Με αφετηρία την πρόσφατη κινητοποίηση στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας, που είχε ως αίτημα τη βελτίωση της ελκυστικότητάς του για τον διορισμό μονίμων ιατρών, με την ένταξή του στην κατηγορία των αυξημένων οικονομικών κινήτρων (κατηγορία Α), έχω να κάνω μια σειρά από επισημάνσεις.
Έτσι, είναι πανθομολογούμενο πως η δημόσια υγεία αποτελεί χρόνιο πρόβλημα, πως πλήττονται από αυτό κυρίως οι οικονομικά αδύνατοι, πως συνδέεται άμεσα με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και πως αποτελεί, λόγω της φύσης του, το μόνιμο πεδίο συγκρούσεων κομμάτων, ιδεολογιών, λαϊκιστών αλλά και των κάθε είδους μεγάλων συμφερόντων.
Επίσης, υπάρχει συνείδηση (και στους συμπατριώτες μας με την ‘’κοντή‘’ μνήμη και τη μεγάλη ανοχή) πως το σύστημα της δημόσιας υγείας πάσχει από διαφθορά και χρόνια σκάνδαλα, με πρώτο το NOVARTIS και το εντελώς πρόσφατο, αυτό με τις παράνομες συνταγογραφήσεις και τη μεγάλη οικονομική ζημία στον ΕΟΠΥΥ.
Στην πρόσφατη, λοιπόν, κινητοποίηση, που προφανώς δεν έγινε για τα μείζονα προβλήματα στη δημόσια υγεία, ο ένας κυβερνητικός βουλευτής πίστωνε την ικανοποίηση του αιτήματος στον πρώην πρωθυπουργό και “Πελοποννησιάρχη”, στα πλαίσια των διαλυτικών πολιτικών ισορροπιών, και ο άλλος κυβερνητικός βουλευτής στον Πρωθυπουργό, για να τηρηθούν έστω κάποια προσχήματα. Ο ατυχής υπουργός υγείας ηττήθηκε και αναδιπλώθηκε. Αυτό είναι ‘’λαοφιλής’’ πολιτική. Τόσο καλά!!!
Να προβληματισθούμε, λοιπόν, και να προσγειωθούμε, για το αν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική μεταρρύθμιση για τα μείζονα προβλήματα στον χώρο της δημόσιας υγείας και των Νοσοκομείων μας, από το αναγκαίο νέο χωροταξικό και την κατηγοριοποίηση των Νοσοκομείων, μέχρι την ενοποίηση των προμηθειών, την αξιολόγηση μονάδων και προσωπικού και πολλά άλλα, όταν εξ ορισμού η μεταρρύθμιση συγκρούεται με κατεστημένες αντιλήψεις και κάθε είδους συμφέροντα.
Το μείζον, λοιπόν, στις δομές της δημόσιας Υγείας είναι η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Και η ποιότητα συνδέεται με την ικανή διοίκηση, την αντικειμενική αξιολόγηση, τον συνεχή εκσυγχρονισμό δομών και εξοπλισμού και φυσικά την αναγκαία χρηματοδότηση.
Μέχρι σήμερα και από όλες τις κυβερνήσεις οι διοικητές των νοσοκομείων λειτουργούν όχι ως κρατικοί υπάλληλοι, αλλά ως κομισάριοι και διεκπεραιωτές εντολών και κάθε είδους ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων, συνήθως του τοπάρχη που τους διόρισε και από τον οποίο εξαρτάται η παρουσία και η μισθοδοσία τους.
Για το διορισμό γιατρών, μετά και την κατάργηση του ΔΙΚΑΤΣΑ, δεν υπάρχει καμιά αξιολόγηση για Πανεπιστήμια προέλευσης του εξωτερικού, σπουδές και ικανότητες. Ζητούμε συνεχώς ποσότητα, αλλά ιδιαίτερα η υγεία και οι δομές της είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Προφανώς, η ποιότητα συνδέεται με την καλή αμοιβή, τη συνεχή επικαιροποίηση της γνώσης, την αίσθηση του καθήκοντος και βέβαια τη συνεχή και αντικειμενική αξιολόγηση.
Χωρίς αμφιβολία, στα Νοσοκομεία οι γιατροί έχουν τον κύριο ρόλο, όμως είναι αδύνατη η λειτουργία τους, χωρίς το αναγκαίο σε αριθμό και πολύτιμο στην προσφορά νοσηλευτικό προσωπικό, όπου παρατηρούνται μεγάλες ελλείψεις και μικρές αποδοχές.
Συμπερασματικά, η δημόσια υγεία πάσχει, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου οι ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές και μέσα, αλλά ιδιαίτερα σε ποιότητα υπηρεσιών, οδηγεί σε μεγάλη μετακίνηση ασθενών σε νοσοκομεία της Αθήνας και σε οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών τους. Επομένως, η ουσιαστική μεταρρύθμιση στις δομές υγείας αποτελεί μονόδρομο, με την αναζήτηση της ποιότητας στην ψηφιακή οργάνωση των Νοσοκομείων, την επαρκή χρηματοδότηση με διαφάνεια, την οικονομική αναβάθμιση γιατρών και νοσηλευτών και κυρίως τη συνεχή και αντικειμενική αξιολόγηση δομών και προσωπικού.
Τελικά, η παθογένεια στις δομές της δημόσιας υγείας συνδέεται με την πολιτική εξουσία και τη διαιώνισή της μέσω των ρουσφετιών, αποτελεί μείζον κοινωνικό πρόβλημα και απαιτούνται άμεσες λύσεις και γενναίες μεταρρυθμιστικές αποφάσεις. Το θέμα είναι, αν υπάρχουν σήμερα διάθεση και αντοχές για μεταρρυθμίσεις και την ανάληψη πολιτικού κόστους. Όμως, η γενναιότητα που απαιτούν οι μεταρρυθμίσεις καταξιώνει τις κυβερνήσεις, όπως με πάθος επαναλάμβανε ο αείμνηστος Χρ. Γιανναράς.
pan.e.nikas@gmail.com
