Διότι το πνεύμα τους με παραπέμπει πολλές δεκαετίες πίσω σε ένα εβδομαδιαίο ευθυμογράφημα. Και δεν περίμενα ότι θα το αντιγράφατε εν έτει 2022.

Όταν ήμουν παιδάκι δεν είχαμε σούπερ μάρκετ στις γειτονιές μας. Είχαμε μικρά παντοπωλεία που πωλούσαν «εδώδιμα και αποικιακά». Όπως το «μπακάλικο της Σεβαστής», όπου το κεφαλοτύρι, τον χαλβά, τη ρέγγα την τύλιγαν πρώτα με λίγη «λαδόκολλα» και εξωτερικώς με ένα κομμάτι είτε από εφημερίδα είτε από τα δύο εβδομαδιαία περιοδικά της εποχής, τον «Θησαυρό» και το «Ρομάντζο». Και στα πιο φτωχικά σπιτικά αυτό το περιτύλιγμα έπαιρνε τη θέση του «χαρτιού υγείας», γινόταν… κωλοσφούγγι όπως το έλεγε η μάνα μου.

Αυτά τα «κωλοσφούγγια» ήταν η πρώτη εξοικείωσή μου με τον Τύπο. Τα διάβαζα μανιωδώς και με μυούσαν στη γραφή του Τσιφόρου, του Παλαιολόγου, του Παπαδούκα και άλλων. Ανάμεσα στις μόνιμες στήλες που απολάμβανα ήταν και το ευθυμογράφημα «Οι λωλάδες της Ευθαλίας». Όπου η Ευθαλία η Σμυρνιά τα έβαζε με όλη τη γειτονιά της, πρωτίστως δε με την «καρσινή», την απέναντί της, με την οποία βρισκόταν σε έναν αέναο πόλεμο. Και αν αυτή η απέναντι τολμούσε να εκστομίσει κάτι για την ηθική της θυγατέρας της Ευθαλίας, η Σμυρνιά είχε αμέσως έτοιμη την απάντηση: «Μη μας πιάνεις μωρή στο στόμα σου να μην ανοίξω το δικό μου, γιατί δεν θα σε ξεπλένει το ποτάμι. Τα ξέρουμε δα τα χαμπέρια της δικής σου κόρης».

Η «λογική» και «ηθική» του συμψηφισμού: Μη σκαλίζεις τα δικά μου να μη βγάλω στη φόρα και τα δικά σου. «Τα ξέρουμε δα τι έχεις κάνει και ελόγου σου». Είναι μια νοσηρή «λογική» και «ηθική» που χαρακτηρίζει δυστυχώς τον τρόπο αντιπαράθεσης των εκάστοτε «μονομάχων» του δημόσιου βίου μας. Ιδίως όταν ο ένας από τους δύο, κυρίως δε οι εκάστοτε κυβερνώντες, πιάνεται «με τη γίδα στην πλάτη».

Ως το επίπεδο του ευθυμογραφήματος η ηθική της Ευθαλίας μπορεί να γίνεται ανεκτή. Στον δημόσιο βίο είναι απαράδεκτη. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει καθαρές απαντήσεις για το τι έγινε ή γίνεται σήμερα. Τι έκανε ο Κοντολέων. Το τι έκανε ο Ρουμπάτης είναι περσινά ξινά σταφύλια.

giorgismassavetas@gmail.com