Διότι βρισκόμαστε, δυστυχώς, στο σημείο που περιέγραφα με την πρώτη παράγραφο του κειμένου μου, την περασμένη εβδομάδα: «Ετούτος ο τόπος είναι ευλογημένος γεωγραφικώς και κλιματολογικώς. Αλλά, δυστυχώς, είναι καταραμένος… ανθρωπολογικώς. Παράγει μεγάλη νοσηρότητα εγκεφάλων με στρεβλή λειτουργία. Διό και η ιστορία του είναι, κατά το μέγιστο μέρος της, μια ατέλειωτη ιστορία εμφυλίων σπαραγμών. Ποτισμένη από ποταμούς αιμάτων και δακρύων».
Τι άλλο είναι αυτά τα τραγικά γεγονότα που παρακολουθήσαμε να εξελίσσονται στην Νέα Σμύρνη, όπου από τύχη δεν φθάσαμε στο σημείο να έχουμε έναν νεκρό αστυνομικό; Και τι μας περιμένει ακόμα αν συνεχισθεί η ίδια πρακτική και τακτική της καλλιέργειας πνεύματος «επανάστασης», την ώρα που η χώρα, ο λαός της, βρίσκεται σε πόλεμο με ένα αόρατο και αδυσώπητο εχθρό, την πανδημία; Μας χρειάζεται ένας πολιτικός εμφύλιος την ώρα αυτή της μάχης για την ζωή και την δημόσια υγεία;
Καλώς έπραξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και καταδίκασε την προδήλως δολοφονική επίθεση κατά του αστυνομικού. Όπου λειτούργησε ο ακραίος φασιστικός νόμος του Λιντς. Διότι περί αυτού πράγματι πρόκειται. Άγριο, τυφλό και άνανδρο λιντσάρισμα. Από δεκάδες «κουκουλοφόρους».
Εγώ δέχομαι ότι δεν ήταν στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να φθάσουν τα πράγματα ως εκεί. Ότι η πρόθεσή του ήταν μόνο μια δυναμική επίδειξη πολιτικής κινητοποίησης κατά της κυβέρνησης. Αλλά στην πολιτική, όπως και γενικώς στην ζωή, ισχύει η φράση που είχε πει ο Νικίτα Χρουστσόφ, στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: «Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις». Όταν ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα προσφέρει, πρωτίστως διά της νεολαίας του, πολιτικό καταφύγιο σε όλα τα λούμπεν στοιχεία του εξτρεμισμού, δεν χρειάζεται μαντικές ικανότητες για να προβλέψει την εξέλιξη των πραγμάτων.
Εδώ, πράγματι, υπό την πολιτική κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ και του Βαρουφάκη, βρήκαν την ευκαιρία να δράσουν όλα τα επικίνδυνα λούμπεν στοιχεία. Από τους ζηλωτές του Κουφοντίνα έως τους χούλιγκαν των γηπέδων. Διότι το είδαμε και αυτό. Οργανωμένοι οπαδοί ομάδων βρήκαν την ευκαιρία να… ξεμουδιάσουν, «φτιαγμένοι» από το πολύμηνο σύνδρομο στέρησης. Συμμετέχοντας με πάθος στις ρίψεις βομβών μολότοφ, κροτίδων και φωτοβολίδων.
Βρείτε τρόπους εκτόνωσης και επικοινωνίας, διά του πολιτικού διαλόγου. Χωρίς να ρίχνετε λάδι στη φωτιά με ακραία συνθηματολογία. Αλλιώς, «τα χειρότερα έρχονται».
giorgis@massavetas.gr
