Κι αυτό αφενός λόγω των ζητημάτων στατικότητας, που έχει το γήπεδο του Μεσσηνιακού, αφετέρου λόγω των εργασιών συντήρησης, που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ακόμα γεγονός, που αναδεικνύει την έλλειψη σοβαρών αθλητικών εγκαταστάσεων. Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, που πέραν των προαναφερθέντων γηπέδων υπάρχουν και ορισμένα νέα για την κάλυψη των αναγκών των τοπικών πρωταθλημάτων.

Αν περάσουμε στα υπόλοιπα αθλήματα, το κενό μεγαλώνει καθώς δεκάδες αθλητικοί σύλλογοι αναγκάζονται καθημερινά να... στριμώχνονται χωρικά και χρονικά για τις προπονήσεις των αθλητών τους.

Σε πρόσφατη συζήτηση με ιστορικό παράγοντα του στίβου της Μεσσηνίας ήταν εμφανές το παράπονό του για τη μεταχείριση απέναντι στο άθλημα που επί χρόνια υπηρετεί, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα με τη νέα δημοτική αρχή να γίνει ένα νέο ξεκίνημα.

Ζήτημα φυσικά υπάρχει και με τα κλειστά γυμναστήρια, καθώς Τέντα και Παραλία οριακά μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των συλλόγων μπάσκετ, βόλεϊ κ.α.

Και όλα αυτά σε μία πόλη, που ναι μεν έχει πλούσια αθλητική δραστηριότητα, αλλά εδώ και χρόνια -με εξαίρεση το βόλεϊ- δεν έχει σοβαρή εκπροσώπηση στις μεγάλες εθνικές κατηγορίες. Ελπίδα για τον χώρο του αθλητισμού σε τοπικό επίπεδο η παρουσία σε διάφορες παρατάξεις αρκετών ανθρώπων με πολύχρονη επαφή με το χώρο.

Ο αθλητισμός εκτός από ευεργετικός σε επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας, είναι χωρίς αμφισβήτηση και ένας τομέας, που με σωστές ενέργειες μπορεί να φέρει σημαντικά οφέλη για την ευρύτερη περιοχή.