Μόνον που η… ευγένεια των ταμείων αυτών οφειλόταν στις γενναίες κρατικές επιδοτήσεις και τους ειδικούς άμεσους φόρους υπέρ τρίτων. Τα διάφορα «όσημα». Υπέρ δικαστικών, δικηγόρων, μηχανικών, ιατρών, συμβολαιογράφων κ.λπ. Μεταξύ των οποίων και το αγγελιόσημο υπέρ των μεγαλοεκδοτών και μεγαλοκαναλαρχών. Που δεν πληρώνουν ό,τι πληρώνει κάθε εργοδότης, βιοτέχνης, καταστηματάρχης, επαγγελματίας για το προσωπικό του, ως εργοδοτική εισφορά. Και το οποίο, αφελώς οι πολλοί και σκοπίμως οι εργατοπατέρες της δημοσιογραφίας, εμφάνιζαν ότι είναι υπέρ των δημοσιογράφων.

Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια της κρίσης αποτολμήθηκαν πολλές ενοποιήσεις ταμείων. Αλλά επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται με την συνήθη πολιτικάντικη κουτοπονηριά, ώστε να μη διαταράσσονται οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων εξουσίας με ισχυρές συντεχνίες και τους κομματικούς εργατοπατέρες τους. Η αλήθεια αυτή καταγράφεται παραστατικότατα στην μελέτη του ΚΕΠΕ που ουδέποτε αξιοποιήθηκε επαρκώς:

«Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι ακόμα κατακερματισμένο, αφού κάτω από την ίδια στέγη υπάρχουν παλαιότερα ασφαλιστικά ταμεία που ακόμα και μετά την ενοποίησή τους εξακολουθούν να διατηρούν πλήρη οικονομική και λειτουργική αυτοτέλεια. Η πολυδιάσπαση του συστήματος κάνει δυσκολότερο τον έλεγχο και δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις προκειμένου να διατηρηθούν προνόμια που θεσπίστηκαν στο παρελθόν και αντικρούουν κάθε έννοια κοινωνικής ισότητας. Πρόκειται για ενοποίηση… θυρωρείου που περιορίστηκε μόνο στο Διοικητικό Συμβούλιο και στην αλλαγή ονόματος στην είσοδο».

Ε, λοιπόν αυτό το καθεστώς της θεσπισμένης κουτοπονηριάς διατηρείται αλώβητο και με το σχέδιο Κατρούγκαλου, που με αγωνία για το ενδεχόμενο «ανταρσίας» ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση. Ενώ τιμωρούνται οι νέοι εργαζόμενοι, ενώ κατακρεουργούνται οι συντάξεις ανθρώπων οι οποίοι, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, πλήρωναν επί δεκαετίες υψηλές εισφορές στους ασφαλιστικούς φορείς, οι Κατρούγκαλοι όλων των εποχών εξακολουθούν να κλείνουν πονηρά το μάτι στους Φωτόπουλους όλων των αποχρώσεων και όλων των συντεχνιών. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. 

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr