Το καλό της πρόσωπο δείχνει η Αστυνομία το τελευταίο διάστημα, ανακοινώνοντας σχεδόν αποκλειστικά τις συλλήψεις και τις εξιχνιάσεις που κάνουν οι υπηρεσίες της, ενώ την ίδια ώρα δε γίνεται… κουβέντα για την αυξημένη μικροεγκληματικότητα, το πλήθος κλοπών και διαρρήξεων που μαστίζουν πολλές περιοχές - και τη δική μας. Αυτό παρατηρείται σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, καθώς ιδρύθηκαν τα γραφεία Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας  προκειμένου -όπως επεσήμανε αφήνοντας την αρχηγία του Σώματος ο Λευτέρης Οικονόμου- "να προβάλεται το έργο και οι δράσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και να εδραιωθεί η σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας Αστυνομίας και πολιτών". Ομως, ο κόσμος είναι σε θέση να αντιληφθεί πού περίπου κυμαίνονται τα πραγματικά μεγέθη, ενώ γνωρίζει επίσης ότι η εγκληματικότητα δεν καταπολεμάται όσο και αν… πνιγεί.
Ετσι, σε επίπεδο ανακοινώσεων τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να έχουμε υπερβολική αύξηση αστυνομικής δραστηριότητας ως προς τις εξιχνιάσεις και τις συλλήψεις, ενώ την ίδια ώρα δε γίνεται καθόλου λόγος για κλοπές - διαρρήξεις και ελάχιστος για… κάποιες ληστείες.
Οχι, τελικά δε γίναμε ξαφνικά παράδεισος, ούτε οι πολίτες κουράστηκαν να απευθύνονται στην Αστυνομία. Αλλά προφανώς υπάρχει και στην Αστυνομία επικοινωνιακή πολιτική όπως υπάρχει και η πολιτική των… αριθμών. Για την επικοινωνία αυτή προφανώς έχουν συσταθεί και τα αρμόδια γραφεία ενημέρωσης -αλλιώς γραφεία Τύπου- ανά περιφέρεια.
Κάθε τοπική κοινωνία όμως έχει το δικό της τρόπο να… επικοινωνεί, να μετράει τα πράγματα, να υπολογίζει την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε υπηρεσίας. Και κανένας δε λέει πως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους οι αστυνομικοί και οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας. Ισα - ίσα που πολλοί -απ' όσους απέμειναν στο Σώμα- δίνουν όλο τους τον εαυτό με στόχο την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Τα όσα διαπιστώνουν βέβαια είναι απογοητευτικά, αφού πέρα από την κωλυσιεργία και την αδυναμία να ανταποκριθεί γενικότερα η υπηρεσία τους σε πλήθος ζητημάτων, μεταξύ άλλων αντιλαμβάνονται πως βρίσκονται μέσα σε ένα φαύλο κύκλο, καθώς ουσιαστικά δεν αναδεικνύεται  ούτε το έργο τους, ούτε η προσπάθειά τους.