«Αν η Σοφία Μπεκατώρου θέλει να αποκαλύψει το όνομα του βιαστή της θα το αποκαλύψει. Αν η Σοφία Μπεκατώρου δεν θέλει να αποκαλύψει το όνομα του βιαστή της δεν θα το αποκαλύψει. Λόγος δεν πέφτει σε κανέναν ούτε για τον χρόνο που μίλησε, ούτε για τα περιστατικά που αφηγήθηκε, ούτε για τα ρούχα που φορούσε. Η κυρία Μπεκατώρου θα διαχειριστεί όπως εκείνη κρίνει την ζωή της, την πληγή της, την οργή της. Κι εσάς που σας ξινίζει το ξένο τραύμα αντί να την θάβετε, φροντίστε καλύτερα να μάθετε στα δικά σας παιδιά πώς στον βιασμό το “όχι” είναι “όχι”. Για να μην ζήσουν ποτέ αυτό που έζησε η (κάθε) Σοφία».
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους κοινωνικούς επιστήμονες, μόλις το 4% όσων έχουν υποστεί βιασμό (και παιδιά μεταξύ αυτών) μιλούν γι’ αυτό. Η σιωπή είναι η συνήθης οδός για τα θύματα, κι αν ποτέ καταφέρουν και τη σπάσουν αυτό θα συμβεί μετά από ένα διάστημα ακόμα και χρόνων, αφού πρώτα καταλαγιάσουν συναισθήματα που μπορεί να νιώθουν όπως ο φόβος, η ντροπή ή η άρνηση για ό,τι συνέβη. Όσοι και όσες το κάνουν, δηλαδή καταγγείλουν το βιαστή τους και μιλήσουν ανοιχτά για το βιασμό τους, πολλές φορές ζουν ένα νέο (πολλαπλό) βιασμό στα μέσα ενημέρωσης, στα κοινωνικά δίκτυα, ακόμα και στις αίθουσες των δικαστηρίων από τους συνηγόρους υπεράσπισης. Πολλοί, και μεταξύ τους, δυστυχώς, γυναίκες, θα θέσουν το δήθεν αθώο ερώτημα “γιατί δεν το κατήγγειλε αμέσως;” ή “γιατί δεν αντιστάθηκε;” ή οι πιο καχύποπτοι θα αναρωτηθούν “τι θέλει να κερδίσει με τη δημοσιότητα;”, ενοχοποιώντας το θύμα βιασμού επειδή… καθυστέρησε και γιατί, αν το είχε καταγγείλει νωρίτερα, θα σώζονταν τα υπόλοιπα θύματα του βιαστή. Κριτική εκ του ασφαλούς εν ολίγοις, όταν η πλήρης υποστήριξη του θύματος, η τιμωρία από το νόμο του βιαστή και η απόδοση ευθυνών σε όσους τυχόν τον κάλυπταν εξαιτίας του θεσμικού του ρόλου, είναι αυτό που θα περίμενε κανείς σε μια ευνομούμενη κοινωνία.
Εξάλλου, οι προτροπές και οι καμπάνιες με το σύνθημα “Μίλα! Σπάσε τη σιωπή!” προϋποθέτουν και το κατάλληλο υπόβαθρο από πλευράς κοινωνίας, όπως και των γραπτών και άγραφων νόμων της. Προϋποθέτει την ενσυναίσθηση και πολίτες με παιδεία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Στο βιασμό δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό, καμία δικαιολογία. Το “όχι” είναι “όχι”, και η κυρία Μπεκατώρου δεν άργησε να μιλήσει, εμείς αργήσαμε να την ακούσουμε.
