Τον Αύγουστο του 1987, ευρισκόμενος στην μπασιά του Αγίου Όρους, την Ουρανούπολη Χαλκιδικής, λίγο έλειψε να φθάσω στα όρια της… γυναικοκτονίας. Διότι, ενώ ο κόσμος καιγόταν από τον χειρότερο καύσωνα που είχαμε γνωρίσει έως τότε, η σύντροφός μου… το απολάμβανε. Λες και είχε βγει κατ’ ευθείαν από τα καζάνια της κολάσεως. Η “κακιά ώρα” θα μπορούσε να είναι ένα απόγευμα, που βρισκόμασταν μπροστά στο τοπικό πρακτορείο Τύπου για να πάρουμε εφημερίδες. Όταν είδε τον “οκτάστηλο” τίτλο του “Έθνους”… τσίνησε απότομα, ανακράζοντας: “Μα γιατί, δεν θέλω”. Διότι ο τίτλος ήταν “Υποχωρεί ο καύσωνας”. Δεν την έπνιξα τότε, για να με βασανίζει τριάντα τέσσερα χρόνια. Τώρα όμως τα χρειάσθηκε ακόμη και αυτή, η… θερμολάγνα, με την ένταση και την διάρκεια αυτού του καύσωνα. Τόσο που να μπαίνει στην ίδια φουσκωτή “πισίνα” από τα “Τζάμπο”, διαμέτρου μόλις 1,20μ., με τον τετράχρονο εγγονό μας, για να πλατσουρίζει μαζί του.
Ναι, τώρα είναι χειρότερος ο καύσωνας. Και σε ένταση και σε διάρκεια. Αλλά τον αντιμετωπίζουμε τελείως διαφορετικά. Τότε τα σπίτια με κλιματιστικό ήταν ελάχιστα. Στηριζόμασταν στους ανεμιστήρες ή τις βεντάλιες. Ακόμη και μικρά ξενοδοχεία δεν είχαν αυτή την πολυτέλεια. Τώρα τα σπίτια χωρίς κλιματιστικό είναι λίγα. Τότε, επισήμως, το κύμα της ανυπόφορης ζεστής άφησε πίσω του 1.500 νεκρούς. Ενώ κατά ανεπίσημες εκτιμήσεις, όπως του μετεωρολόγου Δημήτρη Ζιακόπουλου, πρέπει να ξεπέρασαν τους 3.500. Τώρα ακόμη και η “Αυγή” που κυκλοφόρησε την Τρίτη με ολοσέλιδο τίτλο “Καύσωνας ανικανότητας”, κατηγορώντας τον Μητσοτάκη ότι δεν προστάτευσε την χώρα, δεν διανοήθηκε να μιλήσει ούτε καν για έναν νεκρό.
Το ότι γέμισε η συντριπτική πλειονότητα των κτηρίων, οικιών, γραφείων, καταστημάτων κλπ με κλιματιστικά, είναι φυσικό να έχει κάποιες συνέπειες. Κάνουμε υπερκατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. Το δίκτυο έχει φθάσει στα όριά του. Την ώρα που γράφω, το φως έχει αναβοσβήσει τρεις φορές. Ελπίζω να προλάβω πριν να έχουμε κάποια διακοπή.
Ο καύσωνας είναι ανυπόφορος. Αλλά εξίσου ανυπόφορη είναι και η ευτελής προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσής του. Όχι επειδή κάποιοι “χτυπούν” την κυβέρνηση. Να την χτυπάνε σαν χταπόδι. Αλλά με επιχειρήματα, με στοιχεία. Όχι με γελοιότητες. Διότι έτσι απλώς “χτυπούν” την νοημοσύνη μας. Εκτός αν πιστεύουν πως αν ήταν εκείνοι στην εξουσία, τα σαρανταπεντάρια θα παρήγαγαν… ριζοσπαστική δροσιά.
Έχουμε ανάγκη από σοβαρή αντιπολίτευση.
giorgismassavetas@gmail.com
