Τέσσερις και σήμερα για τον πρώτο γύρο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Τα επιτελεία των διαφόρων υποψηφίων έχουν πάρει... φωτιά και προσπαθούν πλέον να μαζέψουν τα κουκιά ένα ένα, για να γεμίσουν το... σακούλι τους. Φωτιά έχουν πάρει και τα τηλέφωνα που, οργανωμένα ή μεμονωμένα, καλούν τους εκλογείς να επιλέξουν το τάδε ή τον δείνα υποψήφιο, όχι μόνο για το τι μπορεί να προσφέρει, αλλά “γιατί είναι από το ίδιο χωριό”, “γιατί παίζανε μαζί μπάλα παλιά στη γειτονιά” ή “ακόμα και για να μην ξεφτιλιστεί”.
Εδώ γεννάται το ερώτημα, με ποια κριτήρια πρέπει να επιλέγουμε τους “εκλεκτούς” και με ποια κριτήρια τελικά τους επιλέγουμε. Η απάντηση στο πρώτο σκέλος είναι εύκολη: Το δημόσιο συμφέρον, το όφελος της πόλης ή της περιοχής και οι οργανωτικές ικανότητες των επικεφαλής και των υποψηφίων συμβούλων. Κοινό μυστικό αποτελούν πάντως και τα κριτήρια με τα οποία κάνουμε την... τελική επιλογή: Κομματική ταυτότητα, ρουσφετολογία και μικροπολιτικές τακτικές... ωθούν το χέρι του ψηφοφόρου να ρίξει το κουκί στην κάλπη.
Προσφάτως στο περιθώριο του ποδοσφαιρικού αγώνα Παναθηναϊκός  - Ολυμπιακός, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, γίναμε μάρτυρες διανομής προεκλογικών εντύπων με τυπωμένο το τριφύλλι και φωτογραφίες υποψηφίου αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αθήνας από τα... ταξίδια του με τον Παναθηναϊκό στο εξωτερικό. Προσπάθεια δηλαδή να πάρει ψήφους των φίλων των “πράσινων” με μόνο κριτήριο τα κοινά φίλαθλα αισθήματα!
Επειδή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ακούγεται ότι αυτές οι εκλογές είναι κρίσιμες κι ότι πρέπει να ψηφίσουμε πλέον με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, αλλά κάθε φορά... τα ίδια και τα ίδια, δεν ξέρω αν μπορούμε αυτή τη φορά να ελπίζουμε σε διαφορετικά κριτήρια εκλογής των... αξιότερων. Παρ' όλα αυτά, εμείς θα κλείσουμε με τη σχετική ελπίδα και ευχή...

Δημήτρης Πλεμμένος