Δηλαδή σε τρεις εβδομάδες. Αλλά ελεύθερη υποδοχή τουριστών, χωρίς παράλληλο άνοιγμα της εστίασης, δεν νοείται. Διότι οι τουρίστες κάπου πρέπει να φάνε, να πιουν, να διασκεδάσουν. Δεν είναι δα όλοι προσανατολισμένοι στα τουριστικά μεγαθήρια του «all inclusive». Ούτε περιμένουν οι κατά τόπους κοινωνίες, οι τοπικές αγορές, να «ζήσουν» από αυτούς που μαντρωμένοι εισέρχονται και μαντρωμένοι εξέρχονται, έχοντας προπληρώσει τα πάντα στο εξωτερικό. Από τις διανυκτερεύσεις έως τα γεύματα και τα αναψυκτικά τους. Και το πολύ να ξοδέψουν ελάχιστα για κανένα «αναμνηστικό».
Οπότε, λογικώς, το άνοιγμα της εστίασης τοποθετείται πριν από τις 14 Μαΐου. Το θέμα είναι αν η πολιτεία είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ομαλή, κυρίως δε την ασφαλή, μετάβαση σε αυτή την πραγματικότητα. Αν έχει τις υποδομές και τα αναγκαία αναλώσιμα, ώστε ως τις 14 Μαΐου να έχουν εμβολιασθεί όλοι οι ξενοδόχοι, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, το εργατικό προσωπικό συνεργείων που θα κληθούν να κάνουν τις εργασίες συντήρησης σε κάθε μονάδα, μικρή ή μεγάλη, οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό των εστιατορίων, ταβερνών, μεζεδοπωλείων, καφετεριών κλπ, αν όχι σε ολόκληρη την χώρα, τουλάχιστον στις περιοχές πρώτης προτεραιότητας. Από την Κρήτη ως την παραλιακή Πελοπόννησο. Από τα Επτάνησα ως τα Δωδεκάνησα. Από τις Κυκλάδες ως τα νησιά του Βορείου Αιγαίου. Και από τα παράλια της Μακεδονίας, ως την Μαγνησία και τις Σποράδες.
Όταν όμως οι επιστήμονες τρέμουν για το ενδεχόμενο -που έχει πια αποκλεισθεί- κάποιου ανοίγματος κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, που θα επέτρεπε τις μετακινήσεις εκτός νομού, αυτό σημαίνει πως γνωρίζουν ότι τέτοιο επίπεδο οργάνωσης δεν υπάρχει. Διαφορετικώς θα έλεγαν «ναι στο Πάσχα στο χωριό», υπό την προϋπόθεση ότι οι μετακινούμενοι είναι εμβολιασμένοι, έχουν πρόσφατη αρνητική διάγνωση και ελέγχονται, περί αυτών, στα διόδια, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.
Καλή η επίκληση της ατομικής ευθύνης κάθε πολίτη, αλλά προέχει η άνωθεν, η οριζόντια και κάθετη οργάνωση της πολιτείας. Ναι… το γλεντάνε στο Ισραήλ, αλλά αφού εξασφάλισαν την ανοσία των πολλών, εμβολιάζοντας τα δύο τρίτα του πληθυσμού τους. Κάτι το οποίο, για εμάς, είναι όνειρο. Όχι θερινής, αλλά… φθινοπωρινής νυκτός. Όταν δηλαδή θα έχει λήξει η τουριστική περίοδος.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
