσμο του σήμερα με όραμα για το αύριο-ο ελληνισμός ως σύνολο αξιών, πολιτισμού και τρόπου ζωής.
Όλες οι πρωτεύουσες της χώρας είναι βέβαιο και με την στήριξη της επιτροπής εορτασμού της Επετείου θα ετοιμάσουν εκδηλώσεις στο προαναφερθέν πνεύμα. Η Καλαμάτα έχει ιδιαιτέρως λόγους οι πανηγυρισμοί να έχουν μεγαλοπρέπεια αφού τιμούν τους Πρωταγωνιστές της Απελευθέρωσης. Χρέος όλων των καταγόμενων από την ευρύτερη περιοχή του τέως δήμου Αμφείας (η οροσειρά από Λεοντάριον έως Πολιανής ονομαζόμενη τότε Σαμπάζικα) που σήμερα διοικητικά και γεωγραφικά εκφράζεται από τη δημοτική ενότητα Αρφαρών οι επετειακές εκδηλώσεις που θα διοργανωθούν σε συνεργασία όλων των φορέων της ενότητας και των πολιτών θα είναι λαλιά τιμής και μνήμης των Πρωταγωνιστών καταγόμενων από την περιοχή (Παπαφλέσσας, Κολοκοτρώνης, Αναγνωσταράς, Νικηταράς, Δαγρές) και στους υπόλοιπους Αγωνιστές.
Το πρόγραμμα θα εξαρτηθεί και από την εξέλιξη της πανδημίας.