Στα πρώτα θέματα συζήτησης ήταν -και όχι άδικα- το θέμα της παράδοσης του τμήματος Παραδείσια – Τσακώνα μέσα στα Χριστούγεννα. Δεν ήταν μάλιστα λίγοι οι εκτός Μεσσηνίας Μεσσήνιοι που μέχρι και λίγο πριν την παράδοση του δρόμου έσπευδαν να ρωτήσουν πότε θα ανοίξει ο δρόμος, ώστε να προγραμματίσουν την κάθοδό τους περνώντας από το νέο τμήμα. Ετσι λοιπόν φαίνεται να κλείνει μία ιστορία αναμονής τουλάχιστον δύο δεκαετιών για τη Μεσσηνία, η οποία τόσο πολύ περίμενε την ώρα της ολοκλήρωσης του αυτοκινητοδρόμου. Αυτή η στιγμή φυσικά έχει διαχρονικά συνδεθεί με την ανάπτυξη. Εχουμε γράψει και παλιότερα πάντως ότι πολλοί από αυτούς που έχουν ρόλο στην ανάπτυξη από διάφορες θέσεις (διοικητικές ή επιχειρηματικές) χρησιμοποιούσαν την καθυστέρηση του δρόμου ως μία ωραία δικαιολογία για την κάλυψη της ανεπάρκειάς τους. Τώρα πλέον η Αθήνα ήρθε πολύ πιο κοντά τόσο σε πρακτικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Οσοι περίμεναν πάντως ότι με το κόψιμο της κορδέλας θα... περάσει η ανάπτυξη προφανώς είναι γελασμένοι. Η πραγματικότητα λέει ότι η ώρα που η Μεσσηνία θα... δρέψει τους καρπούς του νέου αυτοκινητοδρόμου δεν έχει έρθει ακόμα. Γιατί; Διότι πολύ απλά υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν σε επίπεδο επαγγελματισμού και νοοτροπίας. Το μεγάλο στοίχημα πλέον δεν είναι απλώς να έρθουν πολλοί επισκέπτες, αλλά να είναι έτοιμη η ευρύτερη περιοχή να τους υποδεχθεί και πάνω από όλα να τους κρατήσει. Οι περισσότεροι βεβαίως είχαν και εξακολουθούν να έχουν τον αυτοκινητόδρομο συνδεδεμένο με το ταξίδι από και προς Αθήνα, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι η Πελοπόννησος γίνεται σιγά σιγά μία γειτονιά. Ηρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω τον άκρατο τοπικισμό και να καταλάβουμε ότι πλέον οι δυνατότητες συνεργασίας σε περιφερειακό επίπεδο είναι μεγάλες.

Καλές γιορτές να έχουμε και ας ελπίσουμε το 2013 να γίνουν βήματα προόδου σε όλα τα επίπεδα.