Στις 27 Οκτωβρίου έφυγε από κοντά μας ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης, άνθρωπος με αδιαμφισβήτητες επιστημονικές γνώσεις, με ξεχωριστές δεξιότητες και ήθος, αλλά κυρίως άνθρωπος με μεράκι και όραμα.
Εκφράζοντας τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του, θέλω να τονίσω πως η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στις καρδιές μας, όχι μόνο στην επιστήμη που με τόσο μεράκι υπηρέτησε, αλλά σε ολόκληρη τη Μεσσηνία που με την επίμονη και μεθοδική εργασία του ανέβασε λίγο πιο ψηλά.
Ο καθηγητής ανάστησε και ζωντάνεψε την Αρχαία Μεσσήνη. Την ανέδειξε ως μια από τις καλύτερα σωζόμενες πόλεις της αρχαιότητας παγκοσμίως, γι’ αυτό άλλωστε βραβεύτηκε από την UNESCO.
Η επιστημονική και κοινωνική του συνεισφορά αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από Δήμους και Φορείς της Μεσσηνίας. Για τον ίδιο, ωστόσο η μεγαλύτερη τιμή και αναγνώριση του έργου του, πιστεύω πως ήταν οι χιλιάδες κόσμου που επισκέπτονταν την Αρχαία Μεσσήνη, οι θεατές που γέμιζαν τις παραστάσεις και τις συναυλίες, οι μαθητές που εκφράζονταν αγωνιστικά και καλλιτεχνικά στο Στάδιο, το Εκκλησιαστήριο, το Θέατρο.
Ξέρουμε όλοι ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να βρεθεί αντάξιος και εξίσου παθιασμένος συνεχιστής του έργου του και δυστυχώς το γνώριζε και ο ίδιος. Τον περασμένο Απρίλιο έλεγε πως θέλει ακόμα 5 χρόνια για να το ολοκληρώσει. Σαν άτομα, αλλά και σαν κοινότητα οφείλουμε κάτω από το πέπλο της ανθρώπινης θλίψης για την απώλειά του, να στοχαστούμε γιατί βασικές του επιθυμίες και επιδιώξεις παρέμειναν ανικανοποίητες.
Το μεγάλο του παράπονο ήταν η προσβασιμότητα από τον αυτοκινητόδρομο στην Αρχαία Μεσσήνη και γενικότερα η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο.
Μήπως πρέπει η πολιτεία, οι φορείς και κάθε σκεπτόμενος πολίτης να συντονιστούμε, ώστε να διαφυλάξουμε πως δεν θα υπάρξουν πισωγυρίσματα στο έργο του; Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, ώστε όταν προκύψει κάποιος επιστήμονας με ισχυρό όραμα σαν το δικό του και διαχειριστικές ικανότητες παρόμοιες να ολοκληρώσει την προσπάθεια και η Αρχαία Μεσσήνη να αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα αειφορίας και πολιτιστικής διαχείρισης;
Ας γίνει η απώλεια το Πέτρου Θέμελη πηγή δύναμης, διάθεσης και αποφασιστικότητας ώστε να εκπληρώσουμε το όνειρό του για την προσβασιμότητα άμεσα. Θα είναι η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη του, τιμή αποτυπωμένη σε πράξεις και όχι μόνο λόγια.
