Είναι γνωστό ότι η αγροτική παραγωγή από μόνη της δεν είναι βιώσιμη γιατί:
• Οι γεωργοί με μικρό κλήρο είναι η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα μας, βιώνουν συρρίκνωση του εισοδήματός τους και αργό αφανισμό.
• Το κόστος παραγωγής είναι μεγάλο.
• Η νοοτροπία μας στον τρόπο παραγωγής και εμπορίου των αγροτικών προϊόντων είναι του προηγούμενου αιώνα.
• Τα μέτρα της κυβέρνησης οδηγούν σε οριστικό αδιέξοδο τον αγροτικό κόσμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το κρασί, σημειώνουμε την άνθηση που γνώρισε στη Μεσσηνία τα τελευταία χρόνια με καθετοποίηση της παραγωγής. Ε, σε κανένα κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που παράγει κρασί δεν έχει επιβληθεί αντίστοιχος ειδικός φόρος κατανάλωσης σαν αυτόν που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση. Με τη συγκεκριμένη ενέργεια τίθεται σοβαρό ζήτημα επιβίωσης της αμπελοκαλλιέργειας, ενώ το πλήγμα θα είναι σοβαρό για το νομό μας.
Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), που ξεκίνησε από την 1η Ιανουαρίου 2015 και που ολοκληρώνεται το 2020, θα διαθέσει περισσότερα από 19,5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, με προσανατολισμό τη βελτίωση της ποιότητας παραγωγής και την αύξηση των εξαγωγών.
Η Ελλάδα διαθέτει υψηλή ποιότητα προϊόντων και παγιωμένα δίκτυα διανομής σε ανεπτυγμένες αγορές. Διαθέτει 101 προϊόντα με ένδειξη γεωγραφικής προέλευσης (ΠΓΕ), πιστοποίησης ΠΟΠ και κατατάσσεται στην 5η θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), συγκεντρώνοντας το 8,4% του συνολικού αριθμού προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ. Ο αγροτοδιατροφικός τομέας διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις, ώστε να γίνει ένας από τους κύριους μοχλούς ανάπτυξης της χώρας.
To κρίσιμο ερώτημα όμως είναι: Ποιοι και πώς θα οδηγήσουν τον πρωτογενή τομέα σε καλύτερες μέρες; Υπάρχουν δύο τρόποι για να μπορέσουν οι παραγωγοί να καρπωθούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από το πλεόνασμα της παραγωγής τους:
1. Η καθετοποίηση της παραγωγής μέσω συνεταιριστικών οργανώσεων και ομάδων παραγωγών.
2. Κάθε ιδιωτική αγροτική επιχείρηση, κάθε αγρότης - επιχειρηματίας να προχωρήσει σε παραγωγή-τυποποίηση-εμπόριο των αγροτικών αγαθών.
Το παρελθόν μάς διδάσκει πως για να επιτύχει το πρώτο πρέπει να γίνει σε καθαρά επιχειρηματική βάση και μακριά από τον κομματικό έλεγχο και την πελατειακή συμπεριφορά και τη διαφθορά, ενώ για το δεύτερο απαιτείται θάρρος, γνώση, καινοτομία. Στην Ευρώπη οι συνεταιρισμοί πετυχαίνουν και αποτελούν σημαντικά επιχειρηματικά μεγέθη. Η αγροτική παραγωγή δεν είναι μικροκομματική ούτε συντεχνιακή υπόθεση, αλλά αφορά το μέλλον, την προοπτική της πατρίδας μας.
Η ύφεση και η ανύπαρκτη επιχειρηματική δραστηριότητα σε άλλους τομείς δημιουργεί ευκαιρίες που θα μπορούσαν να καλυφθούν με πρωτοβουλίες παραγωγών, καταναλωτών, επαγγελματιών και εργαζομένων. Η οικονομική κρίση αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για την αναγέννηση της αγροτικής παραγωγής και του συνεταιρισμού στην Ελλάδα.
Για την επιτυχία αυτού του στόχου απαραίτητες προϋποθέσεις είναι:
• Η ενίσχυση όλων των μορφών συνεργασίας, δικτύωσης και ενημέρωσης.
• Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω της αναδιάρθρωσης του αγροτικού τομέα, με στόχο την ενίσχυση της βιωσιμότητας των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
• Η αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων μέσω της μεταποίησης, της τυποποίησης, αλλαγών της μεθόδου παραγωγής και στροφής σε καινοτόμα προϊόντα.
Η αγροτική παραγωγή δεν είναι κυβερνητική μικροκομματική συντεχνιακή υπόθεση αλλά αφορά την πατρίδα μας και αυτό καλό θα ήταν να το κατανοήσουν η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι, παλιάς κοπής και νοοτροπίας, αγροτοπατέρες συνεταιριστές.
Γιάννης Χριστόπουλους - Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Καλαμάτας
