Μπράβο στην Καλαμάτα που ξέρει να διοργανώνει επιτυχημένα πανηγύρια με την ονομασία λευκή, γαλάζια και όποιο άλλο χρώμα νύχτας μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Προσωπικά δεν είμαι κατά των πανηγυριών, απλά δεν με εκφράζουν ούτε ως καταναλώτρια ούτε ως κουλτούρα διασκέδασης και εκτόνωσης. Δεν βλέπω όμως γιατί να μην μπορώ να λέω την άποψή μου, όπως και να απέχω…

Πολλοί άνθρωποι αυτής της πόλης απέχουμε από τη… γιορτή και ασκούμε δημόσια την κριτική μας για τη Λευκή Νύχτα, την αντιπλημμυρική θωράκιση της Καλαμάτας και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων στην πλατεία Υπαπαντής, χωρίς να θίγουμε κανέναν ή να επιθυμούμε το κακό κάποιου.

Η ελευθερία λόγου και έκφρασης αποτελεί πανανθρώπινο δικαίωμα και ως τέτοιο περιορίζεται και καταδικάζεται μόνο όταν μια άποψη ή σχόλιο παραβιάζει ή δεν σέβεται τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων. Και δεν είναι αυστηρά η τήρηση της νομιμότητας που επηρεάζει τα όρια της ελευθερίας έκφρασης. Είναι πρώτιστα ο σεβασμός και η ενίσχυση της ελευθερίας έκφρασης του άλλου, που υπόκειται σε κοινωνικό και λεκτικό bullying από τους τιμητές των… συμφερόντων της πόλης, γιατί εκφράζει αντίθετη άποψη ή προβάλλει μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Και, δυστυχώς, οι αντιδράσεις της δημοτικής αρχής Καλαμάτας σε κρίσιμα ζητήματα καταδεικνύουν την κυριαρχία του δόγματος “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας”. Στις συνθήκες αυτές η αναζήτηση και κατασκευή εχθρών της πόλης δεν μπορεί παρά να κρύβει την ένδεια πειστικών επιχειρημάτων και την έλλειψη διάθεσης ακρόασης τόσο των θεσμικών συνομιλητών της όσο και των σκεπτόμενων πολιτών.

Η αλαζονεία της εξουσίας σπέρνει διχόνοια και θερίζει ανισότητες, ώσπου κάποια στιγμή γυρίζει μπούμερανγκ αποκαλύπτοντας ότι πίσω από εξουσιαστικές συμπεριφορές τελικά κρύβεται ο φόβος της αποτυχίας. Ο πολιτικός λόγος ενός δημάρχου οφείλει να είναι ενωτικός κι όχι αφοριστικός και διχαστικός. Ο Νέλσον Μαντέλα είχε πει: “Να ηγείσαι από την πίσω γραμμή και άσε τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι αυτοί μπροστά…”.