• Γιατί είναι «ναρκοθετημένη» η ταυτόχρονη προεκλογική περίοδος σε Ελλάδα και Τουρκία
Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, την άνοιξη του 2023, θα γίνουν εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία. Βουλευτικές στην Ελλάδα, προεδρικές στην Τουρκία. Η χρονική σύμπτωση, των εκλογικών αναμετρήσεων, κρύβει παγίδες και κινδύνους, καθόσον μάλιστα, οι πολιτειακοί αλλά και κομματικοί ηγέτες των δύο γειτονικών κρατών και σύμμαχων στο ΝΑΤΟ, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος Τ. Ερντογάν, έχουν ψηλά στην ατζέντα του προεκλογικού τους αγώνα τα ελληνοτουρκικά ή τουρκοελληνικά.
Ο κίνδυνος έγκειται στην προσπάθεια, είτε του ενός ή του άλλου ηγέτη, που θα δίνουν την εκλογική μάχη επικεφαλής των κομμάτων τους (Ν.Δ. και ΑΚΡ αντίστοιχα), να αξιοποιήσουν εκλογικά, πιθανά οφέλη από «επεισόδια» (στημένα ή τυχαία) με πολιτικοστρατιωτικό περιεχόμενο, δεδομένου ότι, οι σχέσεις Αθηνών και Άγκυρας βρίσκονται, από καιρό και τώρα, σε συγκρουσιακή πορεία.
Η Κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη και μέσω των συναρμόδιων Υπουργών Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου και Εξωτερικών Ν. Δένδια, αντιμετώπισαν με σχετική επιτυχία την προκλητική, επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Σχετικοποιείται όμως η επιτυχία της Ελληνικής Κυβέρνησης, λόγω των διεθνοπολιτικών εξελίξεων, της εκχώρησης ελληνικών βάσεων στις ΗΠΑ (εξαρτημένη εξωτερική πολιτική), της φιλοτουρκικής πολιτικής του ΝΑΤΟ και της προκλητικής αδυναμίας της Ε.Ε. να απλώσει ένα δίχτυ προστασίας σε δυο κράτη μέλη της, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, από τις παράνομες τουρκικές δραστηριότητες, σαφώς βλαπτικές για τα ελληνικά και ελληνοκυπριακά συμφέροντα.
Επίσης στα θετικά της κυβέρνησης της Ν.Δ. καταγράφεται και η ουσιαστική ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η πατρίδα μας έχει επαρκή αμυντική θωράκιση και επιχειρησιακή ετοιμότητα να απαντήσει καταλυτικά, εφόσον η καιροσκοπική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, προσβάλει, καθ οιονδήποτε τρόπο, του στρατιωτικού πλήγματος συμπεριλαμβανομένου, ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και σφετεριστεί την εδαφική (χερσαία ή νησιωτική) ακεραιότητα της χώρας.
Ποιο είναι όμως το λάθος της Κυβέρνησης; Έδωσε στην πολιτική της έναντι της Τουρκίας (διπλωματικές πρωτοβουλίες, διακρατικές αμυντικές συμφωνίες, εξοπλισμοί) και κομματικό χαρακτήρα. Κομματικοποίησε εν μέρει την Εθνική πολιτική! Και αυτό δεν είναι λάθος τακτικής, είναι λάθος Στρατηγικής, να καρπούται μόνο το κυβερνών κόμμα, τις επιτυχίες στο πολυσχιδές μέτωπο των Εθνικών μας θεμάτων. Αντίθετα, θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί ένα minimum συναίνεσης και συνεννόησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στον χειρισμό εθνικών θεμάτων, ώστε η κυβερνητική πολιτική να ήταν αποκομματικοποιημένη και κοινής αποδοχής. Η διαχείριση μειζόνων εθνικών θεμάτων, θα πρέπει να γίνεται φορώντας την «φανέλα» της Εθνικής Ελλάδος, χωρίς κομματικές αποχρώσεις.
Ενδεχομένως η κυβερνητική αυταρέσκεια στη διαχείριση εθνικών θεμάτων (ελληνοτουρκικά) να αποδειχτεί αρκετά κοστοβόρα. Αλλά το κόστος, δεν θα το καταβάλει μόνο το κυβερνών κόμμα, αλλά κυρίως και πρωτίστως η Ελλάδα και οι έλληνες.
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, ο Τ. Ερντογάν και το κόμμα του δίνουν σκληρή μάχη για να διατηρήσουν την εξουσία. Στην κορυφή της προεκλογικής ατζέντας έχουν τους χάρτες και τα οράματα της «Γαλάζιας Πατρίδας», η υλοποίηση των οποίων θίγει ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Όλες οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία, δείχνουν ότι η αναθεωρητική και διεκδικητική και αρπακτική πολιτική του Τ. Ερντογάν, σε βάρος της Ελλάδας , της Κύπρου, αλλά και της Συρίας, είναι αποδεκτή με ενθουσιασμό από τα λαϊκά στρώματα της τουρκικής ενδοχώρας, που είναι και η μεγάλη εκλογική δεξαμενή για το ερντογανικό κόμμα.
Για αυτό ακριβώς το λόγο, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων στην Τουρκία, έχουν ή εμφανίζονται να έχουν ταυτόσημες απόψεις, ενώ οι ηγέτες της τουρκικής αντιπολίτευσης υπερθεματίζουν , της πολιτικής Ερντογάν στα περί «Γαλάζιας Πατρίδας» και άλλα τέτοια πατριδοκάπηλα, αλλά ελκυστικά στους τούρκους ψηφοφόρους. Η Τουρκία εφαρμόζει αριστοτεχνικά μια εξωτερική και αμυντική πολιτική, με την οποία συμφωνεί ολόκληρο σχεδόν το τουρκικό πολιτικό φάσμα.
Οι προεκλογικές περίοδοι, σε Ελλάδα και Τουρκία, που τώρα συμβαίνει να ταυτίζονται χρονικά (μέχρι την άνοιξη του 2023 θα γίνουν εκλογές και στις δύο χώρες), είναι ευαίσθητες και χαρακτηρίζονται από πολιτική αστάθεια. Η ψυχραιμία και η αυτοσυγκράτηση δεν προσδιορίζει τους πολιτικούς που αγωνίζονται για την επανεκλογή τους και πλειοδοτούν σε εθνικιστικές «κορώνες», ενώ οι πολίτες-ψηφοφόροι αντιδρούν κυκλοθυμικά, δείχνουν μια υπερευαισθησία στα Εθνικά θέματα και συνήθως είναι θύματα των εύηχων σειρήνων του Εθνικισμού.
Ελλάδα και Τουρκία σε προεκλογικό «πυρετό» με τα «πνεύματα» οξυμένα, το ερώτημα είναι , πως θα αντιδράσει η Κυβέρνηση, αν το σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν «στήσει» ένα θερμό επεισόδιο, εργαλειοποιώντας το προσφυγικό και προωθώντας παράλληλα και εμπράκτως, το αίτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Στην Τουρκία ζουν περίπου 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες (Σύριοι, Αφγανοί, Πακιστανοί) σε άθλιους καταυλισμούς και ο Τ. Ερντογάν έχει υποσχεθεί σε τοπικούς παράγοντες και κατοίκους ότι θα τους διώξει. Για σημαντικό αριθμό προσφύγων και μεταναστών, έχουν τη δυνατότητα οι τουρκικές αρχές , η στρατοχωροφυλακή και η ακτοφυλακή, να τους προωθήσουν, είτε στον Έβρο, είτε στα νησιά του Αιγαίου.
Αν η αντίδραση της Κυβέρνησης στα σχέδια του Τ. Ερντογάν έχει και κομματικά χαρακτηριστικά, δηλαδή να ικανοποιήσει και τους «έξαλλους» ακροδεξιούς ψηφοφόρους και δεν εκζητήσει μόνο τη συμπαράσταση των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ίσως «μπλέξουμε» σε εθνικές περιπέτειες!
