Στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη. Ετσι γίνεται πάντοτε. Η καταστροφή είναι εύκολη. Το ξανακτίσιμο είναι υπόθεση χρονοβόρα.
Τουλάχιστον διαφαίνεται η προοπτική ενός κέρδους. Υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία εννοεί πράγματι αυτό που «προσφέρει» και ότι θα σεβασθεί τις δεσμεύσεις που διαπραγματεύεται να αναλάβει, σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Διότι πράγματι θα είναι σημαντικό κέρδος αν αποδέχεται την επαναπροώθηση όλων εκείνων που δεν είναι πρόσφυγες, αλλά λαθρομετανάστες. Είτε από το Πακιστάν, είτε από χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Νοτιοδυτικής Ασίας.
Αλλά η ροή προσφύγων θα συνεχίσει και θα επιτείνεται, όσο ο καιρός βελτιώνεται. Και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ούτε με την καλοσύνη των γιαγιάδων της Λέσβου, ούτε με την συγκινητική προσφορά άλλων εθελοντών. Απαιτείται σοβαρή δουλειά τόσο από το κράτος όσο και από τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Δουλειά και χρήμα. Και τη μεν δουλειά μπορεί να την προσφέρει ο ελληνικός λαός. Αλλά το χρήμα πρέπει να το διεκδικήσουμε δυναμικά από εκείνους που επωφελούνται από την μετατροπή της Ελλάδας από χώρα διελεύσεως σε χώρα παραμονής.
Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι, στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο, ότι το προσφυγικό θα υπάρχει και μετά το ξεκίνημα της επόμενης δεκαετίας. Και ότι δεν αντιμετωπίζεται με την «ντροπή της Ευρώπης». Είτε αυτή στιγματίζει επισήμως χώρες, όπως αυτές που ξαναχωρίζουν την Ευρώπη σε οικόπεδα με συρματοπλέγματα, είτε προσβάλλει ανεπισήμως κοινωνίες, με ενέργειες όπως αυτές που παρακολουθούμε, με τις πυρπολήσεις εγκαταστάσεων που προορίζονταν για εγκατάσταση προσφύγων. Που είναι το ίδιο φασιστικές και απεχθείς, είτε γίνονται στη μακρινή Βόρεια Γερμάνια, είτε στα κοντινά Γιαννιτσά. Και στα Αθυρα της Πέλλας, όπου, μέσα στη νύχτα, κάποιοι όργωσαν με τα τρακτέρ τους την γη σε έκταση που επρόκειτο να φιλοξενήσει πρόσφυγες.
Τι αξία έχει να θυμίσεις σε τέτοιους, δικούς μας «ελληνοχριστιανούς», είτε «πιστούς» καθολικούς του Βορρά, ότι ο Χριστός ήταν ο ίδιος πρόσφυγας στην Αίγυπτο, για να γλιτώσει από τον Ηρώδη;
Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
