Με πιο προκλητική περίπτωση εκείνη του μονίμως επιπλέοντος Παναγιώτη Κουρουμπλή. Που επιμένει, μετά την διαγραφή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, να μιλά για “δολοφόνους”, αναφερόμενος στην κυβέρνηση και την Νέα Δημοκρατία γενικώς. Πέρα όμως από κάθε μικροκομματική εργαλειοποίηση της συγκεκριμένης έκθεσης, υπάρχει μια πικρή αλήθεια που συνιστά και το “ζουμί” της. Ότι χάνονται αδίκως ζωές. Ίσως και περισσότερες από τις 1.736 που αναφέρονται στην έκθεση, χωριζόμενες σε τρεις κατηγορίες: 947 λόγω της υπέρμετρης πίεσης του ΕΣΥ, 656 λόγω υποβαθμισμένων δυνατοτήτων των περιφερειακών νοσοκομείων και 133 λόγω ανεπάρκειας των ΜΕΘ και αναγκαστικής διασωλήνωσης ασθενών εκτός αυτών των μονάδων.

Το εφιαλτικότερο όμως στοιχείο είναι ο συνολικός αριθμός των νεκρών. Χάσαμε, μέσα σε δύο χρόνια, σχεδόν είκοσι χιλιάδες συνανθρώπους μας. Μια ολόκληρη πόλη της ελληνικής περιφέρειας. Για τους οποίους δεν βαρύνονται μόνον οι ΜΕΘ ή τα περιφερειακά νοσοκομεία. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που να καταγράφουν πόσοι από αυτούς πήγαν χαμένοι… λόγω βλακείας. Επειδή ακολούθησαν τον, μακαρίτη πια, Γιώργο Τράγκα, ή τον… διάδοχό του τον Πετράκο. Πόσοι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν δεν ακολουθούσαν τις θεωρίες και τις πρακτικές των “θεματοφυλάκων”, των “αυτοχθόνων Ελλήνων” και άλλων συνωμοσιολόγων, τις παραινέσεις του δικηγόρου Αντωνιάδη, τα κηρύγματα διαφόρων παρεκκλησιαστικών και ημιμαθών ιερωμένων.
Ζούμε μια θλιβερή πραγματικότητα. Και κανείς δεν δικαιούται να επαίρεται ότι τα πήγε καλά με την διαχείριση της πανδημίας. Ούτε και εσείς, κ. Πρόεδρε. Διότι το γεγονός πως έχουμε τόσο μεγάλο αριθμό ανεμβολίαστων, από τους οποίους προέρχονται οι συντριπτικώς περισσότεροι θάνατοι, πάνω από το 85% των νοσηλευομένων, δείχνει ότι δεν κατάφερε η κυβέρνησή σας, είτε να πείσει, είτε να “στριμώξει”, όσο και όπως έπρεπε, τους ανεμβολίαστους. Είτε είναι απλώς φοβικά άτομα, είτε παραπλανημένοι από τους πολύφερνους κήρυκες της αυτοκτονικής, της δολοφονικής, βλακείας.
Αφήνω στην άκρη τον αυθαίρετο ισχυρισμό του Αλέξη Τσίπρα ότι, τάχα, μια δική του κυβέρνηση θα είχε σώσει πάνω από επτά χιλιάδες από τους ήδη κεκοιμημένους. Η κατάσταση δεν επιτρέπει να παίξουμε την “κολοκυθιά” με τον αριθμό των νεκρών. Το θέμα είναι πώς θα πάψουμε να μετράμε, καθημερινώς, δεκάδες φέρετρα. Κοντά στα εκατό. Έχετε κάποιο αποτελεσματικότερο σχέδιο; Π.χ. τι θα κάνετε με τους χιλιάδες δικούς μας που... ποδοπατούνται στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας;

giorgismassavetas@gmail.com