Ενας περιπετειώδης μύθος τον οποίο η αρχαιοελληνική μυθολογία ενέταξε στις βίβλους της, παρέχοντας στους Ελληνες το πιστοποιητικό των νουνών. Κάποιοι όμως το διάβασαν ανάποδα. Αποτέλεσμα; Υφος υπερόπτη, συμπεριφορά κομπορρημοσύνης και επίκληση της “επιστημοσύνης” πως εκ των Ελλήνων πηγάζουν τα πάντα. Κι εφ’ όσον ο ελληνισμός είναι ένα ιστορικό πολιτισμικό ποτάμι, οφείλουν οι Ευρωπαίοι να μας εκχωρήσουν το δικαίωμα να εκβάλλουμε όπου, όπως και όποτε επιθυμούμε, με τα καλά μας και τα απόβλητά μας. Αρα, η επονομαζόμενη και Γηραιά Ηπειρος μας οφείλει, καθότι εμείς της προσδώσαμε αξία, πρεστίζ και ιστορικό βάθος. Και ως βαφτισιμιά μας, έχει την υποχρέωση να μας επιδοτήσει το λάδι που την αλείψαμε.
ΑΕΡΟΓΕΦΥΡΑ
Ωραία όλα αυτά για τις επιφυλλίδες εκείνων που υψώνουν αερογέφυρα από τη μια χρονική άκρη στην άλλη, προσπερνώντας αιώνες, συμβάντα και γνώση. Υπάρχει βέβαια και η άλλη αντίληψη. Εκείνη που ενώνει του Ησιόδου την έμπνευση, του Ομήρου τις Ραψωδίες και του Σωκράτη την αυτοβύθιση, με την ημιμάθεια των “μεγάλων” πολιτικών οικογενειών, συνεπικουρούμενων από Τζήμερους, Λεβέντηδες και Παραπόταμους. Μόνο που αυτοί ως αντιπρόσωποι του λαού μας, την ιστορία ή καλύτερα τη μυθολογία την αναγιγνώσκουν αλλά δεν τη γιγνώσκουν. Επιπροσθέτως, συγχέουν το πήδημα του Δία με τον καπιταλισμό και το πιστωτικό σύστημα.
Ετσι, τοποθετούν στο επίκεντρο της νεοφιλελεύθερης υποκουλτούρας τους, αποκλειστικά τη χρηματοκεντρική αντίληψη ως θέσφατο της πολιτισμικής εξέλιξης. Συνεπώς, κατ’ αυτούς, η Ελλάδα οφείλει να αλληθωρίζει μόνο προς τις Βρυξέλλες. Αλλωστε "ανήκομεν εις την Δύσιν" είχε πει και ο εθνάρχης. Μια παρέκκλιση υπάρχει στην ακροδεξιά εκδοχή, κατά την οποία η Ευρώπη οφείλει να αλληθωρίζει μόνο προς την Ακρόπολη.
Κατά συμπερασμό, ο κόσμος όλος είναι η Ευρωπαϊκή Ηπειρος, ασχέτως αν επί αιώνες η διακορευθείσα εκ του Διός Ευρώπη βγάζει το άχτι της σε Θεούς, Δαίμονες και ανθρώπους. Κι αν ο ξεπεσμός των Θεών στον Ολυμπο παλεύεται, η ακινησία της κατάθλιψης των ανθρώπων στο Πέραμα, την Κυψέλη και αλλού, παλεύεται μεν, αλλά μόνο με αντικαταθλιπτικά. Ή μάλλον, παλευόταν. Τώρα ο εθισμός στην υπνωτική αποχαύνωση απαιτεί επί πλέον δόσεις, αλλά επί πλέον ποσοστά απαιτεί και η φαρμακοβιομηχανία που χορηγεί τα πολύχρωμα χαπάκια του ύπνου.
ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ
Δυστυχώς εκεί καταλήγει ένας λαός που επί χρόνια νουθετήθηκε, κυρίως, στο να επαίρεται πώς το ουράνιο στερέωμα έχει ελληνικά ονόματα, οι δε μονοκύτταροι οργανισμοί έφεραν ελληνικό γονίδιο. Βέβαια, είναι αλήθεια πως οι αστρικοί σχηματισμοί φέρουν ελληνικά ονόματα όπως και το ότι η ελληνική γλώσσα αποτέλεσε σε συνδυασμό με άλλες, τη βάση για να στηριχθεί το παγκόσμιο οικοδόμημα του ανθρώπινου πολιτισμού. Με μία ειδοποιό διαφορά: Αλλο κομπάζω και καυχιέμαι για το μακρινό παρελθόν μου και άλλο αγαπώ και γνωρίζω το παρελθόν μου. Η αγάπη που οδηγεί στον ιστορικό αυτοσεβασμό είναι ικανότατη από μόνη της να σου αποδώσει εκείνα που οι άλλοι σού οφείλουν. Και όλα αυτά δίχως εσύ να χρειαστεί να κουνάς πέρα δώθε τις πλαστικές σου σημαιούλες. Βγαίνει ένας Γκοντάρ και μιλά για σένα ή καθίστανται ντελάληδες της χώρας σου οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι του πλανήτη. Αποδεδειγμένα, το πολιτισμικό τέλμα δεν αποχωρίζεται έναν λαό απλώς και μόνο επειδή επικαλείται τον Αριστοτέλη ή εκλιπαρεί τον Σοφοκλή να του ρίξει μια συμπονετική ματιά. Κανόνας της ζωής: Οπου περισσεύουν οι σημαίες εκλείπουν οι ιδέες.
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Λυπηρό μεν, αλλά αυτό συμβαίνει σήμερα. Η ομογενοποίηση των αστεριών της ευρωπαϊκής σημαίας απλώς αφαιρεί στο όνομα μιας Καπιταλιστικής Ομοσπονδίας την ιστορική μνήμη των εθνών που εντάσσονται σ’ αυτήν. Μια νομισματική Ευρώπη στην οποία κι εμείς εισχωρήσαμε ως ποντικοί, ανταλλάσσοντας “παλαιολιθικές” δραχμές με καταματωμένα ευρώ. Μόνο που η αριθμομηχανή του ανέγγιχτου κύριου Σημίτη κατά την πρόσθεση έδινε αποτελέσματα αφαίρεσης ανάλογα με τα δάχτυλα που πληκτρολογούσαν τις ισοτιμίες. Κι έτσι το ευρωπαϊκό μοντέλο της απάτης, της ρεμούλας, του ξεπλύματος των εσόδων απ’ την πρέζα και τις προμήθειες όπλων, κατέστη το φετίχ μας. Ο δυτικός πόθος μας, το alter ego μας! Οπως οι φανατικοί γιαταγανοφόροι με τα ράσα, ωρύονταν έξω απ’ την προβολή «Ο Τελευταίος Πειρασμός» του Καζαντζάκη και κράδαιναν τους σταυρούς τους με το σύνθημα «Ορθοδοξία ή Θάνατος» έτσι και τα σύγχρονα τέκνα της ευρωπαϊκής χριστιανοσύνης ενδεδυμένα κοστούμια με γραβάτες στο χρώμα του αίματος, δοξολογούν την Ευρώπη με την απειλητική παραλλαγή: «Ευρώπη ή Ισλάμ;».
Μια Ευρώπη εκπορνευμένη, που ούτε τη μυθολογική προέλευσή της γνωρίζει, ούτε και υπενθυμίζει στα τέκνα της πως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι ξεκίνησαν απ’ τη δική της αιματοβαμμένη πολιτική. Πολύ δε περισσότερο, λησμονεί εντέχνως να υπογραμμίσει ότι στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο γεννήθηκαν και γιγαντώθηκαν οι ιδέες του φασισμού και του ναζισμού που αιματοκύλησαν τον κόσμο.
Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ
Αυτή την Ευρωπαϊκή Ηπειρο κολακεύουμε συνεχώς, διαρκώς και αδιαλείπτως, διαγράφοντας την Ιερά Εξέταση, τις Σταυροφορίες, το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα, τα συγχωροχάρτια των Παπών, την παιδοφιλία του Βατικανού, την αποικιοκρατία, τους Λεοπόλδους, το δουλεμπόριο από την Αφρικανική Πύλη της Κολάσεως, το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων και τις άριστες σχέσεις που διατηρεί με τις χώρες που συνεργάστηκαν με τον Αξονα. Κι έτσι, αντί να την αξιολογήσουμε, της επιτρέψαμε να μας αξιολογήσει.
Αγαπητοί αναγνώστες το έχω ξαναδιατυπώσει: «Το θύμα προϋπάρχει του θύτη». Τα σημιτάκια, τα καραμανλάκια, τα παπανδρεάκια, τα μητσοτακάκια και όσα τέκνα “μεγάλων” οικογενειών ακολουθούν ή πρόκειται να ακολουθήσουν, ποτέ δεν θα αντιληφθούν τα ιστορικά μεγέθη των χωρών της Ανατολής, που κάποτε δημιούργησαν πολιτισμούς πάνω στους οποίους στηρίχθηκε το ανθρώπινο οικοδόμημα. Αγνοούν την προσφορά της Μεσοποταμίας, της Κίνας, των Αράβων, της Περσίας, της Ινδίας και άλλων σπουδαίων λαών. Στο Χάρβαρντ προφανώς δεν τους δίδαξαν ανάμεσα στις οικονομικές μελέτες περί των PSI και των δανειοδοτήσεων, πως οι λαοί της Ανατολής την εποχή του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα ανθούσαν, μετέφραζαν και φιλοξενούσαν διωγμένους επιστήμονες. Δεν τους δίδαξαν επίσης πως την εποχή του αιμοσταγούς Καρλομάγνου, η άλλη πλευρά διέθετε έναν Αλ Φαραμπί βασικό εκπρόσωπο του αριστοτελισμού.
Μήτε τους εξήγησαν πώς οι αρχαίες μελέτες και τα φιλοσοφικά έργα ήταν γνωστά στους Αραβες, και ότι μέσω των αραβικών μεταφράσεων οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν ξανά τις προσπάθειες των αρχαίων Ελλήνων.
Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ
Αλλά και κορυφαίοι επιστήμονες όπως ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ και άλλοι που διατύπωσαν επαναστατικές αντιλήψεις, γνώριζαν τις μελέτες των εξ Ανατολής στοχαστών και είχαν επηρεασμούς από τα επιτεύγματά τους.
Επόμενο ήταν η λέξη Ανατολή να υποβαθμιστεί στο ελληνικό λεξιλόγιο και η έννοια της να ερμηνεύει το χάραμα και μόνο. Ο ευρωλιγουρισμός και αντιβαλκανισμός κατέστη η αδυναμία της συντριπτικής πλειονότητας των σύγχρονων Ελλήνων, μιας και ο σκοταδισμός έχει προ πολλού σκεπάσει -αληθές αυτό- τις χώρες της Ανατολής. Αναρωτήθηκε όμως η ευρωπαϊκή κουλτούρα το αίτιον; Γιατί ένας Ινδός πουλά το νεφρό του σε ένα Γερμανό ή γιατί το παιδί του Γάλλου τρώει φουά γκρα και του Αφγανού χόρτα μαζεμένα απ’ τον τάφο του πατέρα του; Η απάντηση σαφέστατη: Γιατί το Γερμανάκι για να φθάσει 100 χρονών πρέπει να πεθάνει το Μπαγκλαντεσιανάκι στα 12. Κάποιο από τα δύο οφείλει να δουλεύει εικοσιτετράωρο για να κατασκευάσει τα παπούτσια και τη μπάλα εκείνου που θα παίξει. Κι ο κύβος ερρίφθη! Νόμος των αντίρροπων δυνάμεων της φύσης. Αν πεινάσει η γάτα ζει ο ποντικός. Αν χορτάσει η γάτα πεθαίνει ο ποντικός.
ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αγαπητοί αναγνώστες, επανερχόμενος στην Ελλάδα, τα μνημόνια δεν είναι τρία. Είναι όσα και τα έτη από την εθνική απελευθέρωση του 1821. Χρόνος και μνημόνιο. Πιστεύει κανείς πως ξαφνικά οι Ελληνες ανακαλύψαμε ότι έχουμε ορυκτό πλούτο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Σαφώς και όχι. Εντολή παλαιότερου μνημονίου είναι η απαγόρευση εκμετάλλευσης του υπεδάφους μας. Πως αντιμετωπίζεις λοιπόν εκείνους τους λαούς που διαθέτουν θησαυρούς, όπως επί παραδείγματι, οι λαοί της Αφρικής, της Ασίας, των Βαλκανίων; Απλώς τους αποβλακώνεις! Ψηφίζουν ΟΧΙ και τους βγαίνει ΝΑΙ. Ψηφίζουν εκλογικές λίστες και διαγράφονται λίστες Λαγκάρντ. Ψηφίζουν νομοσχέδια και χάνονται στικάκια.
Επομένως αναμενόμενη η συνεπαγωγή, να ξεφυτρώνουν γάτες Σιάμ, Αγκύρας, Ιμαλαΐων και να κουνούν το δάχτυλο, οι μέχρι το λαιμό βουτηγμένοι στη διαφθορά συγκροτηματάρχες, που στήριξαν όλες τις εποχές και όλα τα καθεστώτα.
Οσο για το προσφυγικό, η εκπορνευμένη Ευρώπη θα αγοράσει εν ευθέτω χρόνο εκείνα τα προσφυγικά χέρια, που θα αναπληρώσουν τις απολύσεις των καλοπληρωμένων εργατών της. Η διαπομπευθείσα μετά το σκάνδαλο Volkswagen καραδοκεί. Προς το παρόν, μια χαρά τους βολεύει η χώρα μας ως αποθήκη ψυχών.
Ανέκαθεν η ιστορία αναζητούσε αποδιοπομπαίους τράγους. Συνήθως ήταν αυτοί που αποδέχονταν τον ρόλο της ορντινάντσας. Σήμερα η ευρωπαϊκή ορντινάντσα είναι η Ελλάδα. Ο εθισμός των πολιτικών μας αντιπροσώπων στην παλινωδία, την τζάμπα μαγκιά και το έλλειμμα μπέσας, μας τοποθέτησαν στην ταπεινωτική θέση του ουραγού.
ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ
Αρκεί να θυμηθούμε την αντιπολίτευση πώς σιωπούσε όταν το θλιβερό υποκείμενο του Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ έβριζε σκαιότητα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο τον Ελληνα πρωθυπουργό, ο οποίος εκείνη τη στιγμή διαπραγματευόταν για την Ελλάδα. Και πώς λίγο αργότερα, πλην ελαχίστων, οι υπόλοιποι Ελληνες ευρωβουλευτές διά μικροφώνου και εις επήκοον όλων των Ευρωπαίων τον προέτρεπαν αγενώς και επιτακτικά: «υπόγραψε συμφωνία τώρα». Τον σημερινό πρωθυπουργό τον οποίο αυστηρά έχω κρίνει και συνεχίζω να κρίνω, όφειλε σύσσωμη η αντιπολίτευση με την πρώτη ύβρη που ακούστηκε να τον υποστηρίξει και να σταθεί στο πλευρό του. Αρκούσε μία θρασύτατη, πλην θαρραλέα φράση, με απόλυτη σημειολογική ομοφωνία: «Αντε πηδήξου κύριε Βέμπερ!».
Αυτό απαιτεί ο αυτοσεβασμός της πολιτικής αντιπροσωπείας ενός λαού, απέναντι σε μια εκπορνευμένη Ευρώπη που πνίγει πρόσφυγες και τους χρεώνει στην Ελλάδα που με συγκινητικό τρόπο τους σώζει. Τουλάχιστον η πόρνη Γαβριέλα Ουσάκοβα, με τη στάση της προσέφερε περισσότερα στους Ελληνες από κάποιους πολιτικούς συμπατριώτες μας. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε! Ας μην ανησυχούμε όμως.
Ο Αλέξης με τον Αχμέτ μοιράζουν τριαντάφυλλα κι ο νεοφιλελεύθερος Κυριάκος με τ’ άλογό του επελαύνει. Οσο για τη ζωή μας, ενίοτε, φαύλους κύκλους κάνει...
