Ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας νιώθουν ότι αντιμετωπίζονται οι περισσότεροι κάτοικοι των χωριών της μεσσηνιακής υπαίθρου, εξαιτίας της ελλιπούς, προβληματικής ή και ανύπαρκτης υγειονομικής περίθαλψης. Συναισθήματα και σκέψεις που εκφράζονται σχεδόν πάντα μετά από αιφνίδιους θανάτους ειδικά νέων ανθρώπων, γιατί δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα ένα επείγον περιστατικό. Πιο πρόσφατο παράδειγμα ο χαμός ενός 45χρονου ανθρώπου την περασμένη Κυριακή στην Κορώνη, ο οποίος έφυγε αιφνίδια από τη ζωή. Μετά την κηδεία του οι συγγενείς του έψαχναν απαντήσεις: Θα είχε ζήσει αν την Κυριακή το πρωί υπήρχε γιατρός και ασθενοφόρο στην Κορώνη; Η ξαδέρφη του εκλιπόντος Μαρία Λευτάκη με δημόσια ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα μεταφέρει την παράκληση του αδερφού του εκλιπόντος “να αγωνιστούμε όλοι ώστε να δημιουργηθεί κέντρο υγείας στην Κορώνη”.

Στη μεσσηνιακή ύπαιθρο ακόμα και εκεί όπου υπάρχουν περιφερειακά ιατρεία, δεν παύουν να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα λειτουργίας με κυριότερο την κάλυψη των εφημεριών. Αλλά και ο αγροτικός γιατρός στα χωριά έχει συγκεκριμένο ωράριο και δεν πηγαίνει όλες τις μέρες της εβδομάδας, ενώ αρκείται στη συνταγογράφηση φαρμάκων. Αν συμβεί κάτι επείγον οι άνθρωποι αναζητούν απεγνωσμένα γιατρό σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων για να δώσει τις πρώτες βοήθειες, καθώς οι μεσσηνιακοί δήμοι δεν έχουν προς το παρόν αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρέχουν σε κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών τα προγράμματα τηλεϊατρικής. Αλλά και τα κέντρα υγείας υπολειτουργούν, δεν διαθέτουν τα απαραίτητα υλικά, ενώ έχουν σοβαρές ελλείψεις σε γιατρούς και γενικά σε προσωπικό. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Κέντρο Υγείας Αγ. Νικολάου στη Μάνη, όπου συχνά παρεμβαίνει σε περιστατικά το ασθενοφόρο των εθελοντών της ομάδας “Γαία” γιατί δεν υπάρχει οδηγός στη βάρδια ή δεύτερος γιατρός στην εφημερία.   

Επιπλέον, οι γενικοί και αγροτικοί ιατροί των κέντρων υγείας καλούνται να καλύψουν τις εφημερίες στα Νοσοκομεία Καλαμάτας και Κυπαρισσίας. Κι οι πολίτες της υπαίθρου, που κάθε άλλο παρά απολαμβάνουν υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, μένουν με το “αν υπήρχε γιατρός ίσως…”.