Κέλλυ
Δημητρούλια



Λείπει η κυκλοφοριακή αγωγή από τα σχολεία με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην εκπαιδεύονται και εγκαταστάσεις όπως τα δημοτικά πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής να ρημάζουν. Αρα, λείπει και η βούληση των εκπαιδευτικών και των εκπροσώπων των δήμων να συμβάλουν ουσιαστικά στην εκπαίδευση των παιδιών ώστε να αποκτήσουν κυκλοφοριακή συνείδηση. Διαφορετικά πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής όπως της Καλαμάτας και της Μεσσήνης θα υποδέχονταν καθημερινά δεκάδες παιδιά, ή εκδηλώσεις όπως η πρόσφατη Εκθεση Τροχαίας θα γέμιζαν με παιδικές παρουσίες κι απορίες.
Και είναι σημαντικό για τον καθένα μας, είτε είναι παιδί είτε ενήλικας, είτε είναι πεζός ή οδηγός, επιβάτης ή ποδηλάτης να γνωρίζει πώς θα συμπεριφερθεί στο δρόμο. Πώς θα προφυλαχθεί και πώς θα σεβαστεί το συνάνθρωπό του.
Ατύχημα μπορεί να προκαλέσει και ο πεζός που δε χρησιμοποιεί το πεζοδρόμιο ή περπατάει στο δρόμο τη νύχτα με σκούρα ρούχα και ο ποδηλάτης που διεκδικεί προτεραιότητα στο οδόστρωμα, όπως και ο απρόσεκτος ή μεθυσμένος οδηγός αλλά και κάποιος επιβάτης που θα ανοίξει ξαφνικά την πόρτα του αυτοκινήτου στην πλευρά του δρόμου χωρίς να ελέγξει. Και φυσικά δε μιλάμε για τα στοιχειώδη μέσα παθητικής ασφάλειας, όπως είναι η ζώνη ασφαλείας, το κράνος και τα παιδικά καθίσματα. Δυστυχώς ακόμα και αυτά σε πολλούς γονείς παραμένουν άγνωστα, ενώ οι ίδιοι οι δάσκαλοι δεν έχουν αναφερθεί ποτέ στη χρησιμότητά τους μέσα στην τάξη.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τις ευθύνες που μπορούμε να επιρρίψουμε στο κακό οδόστρωμα, στο κινητό τηλέφωνο, στην απειρία του οδηγού ή στα… νεύρα του, ξέρουμε καλά πως μόνο η σωστή εκπαίδευση μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Καθώς όμως οι καιροί δεν ευνοούν τις πρωτοβουλίες, ίσως θα μπορούσε να υπάρξει μια προγραμματισμένη δράση για την εκπαίδευση των μαθητών μέσα από τη συνεργασία Διευθύνσεων Εκπαίδευσης με τους δήμους.