Αντί άλλου κειμένου, αναδημοσιεύω μικρό απόσπασμα από τις «Γυναικείες Ιστορίες» που μόλις τυπώθηκαν:

«Το πειρατικό -γιατί το δικό μου τελευταίο λεωφορείο δεν το πρόλαβα- με άφησε, όπως πάντα, στην πλατεία Ελευθερίας. Με τις καφετέριες γεμάτες κόσμο. Ανυποψίαστο, όσο και εγώ, για το τι θα μας ξημέρωνε. Εκατσα να πιω κι εγώ ένα καφέ. Και το αποτέλεσμα ήταν να κοιμηθώ μετά τις τέσσερις το πρωί. Οπότε το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα να μου συμβεί ήταν να με ξυπνάει η Μάνα από τις εφτά και κάτι, τραντάζοντάς με δυνατά και φωνάζοντας:

• Ξύπνα Γιώργη μ’, σήκω παιδάκι μ’, αυτουκρατουρία έκαμαν οι κερατάδες.

• Ασε με ρε Μάνα αφού ξέρεις τι ώρα κοιμήθηκα, (πάντα ξυπνούσε όταν έμπαινα, όσο και να πάταγα στις μύτες των ποδιών) τι σου ήρθε να με ξυπνάς τέτοια ώρα;

• Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω; Αυτουκρατουρία έγινε. Πρέπει να σηκωθείς να δεις τι θα κάμεις, πού θα πας να κρυφτείς.

Την είχε ενημερώσει ήδη η κυρα-Κατίνα από απέναντι για την δικτατορία των συνταγματαρχών, έχοντας ακούσει τα σχετικά στο ραδιόφωνο, αλλά δεν συγκράτησε καλά τη λέξη. Κι εγώ μέσα στον ύπνο μου δεν ήμουν πρόθυμος να καταλάβω. Ωσπου άνοιξε διάπλατα η πόρτα και ο Νίκος Παπαδόπουλος, ένας από τους τακτικούς επισκέπτες του σπιτιού μας, που δεν τον συμπαθούσε καθόλου η Μάνα, κατευθύνθηκε αμέσως προς το ραδιόφωνο ανοίγοντάς το στη διαπασών, για να ακούσω πως «αι ένοπλοι δυνάμεις ανέλαβαν την διακυβέρνησιν της χώρας», για να μας σώσουν από «τον κίνδυνον της αναρχίας» και «την διαφθοράν». 

Ξαφνικά με έπιασε νευρικό γέλιο με την Μάνα και τον πρωινό επισκέπτη να με κοιτούν από την μια και να αλληλοκοιτιούνται από την άλλη, σαν να είχαν τον φόβο ότι μου ήλθε τόσο απότομα αυτό, που μου σάλεψε. Δεν γελούσα βεβαίως για το πραξικόπημα. Ούτε και για το γλωσσικό «ατόπημα» της Μάνας. Αλλά γιατί θυμήθηκα ότι πριν λίγες μέρες, στα γραφεία της ΕΔΑ, στην πλατεία Αγίου Νικολάου, στη Νίκαια, ο Αντώνης Μπριλάκης, ένα από τα κορυφαία στελέχη του κόμματος, μας εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους «δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία». 

 giorgis@massavetas.gr