Τα περισσότερα σχόλια εξήραν την καθιερωμένη πλέον πολιτική της εταιρείας να ανταμείβει το προσωπικό της με ποσά υπερδιπλάσια των μηνιαίων αποδοχών τους, ενώ φέτος ανακοινώθηκε και αύξηση 100 ευρώ μικτά στους εργαζόμενους - την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων με το ζόρι (και αν) φέρνουν βόλτα τα λειτουργικά τους έξοδα.
Υπήρξαν όμως και σχόλια -στο Διαδίκτυο κυρίως- για τον τρόπο, λέει, με τον οποίο προέκυψε αυτό το πλεόνασμα κι η δυνατότητα να μοιραστεί και φέτος ένα μεγάλο ποσό στους εργαζόμενους.
Ποιος είναι όμως ο κατάλληλος για να μιλήσει για το πώς προκύπτει αυτό το πλεόνασμα κι αν αυτό είναι προϊόν οποιασδήποτε εκμετάλλευσης του προσωπικού; Προφανώς το ίδιο το προσωπικό. Και ρωτώντας, σχεδόν κανένας, έστω και ανώνυμα, δεν θα σου πει κακή κουβέντα για τις συνθήκες εργασίας στην συγκεκριμένη εταιρεία. Το αντίθετο μάλιστα, για μία ακόμα χρονιά δεν ήταν λίγοι αυτοί που στο άκουσμα των παροχών είπαν... “Πώς θα γινόταν να δούλευα κι εγώ εκεί;”.
Και ακόμα κι αν πούμε ότι η λογική της εταιρείας να προχωράει σε τόσο μεγάλες παροχές κάθε χρόνο αποτελεί μία καλοστημένη στρατηγική μάρκετινγκ, που λειτουργεί ως έμμεση διαφήμιση για τα προϊόντα της, και τι μ' αυτό; Αλλάζουν τα ποσά που θα πάρουν στο χέρι καθαρά οι εκατοντάδες εργαζόμενοι της "Καρέλια Α.Ε."; Ποσά τα οποία, μάλιστα, εμμέσως θα πέσουν σε μεγάλο βαθμό στην μεσσηνιακή αγορά, καθώς οι εργαζόμενοι λογικό είναι να τα καταναλώσουν αργά η γρήγορα καλύπτοντας ανάγκες τους.
Υπάρχουν επιχειρήσεις που κυριολεκτικά έχουν το προσωπικό τους να δουλεύει κάτω από άθλιες συνθήκες και που χωρίς υπερβολή μπορούν να χαρακτηριστούν κολαστήρια, σε σωματικό αλλά κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο. Υπάρχουν επιχειρηματίες που αναμφισβήτητα ζουν... πίνοντας το αίμα των εργαζομένων τους και που αδιαφορούν παντελώς γι' αυτούς, αρκεί να ανεβαίνουν οι δείκτες κερδοφορίας. Οπως επίσης υπάρχουν και επιχειρήσεις που παρασιτούν σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και κατ' επέκταση σε βάρος όλων μας, μη πληρώνοντας φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις ύψους εκατομμυρίων ευρώ.
Αυτοί λοιπόν πρέπει να είναι οι στόχοι του λαού και των κομμάτων, και όχι οι λίγες εναπομείνασες επιχειρήσεις που εκπέμπουν υγεία στην ελληνική οικονομία.
