Το κίνημα #MeToo όχι μόνο ανέδειξε το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, αλλά υπενθύμισε συνάμα ότι η Παγκόσμια Ημέρα των γυναικείων δικαιωμάτων είναι μια ημέρα ενδυνάμωσης και δράσης των γυναικείων κινημάτων, που αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας.

Είναι ενθαρρυντικό ότι το τελευταίο διάστημα οι γυναίκες βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν για τα περιστατικά βίας και κακοποίησης που υφίστανται. Ολοένα και περισσότερες/οι, ενώνουν τις φωνές τους ώστε να προστατεύσουν και να διασφαλίσουν τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των γυναικών - για τα οποία, όπως αναδεικνύει με αφορμή την 8η Μαρτίου το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, φαίνεται να διαμορφώνεται μια παγκόσμια τάση αμφισβήτησής τους, ως αποτέλεσμα και της πανδημίας.

Η ένταση της βίας, οι διακρίσεις και οι ανισότητες στην εργασία, οι γυναικοκτονίες, η υποτίμηση των γυναικείων δικαιωμάτων στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εκπροσώπηση, τη δικαιοσύνη, δείχνουν πως έχει νόημα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση των δικαιωμάτων μας. Οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από το SARS-Cov-2, κάνει επιτακτική την υπεράσπιση των γυναικείων δικαιωμάτων από τις ίδιες τις γυναίκες, αλλά και κάθε άτομο που επιθυμεί έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις.

Ομως, η κατοχύρωση της ισότητας, η προστασία των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος στην επιλογή, καθώς και η παύση της έμφυλης βίας απαιτούν και τη διαμόρφωση ενός κατάλληλου θεσμικού πλαισίου που θα στηρίζει πολλαπλά και θα δίνει διεξόδους στα θύματα. Ο ορισμός του βιασμού, με γνώμονα την έλλειψη συναίνεσης στη χώρα μας, και η νομιμοποίηση των αμβλώσεων σε χώρες όπως η Αργεντινή, δείχνουν ότι μπορούμε να επιτύχουμε πολύ περισσότερα.

Νικολέττα Κολυβάρη