Την εκτιμάμε ιδιαίτερα ,στις ανθρώπινες σχέσεις επειδή μόνο με βάση αυτή μπορούμε να τον εμπιστευτούμε σε αυτά που λέει και αυτά που κάνει. Η αξιοπιστία μας δίνει την σιγουριά να πλησιάσουμε κάποιον και να συνεργαστούμε μαζί του.

Η αξιοπιστία δεν θεωρείται δεδομένη. Είναι επίκτητη. Παίζει σημαντικό ρόλο στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Με δεδομένο ότι η προσωπικότητα αποτελεί ένα σύνθετο σχήμα συμπεριφοράς που αναπτύσσει κάθε άτομο συνειδητά και ασυνείδητα σαν στυλ ζωής ή τρόπο ύπαρξης κατά την διαδικασία προσαρμογής του στο περιβάλλον. Η αξιοπιστία δεν είναι ένα κάτι με το οποίο σε προικίζει η μάνα φύση. Μαθαίνεις, από τους γονείς σου, πώς πρέπει να την αποκτήσεις κάνοντας τις κατάλληλες επιλογές. Παλεύεις για να την αποκτήσεις. Κάνεις τις ανάλογες ΄΄θυσίες΄΄ σε οικονομικό αλλά κυρίως σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο για να την διατηρήσεις. Πάλλεσαι ανάμεσα σε διάφορα κίνητρα όπως η δόξα και οι υποχρεώσεις .Ανάμεσα στην εξουσία και τις ευθύνες.

Αυτό που νοιώθουμε πολλοί Έλληνες τελευταία είναι η έλλειψη αξιοπιστίας ανάμεσα μας. Η αξιοπιστία είναι απαραίτητο συστατικό στις κοινωνικές και επαγγελματικές μας επαφές. Όταν βλέπεις κάποιον να λέει κάτι και να το ξελέει σε διάστημα μερικών ημερών ,τον συγχωρείς αλλά αναρωτιέσαι τι το προκάλεσε. Ποιά ήταν τα κίνητρα κάποιου να αθετήσει τον λόγο του; Πόσο άγρια είναι τα πράγματα; Αν η ιστορία επαναλαμβάνεται δεν ξαναμιλάς και δεν συναλλάσσεσαι με το συγκεκριμένο άτομο. Τι γίνεται όμως όταν κάτι αυτονόητο όπως η αξιοπιστία ενός κράτους εξαφανίζεται; Η Ελλάδα βιώνει, τόσο στο εσωτερικό της αλλά και στην διεθνή αγορά μία βαθύτατη κρίση αξιοπιστίας, αποτελεσματικότητας, αντιπροσωπευτικότητας, νομιμοποίησης, και φυσικά μία κρίση πολιτικής σταθερότητας. Για να είναι ένα κράτος αξιόπιστο απαιτείται οι πολίτες του και οι πολιτικοί του ηγέτες, πρώτον, να γνωρίζουν την φυσιολογία του διεθνούς συστήματος, δεύτερον, να μπορούν να κάνουν διάγνωση των αιτιών πολέμου και τρίτον, να γνωρίζουν τι είδους μέτρα θα πάρουν για να διασφαλίσουν τα εθνικά συμφέροντα, τέταρτον, να είναι ακλόνητοι στην υπεράσπιση της πατρίδας, της ελευθερίας της και της κυριαρχίας που ιστορικά της ανήκει σύμφωνα με την διεθνή νομιμότητα .(Θεωρία διεθνών σχέσεων) Κάτι που θεωρούσες αυτονόητο σε ένα δημοκρατικό καθεστώς ,από ένα νομοταγής κράτος ,η νομική του αξιοπιστία ,ξεφτιλίζεται καθημερινά. Σήμερα λένε αύριο ξελέν, σήμερα αποφασίζουν αύριο αλλάζουν και η εφαρμογή των νόμων γίνεται κατά το δοκούν(δηλαδή ανάλογα με τον κάθε υπουργό και όπως τον βολεύει. Από επίσημα νομικά χείλη βγαίνουν αποφάσεις και ρυθμίσεις που δεν εφαρμόζονται στην πράξη. Κανόνας αποτελεί πλέον η μη εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων. Τα παραδείγματα ποικίλουν και πολλές φορές αναρωτιέσαι αν πράγματι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή(άρα πρέπει να εφαρμοστεί ίσια σε όλους )η απλώς φοράει ένα ψεύτικο διάφανο μαντίλι για να ξεχωρίσει και να ευνοήσει μόνο τα δικά της παιδιά.

Ευγενία Ηλιοπούλου

Αναδημοσίευση από το vetonews.gr