Εκφράζω δημοσίως τα αισθήματα οργής και θλίψης που με διακατέχουν καθώς παρακολουθώ την τακτική «θύμωσε ο καλόγερος και έκοψε τα….» που ακολουθείτε, ως δήθεν «αγωνιστική κινητοποίηση», φιμώνοντας την ενημέρωση, την ώρα ακριβώς που χρειάζεται. Ετσι ώστε, με δεδομένη την κομματική προέλευση πολλών εξ υμών, συμπεραίνω ότι, αντί των συμφερόντων του κλάδου, μάλλον εξυπηρετείτε, σε διατεταγμένη αποστολή, τις σκοπιμότητες των κυβερνώντων και των κομμάτων σας.

Είναι προφανές ότι, πέραν της ανικανότητας, υπερτερεί η απροθυμία σας να αντιμετωπίσετε την κυβερνητική προπαγάνδα. Με την οποία, η κυβέρνηση Τσιπροψεκασμένων επιδιώκει την πρόκληση του κοινωνικού αυτοματισμού. Προπαγάνδα που εμφανίζει το αγγελιόσημο ως δήθεν προνόμιο των δημοσιογράφων, ώστε να στρέψει όλους τους άλλους, που δεινοπαθούν, εναντίον μας. Και το επιτυγχάνει, αν κρίνω από τα όσα μας «σέρνουν» διάφοροι ανενημέρωτοι ή παραπληροφορημένοι, χάρη στη δική σας στάση στις διαδικτυακές αναρτήσεις τους. 

Ευτυχώς τα γραπτά μένουν. Και στα γραπτά τα δικά μου υπήρχε πάντα καθαρότατη τοποθέτηση έναντι του αγγελιοσήμου. Ανασύρω ενδεικτικώς ένα δημοσίευμά μου της 25ης Ιουλίου 2015:

«Οι εργατοπατέρες του κλάδου μας είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση «Ελληναράδων» που πολέμησαν με λύσσα κάθε σκέψη αναγκαίας μεταρρύθμισης. Αναφέρομαι σήμερα σε αυτή, με το δικαίωμα που έχω ως λιθοβολούμενος, επειδή υποστήριζα το αυτονόητο. Οτι δηλαδή δεν μπορεί να στηριζόμαστε εσαεί σε ένα προνόμιο που παραχώρησε η χούντα στην τότε δική της διοίκηση της ΕΣΗΕΑ: Στο αγγελιόσημο. Διότι είναι φόρος υπέρ τρίτων. Και οι φόροι υπέρ τρίτων -δημοσιογράφων, μηχανικών, δικηγόρων, δικαστικών, συμβολαιογράφων, κληρικών και δεν συμμαζεύεται- απαγορεύονται ρητώς και κατηγορηματικώς από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και όχι μόνον από την ευρωζώνη.

Ποιο ήταν το λογικό και το αυτονόητο; Να προχωρήσουμε εγκαίρως, εδώ και δύο δεκαετίες, στη μεταρρύθμιση. Ούτως ή άλλως, οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης πληρώναμε την εργατική εισφορά μας και με το παραπάνω. Εκείνοι τους οποίους ευνοούσε το αγγελιόσημο ήταν και είναι οι μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες, που απολαμβάνουν προνομιακό καθεστώς… συμβολικής εργοδοτικής εισφοράς. Ρίχνοντας το δικό τους βάρος σε κάθε επιχείρηση που θέλει να διαφημίσει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία της, πληρώνοντας 22% αγγελιόσημο. Βάρος το οποίο μετακυλίεται στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών. Δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, το πληρώνει  ο καταναλωτής». 

Αύριο το β' μέρος

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr