Συνεχίζω να επιμένω γιατί -κατ' εμέ- το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι άνθρωποι που φτάνουν, ούτε ο αριθμός τους. Το πρόβλημα είναι η απουσία πολιτικού σχεδιασμού· η έλλειψη -αν το θέλετε αλλιώς- πολιτικής ευθύνης, γιατί η απουσία ενός οργανωμένου σχεδίου διαχείρισης βολεύει. Οπως βολεύει, έγραφα τότε "η λογική τού "νίπτω τας χείρας μου" κι ας συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου· εγώ (ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, ο αντιπεριφερειάρχης) δεν παίρνω πρωτοβουλία να προτείνω ένα οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης μιας τέτοιας κατάστασης, γιατί για να διαχειριστείς ένα θέμα και να το αντιμετωπίσεις θα πρέπει να γίνει "δική σου δουλειά" και ευθύνη. Ποιος όμως είναι ο τοπικός άρχοντας που έχει το πολιτικό ανάστημα να σηκώσει τα μανίκια και να καθίσει τοπικούς φορείς και οργανώσεις γύρω από ένα τραπέζι, και όλοι μαζί -ως Πολιτεία και ως κοινωνία- να βρούμε ένα σχέδιο αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος;".

Βέβαια, πιστεύω όπως και τότε ότι "η τοπική αυτοδιοίκηση φυσικά και δεν έχει την απόλυτη ευθύνη· τη μεγαλύτερη και πρωταρχική ευθύνη την έχει -και θα πρέπει να την έχει- η ελληνική Πολιτεία και όχι ο κάθε δήμαρχος ξεχωριστά. Αλλά, από εκεί και πέρα, το προσφυγικό είναι ένα πολυπαραγοντικό θέμα και θα πρέπει όλοι να αναλάβουμε το μερίδιο που μας αναλογεί. Εξάλλου, δεν μιλάμε για ένα τεράστιο και μη διαχειρίσιμο αριθμό ανθρώπων που καταφτάνει στο νομό. Ο αριθμός είναι απόλυτα διαχειρίσιμος, και το ζητούμενο είναι ένα σχέδιο διαχείρισης αυτών των ανθρώπων και ένας χώρος προσωρινής φιλοξενίας, για τις απαραίτητες και εκ του νόμου προβλεπόμενες διαδικασίες υποδοχής και καταγραφής τους" -και ο οποίος, συμπληρώνω, θα προσφέρεται για την ασφαλή κράτησή τους.